Που είσαι ρε Gabriel?

Ο Gabriel Omar Batistuta (γεννημένος την 1 Φεβρουαρίου , 1969), γνωστός και ως Batigol, είναι ένας πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής . Αυτός ο γκολτζής Αργεντινός επιθετικός έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής του καριέρας στην ACF Fiorentina στην Ιταλία. και είναι ο όγδοος κορυφαίος scorer όλων των εποχών στην ιταλική Serie A, με 184 γκολ σε 318 εμφανίσεις την χρονική περίοδο μεταξύ 1991 και 2003 (περίπου 1,8 τέρματα / αγώνα!). Σε διεθνές επίπεδο, διατηρεί το ρεκόρ του πρώτου σκόρερ για την εθνική ομάδα της Αργεντινής, με 56 γκολ σε 78 διεθνείς αναμετρήσεις, ενώ αντιπροσώπευσε την χώρα του σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα . Το 2004, συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των «125 Καλύτερων Ποδοσφαιριστών εν ζωή» ("125 Greatest Living Footballers") από την FIFA.
Ο Batistuta είχε την τύχη(;) να συνεργαστεί με προπονητές που αποτελούν μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο ήρθε από την ομάδα της Newell's Old Boys όπου εκείνη την περίοδο προπονητής ήταν ο Marcelo Bielsa (μετέπειτα συναντήθηκαν και στην εθνική ομάδα). Αφού έκανε το αγροτικό του σε διάφορες μικρές ομάδες της Αργεντινής (δεν τον πολύ-πιστέψανε) μεταγράφηκε το 1989 στην River Plate του Daniel Passarella με τον οποίο συγκρούστηκε ουκ ολίγες φορές ενώ η σχέση τους ήταν κάκιστη και στο Μουντιάλ του 1998 στις ΗΠΑ (γαλλικά και μπουκέτα στα αποδυτήρια κτλ). Στην River σκόραρε 17 φορές. Το 1990 μετακόμισε στην αιώνια αντίπαλο της River, την Boca Juniors όπου με την στήριξη του Oscar Tabárez το 1991 κατάφερε να βγει πρώτος σκόρερ με την Boca να στέφεται πρωταθλήτρια την ίδια χρονιά. Οι εμφανίσεις του με την εθνική ομάδα στο Copa America το 1991 τράβηξαν την προσοχή της Fiorentina και έτσι δεν άργησε να πραγματοποιηθεί η μετάβαση στο ιταλικό πρωτάθλημα. Στην Fiorentina έμεινε την περίοδο 1991-2000 όπου μεταξύ άλλων είχε ως προπονητές τους Claudio Ranieri και Giovanni Trapattoni. Με την ομάδα της Φλωρεντίας σκόραρε 182 φορές σε 291 συμμετοχές!!

Όταν η ομάδα της Fiorentina υποβιβάστηκε στην Serie B το 1993, ο Batistuta έμεινε με την ομάδα και την βοήθησε να επιστρέψει ξανά στην πρώτη κατηγορία ένα χρόνο αργότερα. Αυτή του η στάση τον έκανε σύμβολο στην Φλωρεντία, και οι οπαδοί της Fiorentina κατασκεύασαν ένα χάλκινο άγαλμα πραγματικών διαστάσεων του Batigol το 1996, αναγνωρίζοντας έτσι την προσφορά του στον ιταλικό σύλλογο. Παρ’ όλες τις εξαιρετικές εμφανίσεις του δεν κατάφερε να κερδίσει ένα πρωτάθλημα για την ομάδα της καρδιάς του, όπως ανέφερε σε κάθε του συνέντευξη... Με την μετακίνηση του όμως στην AS Roma το 2000 (35 εκ. $ παρακαλώ), κατάφερε τελικά να κερδίσει το πρωτάθλημα της Serie A που τόσα χρόνια ήθελε να προσθέσει στην καριέρα του. Έπαιξε την τελευταία ποδοσφαιρική χρονιά του στο Κατάρ με την Al-Arabi προτού να αποσυρθεί το 2005.
Years Club App (Gls)*
1988-1989 Newell's Old Boys 24 (7)
1989-1990 River Plate 21 (4)
1990-1991 Boca Juniors 34 (13)
1991-2000 Fiorentina 249 (182)
2000-2003 AS Roma 63 (30)
2003 Internazionale (loan) 12 (2)
2003-2005 Al Arabi 18 (25)
Αξιοσημείωτα
- First Division (Serie A) Italian Championship (with A.S. Roma) 2000-2001.
- Italian Supercup (with ACF Fiorentina) 1996, (with A.S. Roma) 2001
- Argentine Football Writers' Footballer of the Year 1998.
- Italian Cup (with ACF Fiorentina) 1995-1996.
- Second Division (Serie B) Italian Championship (with Fiorentina) 1993-1994
- First Division Top Scorer, 26 goals (with Fiorentina) 1994-1995
- Copa América 1991, 1993
- Copa América Top Scorer, 6 goals,1991
- Top Scorer of The Qatari League με 24 γκολ (νέο ρεκόρ)
- Top Scorer σε όλες τις αραβικές λίγκες, βραβεύτηκε με το χρυσό παπούτσι
- Ο Gabriel Batistuta επίσης έθεσε έναν νέο ρεκόρ στην Serie A σκοράροντας σε 11 διαδοχικά παιχνίδια της Serie Α
- Copa das Confederações 1992, 1993
Και τώρα τα σοβαρά…Η αλήθεια είναι ότι ο Batistuta μπορεί να μην είναι ο μεγαλύτερος επιθετικός του κόσμου, σίγουρα όμως αγαπήθηκε όσο λίγοι. Λίγο το πάθος του, λίγο η τσαντίλα του, ήταν και ομορφόπαιδο…μπήκε στις καρδιές μας!!
Από μικρός ταυτίστηκα μαζί του και ήθελα να γίνω σαν κι αυτόν.
Από μικρός ταυτίστηκα μαζί του και ήθελα να γίνω σαν κι αυτόν.
Προσπάθησα πολύ…αλλά τίποτα!
Μπορεί να μην ήταν πολύ γρήγορος, μπορεί να μην είχε την απίστευτη ντρίπλα, αλλά μέσα στην περιοχή ήταν ανίκητος…Ήξερε που να σταθεί, πώς να κοντρολάρει και πώς να σουτάρει αλλά και το ψηλό παιχνίδι ήταν ένα από τα ατού του.Όλα αυτά όμως δεν φτουράγανε τίποτα μπροστά στο βλέμμα του. Έδειχνε πάντα αποφασισμένος για την νίκη ενώ τα ξεσπάσματά και τους πανηγυρισμούς του όταν σκόραρε ακόμα τους θυμάμαι!!
Αυτό το βλέμμα ζήλευα…το βλέμμα του νικητή!

Αναρωτιέμαι που να βρίσκεται...