uzuburu-buru

fubu:

• η μπάλα χτυπάει στα σώματα...η μπάλα πάνω στα σώματα... η μπάλα στα σώματα (κλασσικος Σωτηρακόπουλος-...σώμα μου..σώμα μου φτιαγμένο απο πηλοοοο)
• ο ''άγραφος'' νόμος του ποδοσφαίρου
• ...ήταν ένα... παλικαρίσιο γκολ (εμπρός της ΑΕΚ παλικάριααααα)
• δεν εχει σημασια αν παιζω εγω καλα σημασια εχει να κερδιζει η ομαδα
• δεν εχει σημασια αν σκοραρω εγω σημασια εχει να κερδιζει η ομαδα
• όλοι ειμαστε μια οικογένια-παρέα
• Βλεπουμε καθε παιχνιδι ξεχωριστα
• Βλεπουμε καθε παιχνιδι σαν τελικο
• εχουμε 5,6,7,8,9,10,...30 τελικους μεχρι το τέλος
• η ψυχη, η καρδιά, το μέταλλο του πρωταθλητη
• αυτο το γκολ,φαση,στημενο φαινεται να είναι δουλεμενο στην προπονηση
• ήταν μια επαγγελματικη νικη
• η βαρια φανέλα του ΠΑΟ,Ολυμπιακού,ΑΕΚ,ΠΑΟΚ
• το γκολ προηλθε απο μια ολιγωρία στην αμυνα
• Ξέρετε ότι δεν μιλάω ποτέ για διαιτησία...
• Δεν ασχολούμαι ποτέ με την διαιτησία...
• Εντεκα εμείς έντεκα κι αυτοί!
• Στο ποδοσφαιρο όλα γίνονται!
  
• Στο τέλος θα κάνουμε ταμείο...
• Ο κοσμος μας βοήθησε-ηταν απιστευτος-ο δωδεκατος παιχτης
• Θέλουμε το κόσμο δίπλα μας-κοντά μας
• ο επιθετικός συνελήφθη σε θέση offside
• του πηρε την ταυτοτητα
• ο αρχοντας του γηπεδου
• τα πρωτα 15 λεπτα ειναι δυσκολα
• τα τελευταια λεπτα είναι κρισιμα
• το γκολ που δεχτηκαμε μας αποσυντόνησε
• γκολ παρτο...βαλτο
• με την μπαλα στα ποδια ελισσεται
• ξερο σουτ
• σουτ φωτοβολιδα
• γεματο σουτ
• καλοτραβηγμενο σουτ
• σουτ με καλες προϋποθέσεις
• καπου βρηκε το σουτ
  
• στο γαμα-παραθυρακι
• η αμυνα κοιμηθηκε...
• εκανε τσαφ...
• γιομα
  
• σεντρα καμιναδα
• σταση μελμπεργκ
• θα δωσω το 100%
• καταδικαζουμε τα γεγονοτα,καταδικαζουμε καθε μορφη βιας
• ομορφες παρουσίες-υπαρξεις σημερα στο γηπεδο
• ο ταδε ειναι αλανθαστος σημερα...και μετα...τον ματιασαμε!
• ένα γκολ σε κρίσιμο σημείο!
• σεβομαστε τον αντιπαλο
• δεν φοβομαστε τον αντιπαλο
• θελουμε νίκη εστω και με μισο-μηδεν
• Γκολ απο τ'αποδυτηρια η ' Γκολ με το καλημερα

• "Είναι το πιο σημαντικό στάδιο στην προετοιμασία μιας ομάδας"
• "Πολλά χιλιόμετρα κατάπιαν και σήμερα οι παίκτες του ΠΑΟ/ΟΣΦΠ/ΑΕΚ κλπ"
• "Στο Ζέεφελντ χτίζεται ο νέος Ολυμπιακός"
• "Τους έβγαλε το λάδι ο Μπάγεβιτς/Βαλβέρδε κλπ"
• Κορυφαία είναι αυτά που γράφουν οι δημοσιογράφοι για τα εξωαγωνιστικά της καλοκαιρινής προετοιμασίας (συνήθειες παικτών, πώς περνούν την ώρα τους και τέτοια): "Ανίκητος στο τάβλι ο Μπάγεβιτς - Ομηρικές μάχες με τον Μπουρουτζίκα", "Άπαιχτος ο Μάντζιος στο Pro", "Κολλημένος με το Ίντερνετ ο Μαλεζάς-σερφάρει όλη μέρα", "Έλιωσε στο Manager ο Ντάρμπισιρ", "Κασπάροφ ο Πφλίπσεν - δεν τον κερδίζει κανείς στο σκάκι - είναι ο κουλτουριάρης της παρέας", "Δελφίνι ο Κουτρουμάνος - περνάει τις ελεύθερες ώρες του στην πισίνα", "Σούζες με το ποδήλατο κάνει ο Κουτσιανικούλης κρυφά από τον Σάντος", "Μεγάλες κόντρες Καραγκούνη-Κατσουράνη στην ξερή" κλπ κλπ κλπ
• "Πειραχτήρι της παρέας ο Καραγκούνης"
• Κάααααααααααααθε χρόνο ακούγεται το εξής: "Φέτος ήταν η πιο σκληρή προετοιμασία της καριέρας μου"
• "Ιδανικές οι συνθήκες της προετοιμασίας στο προπονητικό κέντρο τάδε όπου χτίζεται ο νέος ΠΑΟ/Ολυμπιακός κλπ"
• "Βγάζει μάτια ο 17χρονος Καραφιτσουλίδης στο Ζέεφελντ" (κάθε μα κάθε φορά κάποιος πιτσιρικάς "βγάζει μάτια" και είναι "η αποκάλυψη", αλλά μετά δεν ξαναματακούμε ποτέ για αυτόν και φυσικά ποτέ δεν γίνεται παίκτης της προκοπής...)
• Έχει έρθει το τάδε σαπάκι που όλος ο κόσμος ξέρει ότι τραυματίζεται συνέχεια εκτός από τους οπαδούς της ελληνικής ομάδας στην οποία ήρθε. Μετά από μέρες αποχής από την προετοιμασία, κάνει τελικά την πρώτη του προπόνηση και τα πρώτα τεστ. Την επόμενη μέρα, η φυλλάδα που θέλει να ταϊσει κουτόχορτο τον φουκαρά οπαδό γράφει απαραιτήτως: "Ταύρος ο Αμπαλίεβιτς"
• "Τρέλα με Φουκαρίνιο - Φωτιές πετάει ο Βραζιλιάνος στην προετοιμασία - τέσσερα γκολ έβαλε στο χτεσινό φιλικό με την Χλεμπόνεν"
• Μετά από όλα τα αποθεωτικά που γράφουν οι φυλλάδες για το πόσο τέλεια είναι η προετοιμασία στα βουνά της Αυστρίας, όταν η ομάδα χάνει από κάποια "μπυραρία" σε φιλικό, κάτι πρέπει να γράψουν για να το δικαιολογήσουν: "Βαριά τα πόδια από την προετοιμασία / δεν έχουν λυθεί ακόμη τα πόδια των παικτών"
• "Μεταμορφωμένος ο Κούζμπα - άλλο πρόσωπο δείχνει φέτος - θα είναι εσωτερική μεταγραφή για τον Ολυμπιακό"

• Ό,τι και να τους ρωτήσει ο δημοσιογράφος, ξεκινάνε ΠΑΝΤΑ με τη λέξη "σίγουρα" ("σίγουρα ήταν μία σημαντική νίκη μπλα μπλα μπλα"), ενώ μεγάλο σουξέ έχει και η λέξη "πιστεύω"
• "Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνει ο αντίπαλος, κοιτάμε τι κάνουμε εμείς"
• "Από μικρός υποστήριζα τον ΠΑΟ / Ήρθα στην ομάδα της καρδιάς μου" (κλασικό παραμύθι που πουλάνε μερικοί για να γίνουν συμπαθείς στους οπαδούς)
• "Παίζω όπου μου ζητήσει ο προπονητής μου. Εκείνος ξέρει πού πρέπει να παίξει ο καθένας μας. Εμένα μου αρέσει να παίζω πίσω από το σέντερ φορ βέβαια (γιατί νομίζω ότι είμαι ο διάδοχος του Μαραντόνα και ο άσχετος που έχουμε στον πάγκο δεν το βλέπει) αλλά ο προπονητής είναι αυτός που αποφασίζει"
• "Φέτος θα είναι η χρονιά μου"
• "Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα ματς, πρέπει να πάμε σε όλα με την ίδια σοβαρότητα"
• "Το κλίμα στην ομάδα είναι εξαιρετικό, όλα τα παιδιά είναι καταπληκτικά" (μετά από λίγες μέρες βέβαια συνήθως μαθαίνουμε ότι έχουν πλακωθεί όλοι με όλους και έχουν γίνει μπουρδέλο)
• "Πρέπει να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά"
• "Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα δίνω το 100% σε κάθε ματς"
• "Οι οπαδοί μας είναι φανταστικοί και μας βοηθάνε σε κάθε ματς"
• "Έχω παίξει σε καυτές έδρες στην καριέρα μου, αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοιους οπαδούς" (κάτι αργεντίνοι τα λένε αυτά συνήθως)

• Μετά από ήττα: "Κοιτάμε μπροστά", "Κοιτάμε το επόμενο παιχνίδι"
• "Στο τέλος θα κάνουμε ταμείο"
• Ανεξαρτήτως αν η ομάδα τους έχει κερδίσει ή έχει ξεφτιλιστεί με 5-0, πολλοί προπονητές λένε το εξής κλισεδιάρικο: "Συγχαρητήρια στα παιδιά που πάλεψαν και έδωσαν ό,τι μπορούσαν"
• "Ας κερδίσει ο καλύτερος"
• "Είναι ένα ματς σαν όλα τα άλλα", "Καταλαβαίνουμε την ιδιαιτερότητα του ντέρμπι και τη σημασία που έχει για τους οπαδούς μας, αλλά κάθε νίκη δίνει 3 βαθμούς" (σωωωωπα!)

• "Συγκρατημένη αισιοδοξία επικρατεί στο στρατόπεδο του Άρη εν όψει του ντέρμπι..."
• "Άνοιξε τα χαρτιά του ο Λορένσο Σέρα Φερέρ στην τελευταία προπόνηση δείχνοντας 11άδα...", "Κλειστά κράτησε τα χαρτιά του ο Άγγελος Αναστασιάδης εν όψει του αγώνα με τον Πανιώνιο...", "Το τελευταίο του χαρτί παίζει ο Ερνέστο Βαλβέρδε..." (πήγα σε μάγισσες σε χαρτοριχτρεεες...)
• "Αυτές οι σέντρες είναι βούτυρο στο ψωμί του πανύψηλου Τρυπιοχέρη..." (και μπούκοβο στον κεφτέ και λάδι στη σαλάτα)
  
• "Τη δική τους μάχη δίνουν οι δύο προπονητές στη σκακιέρα της τακτικής"
• "Βλέπουμε το κοντράστ των συναισθημάτων"
• Όταν μια ομάδα χάνει πολλές ευκαιρίες και τελικά τρώει γκολ, ο δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του ΠΡΕΠΕΙ να πει: "Επιβεβαιώθηκε ο νόμος του ποδοσφαίρου". Βεβαίως, αν τελικά η ομάδα που χάνει τις ευκαιρίες τελικά βάλει το γκολ, αρχίζει άλλο παραμύθι: "Το γκολ ήταν φυσική κατάληξη της πίεσης", "Επιβραβεύτηκε η επιμονή του ΠΑΟ που έψαχνε εδώ και ώρα το γκολ", "Κάποια στιγμή θα ερχόταν και το γκολ, αφού η αντίπαλη ομάδα είχε κλειστεί στα καρέ της" κλπ κλπ
• "Το γκολ της τιμής" (που ο θεούλης ο Μαυρομάτης το είχε κάνει σε ένα Μουντιάλ "το γκολ της σημαίας"!)
• "Ζύγισε το σουτ" (και πόσο το 'βγαλε;)
• "Διώχνει με υπερένταση"
• "Του πήρε τα μέτρα" (κοστούμι θα του ράψει;)
• "Βλέπουμε ένα παιχνίδι κέντρου"
• Αυτό είναι παλιό αλλά επιβιώνει ακόμα, ειδικά στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις: "Το παιχνίδι δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας"
• "Το στείρο 0-0 σφραγίζει τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών μέχρι στιγμής"
• "Αναγνωριστικό παιχνίδι στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης"
• "Τον πέρασε σαν σταματημένο"
• "Ένα ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού (ΠΑΟΚ) και Ολυμπιακού (Άρη) είναι πάντα ντέρμπι, ανεξάρτητα από το σε τι κατάσταση είναι οι δύο ομάδες" (αυτό το κλισέ είναι αγαπημένο όχι μόνο των δημοσιογράφων, αλλά και των παλαίμαχων που βγαίνουν στις εκπομπές πριν τα ντέρμπι)
• "Είναι γνωστό ότι του Μπάγεβιτς δεν του αρέσει να χάνει ούτε στο τάβλι"
• "Σιδηρά πειθαρχία έχει επιβάλει στα αποδυτήρια ο τεχνικός ηγέτης του ΠΑΟ/ΟΣΦΠ κλπ" (τώρα το πώς γίνονται μπουρδέλο τα αποδυτήρια και βγαίνουν όλα προς τα έξω, είναι άλλο θέμα...)
• Ιδανικές συνθήκες για ποδόσφαιρο
• Καμίνι η Τούμπα/η Λεωφόρος/το Καραϊσκάκη κλπ
• Είναι το γκολ για τον ΠΑΟΚ και η Τούμπα παίρνει φωτιά/φλέγεται (καιιιιγομαι καιιιιιγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιαααααα)
• Μετά από νίκη κάποιας ομάδας μέσα στη Λάρισα, ο πλέον κλισέ τίτλος σε εφημερίδα είναι: "Απόδραση από το Αλκαζάρ"
• Μετά από νίκη του Ηρακλή, ας πούμε με 3-0, ο αντίστοιχος τίτλος είναι: "Τρεις ροπαλιές από τον Ηρακλή"
• "Ευχάριστος πονοκέφαλος για τον Γιώργο Δώνη καθώς θα έχει στη διάθεσή του όλους του παίκτες"
• "Γεμάτο το απουσιολόγιο του Τεν Κάτε - νοσοκομείο ο ΠΑΟ - αποδεκατισμένος από τους τραυματισμούς"

Εντάξει στα φανταράκια μας όσο μπορούμε συμπαραστεκόμαστε και είμαστε δίπλα τους τώρα που έχουν ζορίζει λίγο τα πράγματα…
Όμως με όλα αυτά έχουμε παραμελήσει τις ανάγκες του άλλου αγοριού εδώ…
που διαβάζει όλη μέρα για το τελευταίο του μάθημα, που τον ταλαιπώρησε η υγεία του και δεν παραπονέθηκε λεπτό, που είναι η καλύτερη ομαδούλα και το καλύτερο «ποτήρι» όταν θέλεις να τα τσούξεις έξω με κουβεντούλα!!
Στο πιο «λευκό» αγόρι, μερικές εικόνες για καλό καλοκαίρι και αγαπημένοι του στίχοι.

Έχουμε μάχες να δώσουμε ακόμη...

Σαμαρά για να μην γκρινιάζει ο Μυτιληνιός....

Οτιδήποτε άλλο εκτος από οικονομικού περιεχομένου

Για σενα μόνο....

Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα, καθένας στο ρυθμό του...

Για να 'βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του...

Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...

Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...

Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμε όλοι σκλάβοι,

Κι ένας τρελός φρένο πατά, τον κόσμο να προλάβει...

Αν δεν μπορείς να προσκυνάς, κι αν όλα τα κατέχεις,

Τον κόσμο σου να κυβερνάς, μα σ' αγκαλιές μην πέφτεις...

Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις...

Για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλειές θα πλέξεις...

Ξεχνάει ο κόσμος στη στιγμή, και ιστορίες γράφει...

Την πόρτα κλείνει ο τρελός, μήπως και δει τα λάθη...

άμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...Σώπα και μη δικάζεις...

Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...

Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...

Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...

• "Ο Σαμάνος"
  

Ο πιο πολυσυζητημένος δίσκος του 2008. Η πολυαναμενόμενη σύμπραξη του "πατέρα" των τραγουδοποιών (Σαββόπουλος) και του πιο αξιόλογου τραγουδοποιού των τελευταίων ετών (Θ. Παπακωνσταντίνου) αφήνει το στίγμα της στην ελληνική δισκογραφία με τον δίσκο "Ο Σαμάνος". Κι επειδή ο δίσκος αυτός είναι πολυσυζητημένος θα είμαι λίγο πιο αναλυτικός στην παρουσίασή του σε σχέση με τους υπόλοιπους.



Πολλοί από τους φανατικούς οπαδούς του Θανάση Παπακωνσταντίνου έσπευσαν στο άκουσμα και μόνο της συνεργασίας με τον Σαββόπουλο να αποδοκιμάσουν. "Τι δουλιά έχει με τον Σαββόπουλο", "ξεπουλήθηκε ο Θανάσης", "πού κολλάνε αυτοί οι δύο" είναι μερικές μόνο από τις φράσεις που μπορεί να ακούσει ή να διαβάσει κανεις από τους - ουκ ολίγους - πιστούς ακόλουθους του Λαρισαίου δημιουργού. Προσωπικά ανήκω στους μεγάλους θαυμαστές του Παπακωνσταντίνου αλλά σε καμία περίπτωση στους φανατικούς. Ομολογώ ότι κι εγώ αρχικά ξαφνιάστηκα κάπως όταν έμαθα για τη συνεργασία. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί από εμάς τους νεότερους έχουμε μια άσχημη εντύπωση για τον Σαββόπουλο κυρίως λόγω της κοινωνικής και πολιτικής του παρουσίας (Καλομοίρα, φιέστες στο Σύνταγμα κάθε Πρωτοχρονιά, περίεργα συντηρητικές θέσεις πάνω σε κοινωνικά θέματα κ.ά.). Η εντύπωσή μας αυτή για το "πολιτικό ον" Σαββόπουλος ξεφεύγει μερικές φορές και διαχέεται και στην καλλιτεχνική υπόσταση του "Νιόνιου". Ωστόσο, μετά το προσεκτικό άκουσμα του δίσκου διαλύθηκαν όλες οι επιφυλάξεις που είχα αρχικά.

Στο δίσκο αυτό συνδυάζονται αρμονικά ο ποιητικός λόγος και οι υψηλού επιπέδου μουσικές εμπνεύσεις του Θ. Παπακωνσταντίνου με τις αληθινές και άμεσες ερμηνείες του Σαββόπουλου. Αξίζει να σημειωθει ότι είναι η πρώτη φορά που ο Σαββόπουλος δέχτηκε να είναι ο κεντρικός ερμηνευτής σε δίσκο όπου η μουσική και οι στίχοι δεν είναι δικές του δημιουργίες! Νομίζω, όμως, ότι αυτό που ξεχωρίζει σαφώς στον δίσκο και του δίνει το κάτι παραπάνω είναι οι εξαιρετικές ενορχηστρώσεις (με τη Βάσω Δημητρίου να έχει μεγάλη συμβολή) και η εκπληκτική σύνθεση των μουσικών. Μουσικοί με διεθνή εμβέλεια όπως η Βάσω Δημητρίου, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο Satnam Ragmotra, ο Jimmy Mahlis, ο Σωκράτης Σινόπουλος κ.ά. αφήνουν το δικό τους στίγμα στο "Σαμάνο".



Το ερέθισμα που οδήγησε τον Θ. Παπακωνσταντίνου στη δημιουργία του "Σαμάνου" ήταν η παραπάνω φωτογραφία, που δείχνει τον (Μεξικάνο, αν δεν κάνω λάθος) αγωνιστή Φορτίνο Σαμάνο να καπνίζει το τελευταίο του τσιγάρο λίγο πριν εκτελεστεί. "Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται /«Είμ' ό,τι δεν έζησα. Είμαι η βροχή που θα 'ρθει... ", "(...) Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται / «Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει / Είμαι ένας μικρός θεός, είμ' ένα στοιχειό(...)", "(...)Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται / «Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν / Ο καιρός θα χάνεται, ώσπου κάποιο απ' αυτά / θα φωνάξει liberta! Kι όπως θα κοιτάει τις κάννες / θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά»". Αυτά διηγείται ο Παπακωνσταντίνου με τον μοναδικό του (στιχουργικά) τρόπο μέσα από το τρίτο κατά σειρά τραγούδι του δίσκου που φέρει και το όνομα του ίδιου του Φορτίνο Σαμάνο. Ο Σαββόπουλος ερμηνεύει εξαιρετικά το τραγούδι με τον Παπακωνσταντίνου να κρατά το ρόλο του (ραδιοφωνικού;) αφηγητή. Το τραγούδι έχει έντονο λάτιν χαρακτήρα με εξαιρετικές κιθάρες από τη Βάσω Δημητρίου και μια ομορφότατη ατμόσφαιρα που παραπέμπει στα μέρη στα οποία αναφέρεται (Κεντρική και Νότια Αμερική). Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το τραγούδι αυτό αποτελεί μία ενότητα του δίσκου μαζί με το "Ραμόν", το οποίο αναφέρεται εμμέσως σε έναν άλλο Λατινοαμερικάνο αγωνιστή, τον Τσε Γκεβάρα. Ο "Ραμόν" ανοίγει με τον Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου να τραγουδά το παραδοσιακό "Γκαντάρας" της Ελασσόνας, σε ένα ακόμη από τα συνηθισμένα μουσικά "παντρέματα" του Παπακωνσταντίνου με βάση την δημοτική μας παράδοση. Τόσο ο "Φορτίνο Σαμάνο", όσο και ο Ραμόν είναι χαμηλών τόνων τραγούδια με εξαιρετικά ευαίσθητο και σαφώς πολιτικό στίχο υπό το αιθέριο πρίσμα του Παπακωνσταντίνου που πάντα ισορροπεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό. Προσωπικά θεωρώ τα 2 αυτά τραγούδια τις πιο συγκινητικές στιγμές του δίσκου.



Μία άλλη ενότητα του δίσκου συναποτελούν το εναρκτήριο "Ασπρομόντε" και το 11ο κατά σειρά "Attinse" που είναι αποτελέσματα ενός ταξιδιού του Παπακωνσταντίνου στα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας. Το "Ασπρομόντε" είναι ένα δυναμικό κομμάτι με έντονα κρουστά, ωραίο ρυθμό που σε παρασέρνει, φωνητικά που θυμίζουν Κάτω Ιταλία και μια ερμηνεία γεμάτη κέφι από τον "Νιόνιο". Από τα υπόλοιπα κομμάτια αξίζει να σταθεί κανείς στο μοναδικό καθαρά λαϊκό του δίσκου με τίτλο "Ζεϊμπέκικο της Κυριακής" με ενορχηστρωτή τον Νίκο Κυπουργό που έντυσε επιτυχώς το κομμάτι με πνευστά. Ένα υπέροχο κομμάτι που κουβαλά πάνω του τη λαϊκή μας παράδοση και έχει εξαιρετικούς στίχους. Πρέπει επίσης να αναφερθούν το "Αυτό", ένα τραγούδι που μαστόρευε επί τουλάχιστον 2 χρόνια ο Παπακωνσταντίνου παρουσιάζοντάς το σε συναυλίες χωρίς να είναι δισκογραφημένο. Πρόκειται για ένα κομμάτι που οι δύο δημιουργοί μοιράζονται ερμηνευτικά και το οποίο δημιουργεί υπέροχες εικόνες. Ο σύντομος (ενός λεπτού!) "Μεθυστής" με τη συμμετοχή του Γιάννη Χαρούλη δίνει μια αίσθηση από "Αχαρνείς", όπως σωστά έχει σχολιαστεί. Στο δίσκο περιέχονται επίσης οι επανεκτελέσεις 2 παλαιότερων τραγουδιών του Παπακωνσταντίνου και συγκεκριμένα τα "Ορυχεία" και η "Σάρα". Αμφότερα έχουν ένα χρώμα διαφορετικό από τις αρχικές τους εκτελέσεις με τις ενορχηστρώσεις να διακαιολογούν και να δικαιώνουν την επανεκτέλεσή τους.

Συνολικά, για το δίσκο αυτό που κλείνει έναν χρόνο περίπου στη δημοσιότητα (ναι μεν κυκλοφόρησε τον Ιούλη του 2008, αλλά ήδη από τον Γενάρη τα τραγούδια παρουσιάζονταν ζωντανά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη απο τους 2 δημιουργούς) πρέπει να τονιστεί ότι δικαιώνει απόλυτα τη σύμπραξη των δύο τραγουδοποιών. Μπορεί να μην φέρνει νέα πράγματα στο προσκήνιο, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι ένας δίσκος με ποιότητα στις μουσικές και τον ήχο και με την καθιερωμένη δύναμη και ευαισθησία στους στίχους του Παπακωνσταντίνου. Τον προτείνω ανεπιφύλακτα αρκεί ο ακροατής να έχει την υπομονή να τον ακούσει παραπάνω από μία φορές. Γιατί αν μείνει στο πρώτο άκουσμα δεν θα μείνει ενθουσιασμένος (μιλάω από προσωπική πείρα...).

Πάρτε μια γεύση: "Ασπρομόντε" , "Ζεϊμπέκικο της Κυριακής" , "Φορτίνο Σαμάνο"

~~~~

• "Το 10" (Ορχηστρικός)

Ορχηστρικά μουσικά θέματα της Ελένης Καραϊνδρου φτιαγμένα για την τηλεοπτική σειρά "Το 10" που ήταν βασισμένη σε έργο του Μ. Καραγάτση.

Γι' αυτόν τον δίσκο τι μπορώ να πω; Ό,τι και να πω θα είναι λίγο! Με δυο λόγια: η μαγεία της μουσικής! Κι επειδή μιλάμε για την κορυφαία, ίσως, ελληνίδα συνθέτη: η μαγεία της ελληνικής μουσικής. Οι συνθέσεις της Καραϊνδρου καταφέρνουν να συγκινήσουν. Μεταφέρουν στον ακροατή την ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Προκαλούν έντονα συναισθήματα νοσταλγίας (ακόμη και αν δεν έχεις ζήσει σε αυτήν την εποχή), αθωότητας αλλά και πόνου, θλίψης, μελαγχολίας. Τα χρώματα της ελληνικής μουσικής απλώνονται στις συνθέσεις της Καραϊνδρου, οι οποίες είναι στην ουσία ένα μουσικό ταξίδι στην μεταπολεμική ελληνική ιστορία. Η Καραϊνδρου συνέθεσε 10 διαφορετικά μουσικά θέματα (τανγκό, βαλς, χασάπικο, ταξίμι, "ρομάνς" για βιολί και άρπα) που μαζί με τις παραλλαγές τους έφτασαν τα 37 μουσικά θέματα. Το μπουζούκι ("χωρίς το οποίο δεν νοείται μεταπολεμική Ελλάδα", όπως χαρακτηριστικά λέει η Καραϊνδρου) αφηγείται με έναν τρόπο αφαιρετικό συνυπάρχοντας με άρπα, πιάνο, βιολί, ακορντεόν, όμποε κ.ά.

Πολλά είπα. Αυτός ο δίσκος είναι σκέτη μαγεία!

Στο μπουζούκι ο Σπύρος Γκούμας.

~~~~

• "Cafe de l' art - Passion" (vol VI)

Νότης Μαυρουδής - Παναγιώτης Μάργαρης


Γνωστά μουσικά θέματα διασκευασμένα για δύο κιθάρες από τον Νότη Μαυρουδή και τον Παναγιώτη Μάργαρη.

Το "Cafe de l 'art" είναι η ονομασία μίας σειράς δίσκων που ξεκίνησαν να δημιουργούν ο Νότης Μαυρουδής και ο μαθητής του Παναγιώτης Μάργαρης το 1999. Η φετινή έκδοση με τίτλο "Passion" ήταν η έκτη κατά σειρά.

Έχω τεράστια αδυναμία στον ήχο της κιθάρας και ειδικά σε έργα που παίζονται με δύο κιθάρες (να φανταστείται, ο δίσκος "Ένα" του Σωκράτη Μάλαμα που για πολλούς είναι σκοτεινός και βαρετός εμένα με ενθουσιάζει ακριβώς επειδή βασίζεται σε 2 κιθάρες!). Δεν θα μπορούσα λοιπόν να παραλείψω από το top 10 μου έναν δίσκο που δημιουργήθηκε από έναν κορυφαίο Έλληνα κιθαριστή, τον Νότη Μαυρουδή, ο οποίος επέλεξε αγαπημένα μουσικά θέματα, τα διασκεύασε και τα ερμήνευσε με δύο κιθάρες, μαζί με τον Παναγιώτη Μάργαρη. Σε αυτήν την έκδοση μάλιστα καταπιάνεται με θέματα από την ξένη δισκογραφία όπως τα Luna Rossa, Besame mucho, Libertango, Sodade κ.ά. αποδεικνύοντας πως η μουσική δεν έχει σύνορα. Στο δίσκο, πέρα από τα διασκευασμένα ορχηστικά, υπάρχουν και τρία τραγούδια ερμηνευμένα από τον Χρήστο Θηβαίο (στο "Corsica" του Πιέτρο Γκουελφούτσι), τη Σόνια Θεοδωρίδου (στο "Youkali" του Κουρτ Βάιλ), και τον Νίκο Αλιάγα (στο "Ne me quitte pas" του Ζακ Μπρελ)

Μετά από 34 χρόνια παρουσίας και άνω των 26 εκατομμυρίων πωληθέντων αυτοκινήτων στις διάφορες εκδόσεις του, το Volkswagen Golf θεωρείτε πλέον αυτοκίνητο-μύθος.

Η νέα του γενιά, η έκτη κατά σειρά, έρχεται να γράψει με την σειρά της τον δικό της μύθο, μιας και αποτελεί (κατά την γνώμη μου) το ποιο ολοκληρωμένο μικρο-μεσαίο αυτοκίνητο της αγοράς καθώς συγκεντρώνει πλήθος τεχνολογιών σε συνδυασμό με την σταθερότητα και την στιβαρότητα που σου παρέχει το αμάξωμα και όλα αυτά με την αναμενόμενη άνεση και εργονομία του εσωτερικού.

Σας μπέρδεψα; Πάμε να τα δούμε αναλυτικότερα.

Εξωτερικά:
Σχεδιαστικά το καινούργιο Golf δείχνει άμεσα για ποιο μοντέλο πρόκειται, αφού η βασική του φιλοσοφία ακολουθεί αυτή του προκατόχου του, παρόλο που όλα τα τμήματα του αμαξώματος είναι νέα. Το εμπρός τμήμα συγκεντρώνει το περισσότερο ενδιαφέρον, με στοιχεία που παραπέμπουν στο Scirocco και το κάνουν να δείχνει πιο δυναμικό, ειδικότερα τα φωτιστικά σώματα και η μάσκα. Από το πλάι ξεχωρίζουν οι πιο αεροδυναμικοί καθρέφτες και οι πιο πρακτικές χειρολαβές. Πίσω η εικόνα είναι πιο οικεία, με τα φωτιστικά σώματα να παραπέμπουν στα μεγαλύτερα μοντέλα της εταιρίας όπως το Touareg. Από πλευράς διαστάσεων υπάρχουν πολύ μικρές μεταβολές.

Εσωτερικά:
Πλήρως αναβαθμισμένος είναι ο θάλαμος επιβατών, κυρίως όσον αφορά στη σχεδίασή του. Οι περισσότερες καμπύλες επιφάνειες το κάνουν να δείχνει πιο σύγχρονο σε σχέση με το συντηρητικό εσωτερικό του προηγούμενου μοντέλου, με τις πιο ευθείες γραμμές. Παράλληλα έχουν υιοθετηθεί στοιχεία από το Passat CC, όπως ο πίνακας οργάνων, το τιμόνι και ορισμένα χειριστήρια της κεντρικής κονσόλας, τα οποία προσθέτουν πολυτέλεια και σπορτίφ χαρακτήρα. Όσον αφορά στην ποιότητα, το πάνω τμήμα του ταμπλό και των επενδύσεων των θυρών αποτελείται από αφρώδες και ευχάριστο στην υφή πλαστικό ενώ τα υπόλοιπα μέρη, καλύπτονται από το ίδιο πλαστικό με τον προκάτοχο του.

Χώροι:
Σε επίπεδο διαθέσιμων χώρων, το νέο μικρομεσαίο γερμανικό αυτοκίνητο δεν έδειξε να παρουσιάζει διαφορές σε σχέση με το προηγούμενο, αφού το μεταξόνιο και το ύψος παρέμειναν ίδια. Στο εμπρός τμήμα της καμπίνας ο οδηγός και ο συνεπιβάτης θα νιώσουν άνετα, ενώ και πίσω 2 ενήλικοι φιλοξενούμενοι θα μετακινηθούν χωρίς πρόβλημα. Ένας τρίτος ίσως κάνει παραχωρήσεις με τον αέρα για τα πόδια του, λόγω του ψηλού κεντρικού τούνελ. Ακόμα για τις αποσκευές ο αντίστοιχος χώρος με το επίπεδο δάπεδο και τα κάθετα πλευρικά τοιχώματα παρέμεινε στα 350 λτ., ενώ το μεγάλο άνοιγμα της πίσω πόρτας διευκολύνει στη φορτοεκφόρτωση των αποσκευών. Επίσης, την πρακτικότητα ενισχύουν οι διάφορες θήκες που υπάρχουν, όπως είναι στη βάση της κονσόλας, στις πόρτες και ανάμεσα από τα καθίσματα.

Μηχανή:
Στην Ελλάδα, οι κινητήρες που θα προσφέρονται είναι αυτός των 1,4 λτ. με 80 ίππους και οι TSI των 1,4 λτ. με 122 και 160 ίππους, ενώ όσον αφορά στον 1,6 των 102 ίππων, το πιο πιθανό είναι να μη το δούμε στη χώρα μας. Επίσης αμφότερες οι εκδόσεις TSI των 1,4 λτ. θα εφοδιάζονται και με το 7 σχέσεων αυτόματο – σειριακό κιβώτιο DSG, το οποίο ταιριάζει ιδανικά και με τα δύο μοτέρ και διακρίνεται για τις γρήγορες και ομαλές εναλλαγές των ταχυτήτων.

Παθητική ασφάλεια:
Η προστασία που προσφέρει στους επιβάτες του το νέο Golf σε περίπτωση ατυχήματος είναι καλύτερη, χάρη στις επιμέρους βελτιώσεις που έχουν γίνει. Το πιο βασικό νέο στοιχείο αποτελεί η προσθήκη και αερόσακου για τα γόνατα του οδηγού, ενώ επιπλέον αφορούν στα εμπρός ενεργά προσκέφαλα και στους βομβητές των ζωνών στο πίσω κάθισμα. Στην βασική έκδοση πάντως θα περιλαμβάνει 7 στάνταρ αερόσακους

Τεχνολογία:
Το καινούριο Golf μπορεί να εφοδιαστεί και με το ACC (Automatic Distance Control), το οποίο μέσω αισθητήρων που υπάρχουν στο παρμπρίζ πίσω από τον εσωτερικό καθρέφτη αυξομειώνει αυτομάτως την απόσταση από το προπορευόμενο όχημα. Ο οδηγός έχει τη δυνατότητα να επιλέξει να το ενεργοποιήσει μεταξύ ταχυτήτων από 30 έως 210 χλμ./ώρα. Επιπλέον στο νέο Golf είναι διαθέσιμο (προαιρετικά) επίσης για πρώτη φορά και με την υποβοήθηση παρκαρίσματος (Park Assist). Με την επιλογή του μέσω μπουτόν που υπάρχει στην κεντρική κονσόλα, το αυτοκίνητο παρκάρει με την όπισθεν από μόνο του και το τιμόνι περιστρέφεται με αυτόματο τρόπο, ενώ ο οδηγός το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να χειρίζεται τα πεντάλ. Το νέο στοιχείο που συναντάται αφορά στην προσθήκη (προαιρετικά) της ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενης ανάρτησης (Dynamic Chassis Control – DCC), με την οποία εφοδιάστηκε για πρώτη φορά το Passat CC. Έτσι, ο οδηγός έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει τη σκληρότητα της ανάρτησης -μέσω του μπουτόν που υπάρχει στη βάση της κεντρικής κονσόλας- σε δύο επίπεδα, στο Comfort και στο Sport. Στην βασικη του εκδοση περιμενουμε πολλα καλουδια όπως ολες τις ηλεκτρικες ευκολιες και κλιματισμο.

> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <

***Try to live your edreams, to rule your fears...***

RED HOT CHILI PEPPERS

Τι να πει κανείς για τους RED HOT?Δεν ήξερα από που να αρχίσω και που να τελειώσω θα το καταλάβετε και εσείς γιατί το αφιέρωμα είναι τεράστιο αλλά 20 χρόνια πορεία είναι αυτά. Ποιος δεν έχει σιγοτραγουδήσει το Under the bridge ποιος δεν έχει χτυπηθεί με το Give it away και ποιος ρωτάω ποιος δεν έχει προσπαθήσει να καταλάβει τι λέει το Can’t stop?

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟ ALBUM

Όλα ξεκίνησαν όταν ο 12χρονος Anthony Kiedis μετακόμισε στο Λος Άντζελες με τον πατέρα του. Έφτασε ο καιρός κάποια στιγμή να πάει Λύκειο και πήγε στο Fairfax. Εκεί γνώρισε τον Michael Balzary(γνωστό αργότερα ως Flea) τον Hillel Slovak(κιθάρα) και τον Jack Irons(τύμπανα).Ο Slovak έμαθε στον Flea να παίζει μπάσο και από τότε όλοι ήταν κολλητοί. Στην πρώτη παράσταση που έδωσαν το όνομα τους ήταν Tony Flow and the Miraculously Majestic Masters of Mayhem και άνοιξαν την συναυλία για το group ενός φίλου τους. Για αυτή την περίσταση έγραψαν ένα και μόνο τραγούδι(δηλαδή οι μουσικοί αυτοσχεδίασαν και ο Κiedis ράπαρε) το Out in L.A. Αυτό υποτίθεται ότι θα το έκαναν μόνο για μία φορά(αφού ο Slovak και ο Irons είχαν δική τους μπάντα)αλλά άρεσαν τόσο πολύ στο κοινό που ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού τους ζήτησε να εμφανιστούν πάλι την επόμενη εβδομάδα με νέο τραγούδι.

Το όνομα του συγκροτήματος άλλαξε σε Red hot chili peppers και οι εμφανίσεις σε clubs συνεχίστηκαν. Ώσπου έρχεται η πρόταση να υπογράψουν συμβόλαιο με την ΕΜΙ που φυσικά δέχονται…Τρεις μέρες πριν υπογράψουν όμως μαθαίνουν ότι ο Slovak και ο Irons υπογράφουν και εκείνοι συμβόλαιο με την άλλη μπάντα.

Τα δύο εναπομείναντα μέλη δεν το βάζουν κάτω. Προσλαμβάνουν καινούργια μέλη για την ηχογράφηση του δίσκου που ήταν ο Cliff Martinez στα drums και ο Jack Sherman στην κιθάρα. Το πρώτο ομώνυμο album κυκλοφορεί και πουλάει γύρω στα 25.000 αντίτυπα.

FREAKY STYLEY (1985)

Μετά από κάποιες εντάσεις λόγω καλλιτεχνικών διαφορών μεταξύ Kiedis και Sherman,o Sherman απολύεται και την θέση του παίρνει ο γνώριμος Slovak.Με αυτό το line-up το group οδηγείται στην ηχογράφηση του 2^ου album Freaky Styley που κυκλοφορεί το 1985 χωρίς να γνωρίσει μεγάλη επιτυχία.

THE UPLIFT MOFO PARTY PLAN (1987)

Στο 3^ο δίσκο έχουμε το original line-up δηλαδή Kiedis, Flea, Slovak και Irons. Τότε αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα των ναρκωτικών από πλευράς Slovak και Kiedis.Mε παραγωγό τον Michael Beinhorn η μπάντα βγάζει το Uplift mofo party plan που κινείται σε πιο punk και funk ρυθμούς.O δίσκος πηγαίνει καλύτερα από τον προηγούμενο και κάνουν και μια μικρή περιοδεία που τους κάνει λίγο πιο γνωστούς. Ωστόσο η εξάρτηση του Slovak μεγαλώνει με αποτέλεσμα να πεθάνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών στις 25 Ιουνίου του 1988.Το γεγονός αυτό οδήγησε στην αποχώρηση του Irons γιατί δεν ήθελε να σχετίζεται με κάτι που θα του θύμιζε τον θάνατο του φίλου του. Ο Kiedis μπαίνει στην απεξάρτηση…

MOTHER’S MILK (1989-1990)

Έτσι για άλλη μια φορά ο Kiedis και ο Flea ψάχνουν για αντικαταστάτες για να φτιάξουν καινούργιο υλικό. Προσλαμβάνουν για κάποιο διάστημα τον D.H Peligro(drummer των Dead Kennedys) και τον DeWayne “Blackbyrd” McKnight αλλά δεν υπάρχει χημεία και απολύονται. Ο Peligro όμως βοήθησε τους Red Hot συστήνοντας τους ένα νέο παιδί τον John Frusciante.O Frusciante ήτανε φαν του συγκροτήματος και αφού πέρασε από οντισιόν με την οποία ο Kiedis και ο Flea ενθουσιάστηκαν ο 17χρονος John γίνεται ο νέος κιθαρίστας.

Τρεις εβδομάδες πριν την ηχογράφηση του καινούργιου cd η μπάντα δεν έχει drummer.Κάνουν λοιπόν οντισιόν αλλά δεν βρίσκουν αυτό που θέλουν. Μια φίλη τους η Denise Zoom προτείνει τον Chad Smith ο οποίος στην οντισιόν του όχι μόνο ακολούθησε τον πολύπλοκο ρυθμό που έπαιζε ο Flea στο μπάσο αλλά τον οδηγούσε κιόλας. Έτσι ο Smith προστέθηκε στο ρόστερ.

Η ηχογράφηση του Mother’s Milk ξεκίνησε με κάποια προβλήματα γιατί ο παραγωγός ήθελε να κάνει πιο metal την κιθάρα του John και εκείνος δεν ήθελε. Παρόλα αυτά το album κυκλοφορεί τον Αύγουστο του 1989 κα γίνεται ο πρώτος τους χρυσός δίσκος.

BLOOD SUGAR SEX MAGIK (1990-1992)

Το 1990 οι Red Hot μετακομίζουν από την ΕΜΙ και πηγαίνουν στην Warner Bros.

Αλλάζουν επίσης και παραγωγό και τους αναλαμβάνει ο Rick Rubin.Όλοι έγραφαν σαν τρελοί, τα τραγούδια τους έβγαιναν αβίαστα. Ο Rubin όμως θεώρησε ότι το συγκρότημα θα λειτουργούσε καλύτερα σε κάποιο πιο ανορθόδοξο περιβάλλον. Έτσι η ηχογράφηση έγινε σε ένα παλιό αρχοντικό σπίτι στο οποίο ο Anthony, o Flea και ο John μείνανε καθ’ όλη την διάρκεια της.

Το Under the bridge είναι ένα από τα πιο πετυχημένα τραγούδια τους. Είναι ένα ποίημα του Anthony που μιλάει για την μοναξιά που ένιωθε όταν έκανε ναρκωτικά έχοντας απομακρυνθεί από όλους όσους νοιάζονταν για αυτόν και πίστευε ότι η μόνη συντροφιά που είχε ήταν η πόλη του. Δεν είχε σκοπό να το κάνει τραγούδι αλλά με την επιμονή του Rick Rubin και την βοήθεια του Flea του John και του Chad έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.

Το Blood Sugar κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1991.Το πρώτο single ήταν το “Give it Away” που κέρδισε Grammy το ’92 και ήταν το πρώτο #1 single του συγκροτήματος. Με αυτό κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε ραδιόφωνο και MTV. Δεύτερο single ήταν το Under the bridge και έφτασε στο #2 στα chart του Billboard. To album πούλησε πάνω από 12 εκ. παγκοσμίως και διεύρυνε το κοινό της μπάντας. Και άλλα τραγούδια όπως το “Suck my kiss”, “Breaking the girl” και το “The Power of Equality” έγιναν επίσης επιτυχίες.

Ξεκινάει μια μεγάλη παγκόσμια περιοδεία για την προώθηση του δίσκου με πολλά σκέλη. Η αρχή έγινε στην Αμερική και έλαβαν μέρος οι Smashing Pumpkins και οι πρωτοεμφανιζόμενοι τότε Pearl Jam. Στη συνέχεια σκάει μύτη το Nevermind και οι Smashing Pumpkins αντικαθίσταται από τους Nirvana (τέλεια θα ήτανε να τους βλέπαμε και τους τρεις μαζί)

Ο Frusciante αρχίζει να παίρνει περισσότερα ναρκωτικά και να αντιδράει άσχημα σε όλη αυτή την επιτυχία του συγκροτήματος λέγοντας συγκεκριμένα ότι προτιμούσε να παίζει για 30 άτομα όπως παλιά. Γινόταν απόμακρος, αντιδραστικός με κακή απόδοση όλο και πιο εξαρτημένος.

Στην περιοδεία στην Ιαπωνία τον Μάιο του ’92 ο Frusciante δηλώνει ότι δεν αντέχει άλλο και τα παρατάει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακυρωθεί η περιοδεία στην Αυστραλία.

Δοκιμάζονται αρκετοί αντικαταστάτες μεταξύ των οποίων και οι: Arik Marshall, Jesse Tobias αλλά τελικά προτιμήθηκε ο Dave Navarro.

ONE HOT MINUTE (1993-1998)

O Kiedis μετά από 5,5 χρόνια στην απεξάρτηση αποφασίζει να ξαναπάρει ναρκωτικά.

Όταν ξεκίνησαν να παίζουν μαζί με τον Navarro τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά γιατί δεν μπορούσε να ταιριάξει με το στυλ των Peppers.Παρόλα αυτά ηχογράφησαν το One Hot Minute (με τα χίλια ζόρια αφού ο Kiedis χανότανε για μεγάλο χρονικό διάστημα σουτάροντας ναρκωτικά) το οποίο κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου του ’95 με ένα πιο σκοτεινό και καταθλιπτικό ύφος πράγμα που οφείλεται στον Navarro.

Ο δίσκος αν και δεν ήταν ο καλύτερος ήταν εμπορικός. Πούλησε 5 εκατομμύρια παγκοσμίως και τα 3 hit singles ήταν τα “My Friends”(#1), “Warped”, “Music is my aeroplane”

Το ’98 που ξαναμαζεύτηκαν για να βγάλουν καινούργιο cd ο Navarro ήταν τόσο εθισμένος στα ναρκωτικά που δεν τον ενδιέφερε πια το συγκρότημα και ήταν ασυνεπής με αποτέλεσμα να απολυθεί(την ίδια περίοδο ο Kiedis ξέκοβε, υποτροπίαζε και τούμπαλιν, πάντως ήτανε σε καλύτερη κατάσταση).

Τότε ο Flea είπε ότι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να υπάρχει το συγκρότημα είναι να επιστρέψει o John.

CALIFORNICATION (1998-2000)

Όταν ο Frusciante έφυγε από τους Peppers ξεκίνησε έναν πολυετή μαραθώνιο χρήσης ναρκωτικών. Η λογική του τότε ήταν απλή έλεγε “ότι αφού είμαι χαρούμενος μόνο όταν παίρνω ηρωίνη, πρέπει να παίρνω ηρωίνη όλη την ώρα.” Οι μόνες του δραστηριότητες ήταν να ζωγραφίζει και να μαστουρώνει. Επειδή όπως είπε και ο Kiedis “Ποτέ δεν έμαθε να χτυπάει ενέσεις απλά έβρισκε φλέβα και ήλπιζε για το καλύτερο” τα χέρια του είχαν γεμίσει πληγές οι οποίες οδήγησαν σε αποστήματα. Κάποτε είχε μπει σε κλινική αποτοξίνωσης μόνο και μόνο για αυτές τις πληγές. Όσο καιρό δεν ήταν στο συγκρότημα (’92-’98) είχε κυκλοφορήσει κάποιους σόλο δίσκους και είχε κάνει κάποιες εκθέσεις ζωγραφικής. Τον Ιανουάριο του ’98 μπήκε στην κλινική αποτοξίνωσης Las Encinas και βγήκε το Φεβρουάριο. Για να καταπολεμηθούν οι ουλές και γενικά η κατάσταση του χρειάστηκε πλαστική εγχείρηση στα χέρια, στην μύτη καθώς και καινούργια δόντια!!!(ναι αλήθεια είναι).

Τον Απρίλιο του ’98 ο Flea κάνει πρόταση στον John να ξαναγυρίσει στο συγκρότημα και αυτός φυσικά δέχεται. Εννοείται όμως ότι ο Frusciante είχε ξεπουλήσει μέχρι και τις κιθάρες του για ναρκωτικά. Έτσι του αγόρασε ο Kiedis μια Stratocaster του ’62.

Αρχίζουν λοιπόν τα παλικάρια να τζαμάρουν πάλι στο σπίτι του Flea. Στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί όλοι ήταν σκουριασμένοι σωματικά και πνευματικά. Σιγά-σιγά όμως όλο και περισσότερο υλικό προέκυπτε και μετά από πολύ καιρό ήταν καλό.

Στις 8 Ιουνίου του 1999 μετά από ένα περίπου χρόνο εξάσκησης και παραγωγής κυκλοφορεί το Californication.To πιο επιτυχημένο album τους μέχρι τώρα με 15 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως (#3 στα charts).

Hits: “Scar tissue”, “Otherside”, “Californication”, “Around the World”, “Road Trippin’”, “Parallel Universe’.

Ακολουθεί παγκόσμια περιοδεία 2 χρόνων περίπου με τον Kiedis να υποτροπιάζει για ακόμη μια φορά.

BY THE WAY (2001-2005)

Το 2001 ο Anthony αποφασίζει να αντιμετωπίσει το “Θηρίο” όπως το αποκαλεί εκείνος μια και καλή. Μένει καθαρός, παρακολουθεί συνεδρίες και βοηθάει και άλλο κόσμο να ξεπεράσει το πρόβλημα του.

Τότε ξεκινούν να γράφουν και το By the Way. O Frusciante και ο Flea είχαν κάποιες καλλιτεχνικές διαφορές όσον αφορά το ύφος του δίσκου αλλά προσπάθησαν να τις εξομαλύνουν. Το album βγήκε τελικά πιο μελωδικό (“ I could die for you”, “Dosed”) χωρίς το συγκρότημα να χάνει το στυλ του (“Can’t Stop”, “By the way”).

Κυκλοφορεί 9 Ιουλίου 2002 κα την πρώτη εβδομάδα πουλάει 700.000 αντίτυπα (#2 στα charts).

Hits: “By the way”, “Can’t Stop”, “Dosed”, “The Zephyr Song”, “Universally Speaking”

Ακολουθεί 18μηνη παγκόσμια περιοδεία.

Νοέμβριος 2003: Κυκλοφορούν ένα Greatest Hits με 2 καινούργια τραγούδια το

“Fortune Faded” και το “Save the population”

Επίσης κυκλοφορούν ένα DVD το “Live at Slane Castle” από μια συναυλία που έγινε στην Ιρλανδία στις 23 Αυγούστου του 2003.Είναι απίστευτο σε όποιον αρέσουν οι Red Hot πρέπει να το δει οπωσδήποτε…Δείτε το Scar Tissue και θα καταλάβετε...

Το 2004 κυκλοφορεί ένα live album που ονομάστηκε “Live in Hyde Park”.Ηχογραφήθηκε κατά την διάρκεια των εμφανίσεων τους στο Hyde Park του Λονδίνου.258.000 άτομα έκοψαν εισιτήρια ύψους 17.000.000$ για να παρακολουθήσουν την τριήμερη συναυλία του συγκροτήματος που έφτασε #1 στο αντίστοιχο chart του Billboard (Billboard’s Top Concerts Boxscores).

STADIUM ARCADIUM (2006-2008)

Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2006.Το συγκρότημα ήθελε αρχικά να κυκλοφορήσει 38 τραγούδια σε 3 albums με διάστημα 6 μηνών ανάμεσα τους. Τελικά αναθεώρησαν και αντ’αυτού κυκλοφόρησαν ένα διπλό album με 28 τραγούδια. Μπορεί να μην θεωρείται το καλύτερο τους αλλά εμένα μου αρέσει και σημειώνω ότι ο Frusciante έχει κάνει μεγάλη πρόοδο. Στατιστικά όμως είναι πετυχημένο cd γιατί έκανε ντεμπούτο στο #1 σε Αμερική και Αγγλία καθώς και σε 25 άλλες χώρες. Την πρώτη εβδομάδα πούλησε 442.000 μόνο στην Αμερική ενώ 1.100.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Στο τέλος του 2006 θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα της χρονιάς πουλώντας πάνω 7 εκατομμύρια παγκοσμίως.

Hits: “Dani California”, “Tell me baby”, “Snow ((Hey oh))”, “Desecration Smile”, ”Hump de bump” .

Και πάλι περιοδεύσανε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Να αναλύσεις την τεχνική του Kiedis δεν γίνεται γιατί δεν υπάρχει. Δεν έχει φωνάρα αλλά έχει προσωπικότητα. Πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι τόσα πολλά λόγια, τόσο γρήγορα είναι δύσκολο να τα πεις όταν κοπανιέσαι όπως κοπανιέται αυτός στην σκηνή. Όπως και να’χει η φωνή του και το ραπάρισμα του είναι σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος.

Για τον Flea δεν μπορείς να πεις πολλά. Τα πράγματα που κάνει ο τύπος στο μπάσο, τα κάνουν λίγοι. Το παίξιμο του είναι funk, hard rock,ψυχεδελικό και όταν παίζει κανονικά με τα δάχτυλα και όταν κάνει slapping. Βέβαια όσο περνάει ο καιρός οι μπασογραμμές του γίνονται πιο μελωδικές αλλά εξακολουθεί να μπορεί να κάνει ότι θέλει.

Ο Chad Smith είναι αυτό που λέμε ήρεμη δύναμη. Ακολουθεί τους υπολοίπους αλλά προσφέρει και χώρο στους άλλους με beats και grooves δίνοντας τους υλικό για να κάνουν τα δικά τους.

Ο Frusciante είναι μοναδικός δεν είναι ο καλύτερος κιθαρίστας όλων των εποχών αλλά ασχολείται και κάνει μεγάλη πρόοδο. Στις αρχές το παίξιμο του ήταν πολύ funk άγριο και ατσούμπαλο αλλά όσο περνάει ο καιρός ωριμάζει. Όπως έχει πει και ο ίδιος “προσπαθώ να προσεγγίζω την κιθάρα και το παίξιμο μου από άλλη οπτική γωνία κάθε φορά” γι’ αυτό και το στυλ του αλλάζει από δίσκο σε δίσκο. Αξίζει να ακούσετε το Stadium Arcadium για τα solos του.(Σταματάω εδώ γιατί αν πω κάτι παραπάνω δεν θα είμαι αντικειμενική γιατί απλά τον λατρεύω).

Αξίζει να αναφερθεί ότι μεγάλο μέρος αυτού του συγκροτήματος είναι και ο αυτοσχεδιασμός. Πολλά από τα solos που ηχογραφούνται στα albums είναι αυτοσχεδιασμοί καθώς επίσης και στα live οι περισσότερες μπασογραμμές του Flea κα τα solos του Frusciante δημιουργούνται εκείνη την στιγμή.

Τα βραβεία τους δεν θα τα αναφέρω γιατί δεν χρειάζεται…

Έμενα η γνώμη μου δεν θα είναι αντικειμενική γιατί είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα. Μακάρι να αξιωθούν και να έρθουν να τους δούμε ζωντανά γιατί είναι το συναυλιακό απωθημένο πολύ κόσμου (ναι δεν είμαι μόνο εγώ που γκρινιάζω).Πιστεύω με τα (πολλά) παραπάνω να πήρατε μια ιδέα για το τι εστί RED HOT CHILI PEPPERS και αν δεν τους έχετε ψάξει να τους ψάξετε γιατί αξίζει (δεν έγραφα τσάμπα εγώ…)