Φαντάζομαι ότι όλοι ακούσατε για την περίφημη ώρα της Γης στις 28 Μάρτη, έχετε δει όμως πως είναι να σβήνουν τα φώτα σε πόλεις όπως το Λας Βέγκας ας πούμε;
Μου έστειλαν αυτή τη διεύθυνση στο mail μου και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας γιατί οι φωτογραφίες που υπάρχουν εκεί είναι πραγματικά υπέροχες, δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σας για την ώρα της Γης κι αν όντως σβήσατε τα φώτα σας για μια ώρα αλλά μόνο και μόνο για το θέαμα που προσέφερε πιστεύω ότι άξιζε και με το παραπάνω μάλιστα...
kante klic stis eikones gia na deite to prin kai to meta.
Όταν ακούει κάποιος την λέξη "Πανεπιστήμιο" ή "Πολυτεχνείο", ο νους του ανατρέχει σε εικόνες όπως :
(Πανεπιστημιούπολη στο Michigan)
(Πανεπιστήμιο Βρυξελλών)
ή για να έρθουμε κοντύτερα :
(Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)
(Πανεπιστήμιο Πατρών)
(Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας)
πάντως, σε καμία περίπτωση δεν σου έρχονται εικόνες σαν και αυτές :
(Τμήμα Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης, Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Χίο)
{κόκκινο βελάκι : πρώην χώρος στέγασης ψησταριάς - ψητοπωλείου - σουβλατζίδικου. μπλε βελάκι : πρώην χώρος στέγασης μανάβικου. Νιν χώροι στέγασης καταστήματος ζωοτροφών, κάβας ποτών, ζαχαροπλαστείου, ψιλικατζίδικου και ο πρώην χώρος μανάβικου που είναι προς ενοικίαση.
κίτρινο βελάκι : καφετέρια - bar, ψαράδικο, κρεοπωλείο - τυροπωλείο, τρεις μικρές αίθουσες του τμήματος με θέα το αιγαίο / Τουρκία με μόλις 20 μ. από την θάλασσα μεσολαβώντας εθνική οδός.} (Ότι ανέφερα είναι 100% αλήθεια, χωρίς καθόλου δόση υπερβολής ή ειρωνείας. Μπορείτε να βρείτε σχετικές πληροφορίες στο http://www.fme.aegean.gr/ στην ενότητα "χώροι και πρόσβαση".)
(Χώρος Πανεπιστημίου Αιγαίου προορισμένος να στεγάσει μελλοντικά, την Πανεπιστημιούπολη Χίου)
Πλέον η λύση του προβλήματος έχει δρομολογηθεί και από τον Σεπτέμβρη του 2009, θα λυθεί προσωρινά με την ενοικίαση άλλου συγκροτήματος, πιο καινούργιου, με περισσότερους χώρους για εργαστήρια, χωρίς τις πολυτέλειες και τις ευκολίες του προηγούμενου κτιριακού συγκροτήματος, που παρείχε στους φοιτητές την δυνατότητα, στα διαλείμματα να κάνουν τα ψώνια του σπιτιού και να "χτυπάνε" και δυο δύπιτα με πολύ τζατζίκι.
Δυστυχώς όμως, μόνιμη λύση δεν πρόκειται να δοθεί, τουλάχιστον όχι πριν γεράσω, καθώς δεν είναι μόνο η σχολή μου που δεν έχει δικά της κτήρια, αλλά και οι υπόλοιπες που βρίσκονται στο νησί της Χίου, πλην του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων. Ο λόγος; η γραφειοκρατεία και η αδιαφορία των κρατικών μηχανισμών. Τι σημαίνει αυτό : ο χώρος που θα μπορούσε να κατασκευαστεί μια ονειρεμένη πανεπιστημιούπολη, λόγω της ηλικίας του, δεν μπορεί να κατεδαφιστεί, παρά μόνο να αναπαλαιωθεί. Για να αναπαλαιωθεί, δεν δίνει το κράτος λεφτά και για να κατεδαφιστεί, δεν δίνει άδεια η αρχαιολογική υπηρεσία... Άντε βγάλε εσύ άκρη...
Κωμικοτραγικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός, ότι δεδομένου της υπάρχουσας κατάστασης, το Υπουργείο Παιδείας σκοπεύει να "ανοίξει" και νέο τμήμα στο νησί, τμήματος τουρισμού, με την παράλληλη μείωση στο 1/3 των ήδη κονδυλίων για λειτουργικά έξοδα (χαρτιά, υπολογιστές, κιμωλίες, μαρκαδόρους κλπ) και κατά 1/2 των κονδυλίων για συμβασιούχους καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους. (εδώ να αναφέρω ότι τα 2/3 των καθηγητών μας και τα 3/4 των διοικητικών υπαλλήλων είναι συμβασιούχοι.) Και πριν προλάβετε να πείτε ότι αυτό είναι καλό, γιατί προφανώς θα αυξηθούν οι μόνιμοι καθηγητές, να αναφέρω πως τα κονδύλια για τους μόνιμους καθηγητές θα παραμείνουν σταθερά.
Τέλος, λίγο πριν πω αυτά που πραγματικά θέλω και με οδήγησαν στο να γράψω αυτό το post, να αναφέρω ακόμα κάτι, για την σχολή μου. Αυτή την στιγμή, έχει περί τους 100 αποφοίτους, στα 9 χρόνια λειτουργία της. Όντας πενταετής σχολή και τελειώνοντας κάποιος από την σχολή μου, βγαίνει στην αγορά εργασίας "ξεβράκωτος" καθώς θα πάρει τα ίδια χρήματα με κάποιον που τελείωσε μια τετραετή σχολή. Και για να φέρω ένα παράδειγμα, εγώ θα μπορώ να κάνω οικονομοτεχνικές μελέτες και να παίρνω 700 ευρώ, τα ίδια που θα πάρει κάποιος που τελειώνει Διοίκηση Επιχειρήσεων (4 χρόνια) και κάνοντας την μισή δουλειά (δεν μπορεί να κάνει τεχνική μελέτη). Εκτός αυτού, εκείνος γράφετε στο οικονομικό επιμελητήριο και έχει διαφορετική σύμβαση εργασίας, ενώ εγώ δεν γράφομαι πουθενά και έχω την γενική σύμβαση εργασίας, την ίδια που υπογράφει και κάποιος που δεν έχει πάει σε πανεπιστήμιο / πολυτεχνείο.
Από τον πρώτο κιόλας χρόνο λειτουργίας της σχολής, γίνονται προσπάθειες ένταξης των αποφοίτων της σχολής μας στο Τ.Ε.Ε.
που και εκεί δεν θα έχουμε κανένα δικαίωμα υπογραφής. Θα πληρώνουμε μόνο τις εισφορές, θα μπορούμε να κάνουμε χρήση της σύμβασης εργασίας του και να πάρουμε την σύνταξη του ΤΣΜΕΔΕ. Αλλά από υπογραφή, ούτε λόγος...
Για να φτάσω σε ένα συμπέρασμα λοιπόν : Αλήθεια, ποιος φταίει για τις πολιτικές που ακολουθούνται τόόόόσα χρόνια για την παιδεία?
Ποιος φταίει που στην ίδια κατάσταση που είναι η σχολή μου, είναι άλλες τόσες? Ποιος φταίει για την σπορά χιλιάδων σχολών ανά την Ελλάδα, με μόνιμη καραμέλα την "αποκέντρωση" και την "ενίσχυση της περιφέρειας"? Ποιος φταίει για την υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων? Ποιος φταίει που φοιτητές σαν και εμένα, "σπαταλάμε" πέντε και έξι χρόνια από την ζωή τους, προσπαθώντας να γίνουν το αυριανό εργατικό δυναμικό που θα πάει την χώρα μπροστά και που τελειώνοντας την σχολή τους, θα έχουν τον ίδιο μισθό με εκείνους που δεν "ξόδεψαν" τόσα χρόνια? Ποιος φταίει που φοιτητές σαν και εμένα, έχουν όνειρα και προσδοκίες για το αύριο, έχουν όραμα και όρεξη για δουλειά (σε αντίθεση με εσάς κοιλαράδες - τεμπέληδες βουλευτές) και κάνετε τα πάντα για να μας "πνίξετε" κάθε μας όρεξη για βελτίωση? Ποια συντεχνία είναι εκείνη που φοβάται μην της πάρουμε την δουλειά εμείς οι 100? Ποια συντεχνία φοβάται μην της πάρουμε κομμάτι από την τεράστια πίτα της? Ποιοι είναι όλοι αυτοί που 10 χρόνια τώρα μας κοροϊδεύουν και μας υπόσχονται?
Τι σώι μαλάκες είμαστε και του λόγου μας που ανεχόμαστε να αλλάζουμε τα προγράμματα σπουδών μας, το όνομα της σχολής μας, την φύση της σχολής μας?
Μακρυά λοιπόν από μικροπολιτικά συμφέρωντα και χρωματισμούς, μακρυά από προσωπικές διαφωνίες και διαμάχες, πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε όλοι ότι το κοινό καλό πρέπει να μπεί πιο πάνω από το προσωπικό όφελος. Ίσως τότε όλοι μας γίνουμε καλύτεροι. Ίσως τότε όλα γύρω μας γίνουν καλύτερα.
Είναι μέρες που έχω ένα κάρο πράγματα στο μυαλό μου και θέλω να τα μοιραστώ με κάποιον. Μίλησα με φίλους, με συγγενείς, με γνωστούς, με άγνωστους, με περαστικούς και μόνιμους, με τον Stepa και τους λοιπούς συν-ένοχους της uzubur-οπαρέας. Μέχρι και στον σκύλο μου έψαξα να βρώ ένα άτομο να με ακούσει, να του πω αυτά που κουβαλάω και με βαραίνουνε, αλλά μάταια...
Κανείς δεν είχε λίγο χρόνο να μου αφιερώσει (λίγο, μην το δέσετε και σχοινί κορδόνι, γιατί όταν πιάνω και μιλάω, ξεχνάω να τελειώσω), λίγη δύναμη, να σηκώσει μέρος από τα βάρη μου(και δεν εννοώ τα κιλά μου, για τους επιτήδιους που θα σχολίαζαν), να δώσει μια ανάσα παριγωριάς σε ένα συνάνθρωπό του που το έχει ανάγκη. Έτσι λοιπόν, θα με υποστείτε εσείς... χιχιχι...
Από που ν' αρχίσω και πού να τελειώσω τώρα... Λέω να ξεκινήσω από τα παλιά και να καταλήξω στα καινούργια... Στα 23 μου χρόνια λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, έχω ζήσει πολλά. Τόσα πολλά που λέω να κάνω μια στάση, να ξαποστάσω 5-6 χρονάκια σε αυτή την ηλικία και μετά να σας ακολουθήσω...
Ζω λοιπόν σε μια χώρα, που ήταν το λίκνο του πολιτισμού και της μόρφωσης, παράδειγμα προς μίμηση και πρότυπο Και τι δεν έχουμε ακούσει για τους προγόνους μας, για τα έργα τους, τις ιδέες τους, τα δημιουργήματά τους, την ανδρεία τους, την τιμή και την υπερηφάνεια τους. Όλα αυτά που μαθαίναμε στα σχολικά έδρανα, όλα αυτά που μαθαίνουν οι υπόλοιποι πολίτες αυτού του κόσμου, όλα αυτά που έρχονται σαν τις μέλισσες οι τουρίστες να θαυμάσουν, εμείς τα έχουμε κτήμα μας... Αλήθεια όμως, τα έχουμε?
Έμαθα στην βιολογία, ότι τα χαρακτηριστικά των γονέων περνάνε στα παιδιά, η εμφάνιση, οι ασθένειες, η νοημοσύνη... Όλα!!! Και αναρωτιέμαι λοιπόν και λέω : που στο καλό πήγαν όόόόλα αυτά τα προτερήματα των προγόνων μας; που εξαφανίστηκαν; που κρύβονται και βλέπω γύρω μου μόνο τα αντίθετα από αυτά που είχαν, τα αντίθετα από αυτά για τα οποία δοξάστηκαν; όλα αυτά για τα οποία λεγόντουσαν Έλληνες και δυστυχώς καλούμαστε να υπερασπιστούμε και να αποδείξουμε?
Κοιτάω γύρω μου και βλέπω την ανυπαρξία πολιτισμικής και πολιτιστικής δημιουργίας, την στασιμότητα, την κακή αντιγραφή πετυχημένων συνταγών του παρελθόντος, την υποκρισία και την ψευτιά. Φακελάκια να παίρνουν και να δίνουν, την ανυπαρξία πρωτοβουλιών για βελτίωση, την δειλία των ευθύνονταν για την κατάσταση αυτή να επωμισθούν τις συνέπειες των πράξεών τους, τα μπαλάκια ευθύνης, που σαν καιώμενες σφαίρες, αλλάζουν χέρια και κανένας δεν έχει το σθένος να τις κρατήσει.
Το κράτος (ΕΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ!!!), να καθόμαστε στον αναπαυτικό μας καναπέ, να αδιαφορούμε για τους γύρω μας, για τις ίδιες μας τις οικογένειες πολλές φορές, για όλους αυτούς που αγαπάμε αλλά δεν το δείχνουμε, για όλους αυτούς που πονάμε αλλά δεν δίνουμε σημασία... Τον κρατικό μηχανισμό (ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ), να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να λουφάρει, να κλέψει, να πατήσει στις πλάτες όλων μας, με μοναδικό σκοπό, την επιβίωσή του... Ούτε ομαδικότητα, ούτε συναδελφικότητα, τίποτα... πλήρη αδιαφορία για τους άλλους...
Και λογικά, τώρα θα αναρωτιέστε, γιατί τα λέω όλα αυτά, μήπως πάλι με έπιασαν τα δικά μου, μήπως πάλι, αγκαλιά με ένα μπουκάλι κρασί και ένα σωρό αναμνήσεις, βασανίζω το νεανικό μου μυαλό... Τίποτα δεν συμβαίνει... Είμαι καλά, "αισθάνομαι..", "κέφι...", "ενέργεια..."
Απλά, μία τα ελικόπτερα και η σαπίλα του συστήματος, μία που σκοτώθηκα στην εξεταστική για να περάσω ένα κάρο μαθήματα (πράγμα που θα συνεχίσω να κάνω μέχρι τον Σεπτέμβρη) χωρίς να ξέρω ούτε το τι θα κάνω μόλις τελειώσω, ούτε το αν θα έχω δικαιώματα στο Τ.Ε.Ε. (είμαι μηχανικός, σαν τους πολιτικούς και τους μηχανολόγους, μόνο που εγώ δεν μπορώ να υπογράψω μελέτες και ας έχω περισσότερα μαθήματα - εργαστήρια από αυτούς, σπουδάζοντας μακρυά από το σπίτι μου, στην Χίο, με 30 μέρες τον χρόνο απαγορευτικό) και παράλληλα βλέποντας ανθρώπους γύρω μου, που χωρίς να προσπαθήσουν, χωρίς να μοχθήσουν, χωρίς να στερηθούν, προσκηνώντας και κρατώντας τίμιο λάβαρο, τις σημαίες κάποιων κομμάτων, απολαμβάνουν, όλα αυτά που εγώ ονειρεύομαι, όλα αυτά που θα κατηγορηθώ, αν ποτέ αποκτήσω, ότι δεν τα κέρδισα με τον ιδρώτα μου, αλλά μου χαρίστηκαν...
Έχουν και κατέχουν τις δερμάτινες καρεκλάρες τους, με τις 20 γραμματείς και τους 40 συμβούλους / κλέβουν από παντού και από όπου μπορούν, χωρίς να έχουν μέτρο και σταματημό, λες και θα τα πάρουν μαζί τους... Έχουν μα θέλουν και άλλα, άπληστα γουρούνια της καθημερινότητας μας... Μα δεν μπορούν να καταλάβουν ότι, ακόμα και στον παράδεισο να είσαι, αν είσαι μόνος σου, είναι σκέτη κόλαση... Αφήστε λοιπόν και εμάς να ανασάνουμε, δώστε μας τον χώρο που μας ανήκει...
Και αφού λοιπόν μίλησα περί ανέμων και υδάτων, κάπου εδώ, λέω να τελειώσω το μήνυμά μου... Όμως πριν τελειώσω, δείτε κάτι που μου ήρθε στο email και ήταν η αφορμή να πω αυτά που είπα... #δεν κατάφερα να φτιάξω την μορφή του, αλλά ο καθένας μπορεί να καταλάβει#
ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ
Δ. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
300.000 ευρώ ετησίως ή
25.000 ευρώ το μήνα ή
1.157 ευρώ τη μέρα ή
145 ευρώ την ώρα δηλαδή …
50.000 δρχ ΤΗΝ ΩΡΑ!
Σ. ΛΕΥΤΕΡΙΩΤΗΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
210.000 ευρώ ετησίως ή
17.500 ευρώ το μήνα ή
810 ευρώ τη μέρα ή
101 ευρώ την ώρα, δηλαδή …
34.500 δρχ ΤΗΝ ΩΡΑ!
Τ. ΠΑΓΩΝΗΣ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
210.000 ευρώ ετησίως ή
17.500 ευρώ το μήνα ή
810 ευρώ τη μέρα ή
101 ευρώ την ώρα, δηλαδή …
34.500 δρχ ΤΗΝ ΩΡΑ!
Α. ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΝΑΠΛ. ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
180.000 ευρώ ετησίως ή
15.000 ευρώ το μήνα ή
695 ευρώ τη μέρα ή
87 ευρώ την ώρα, δηλαδή …
30.000 δρχ περίπου την ΩΡΑ!
Ι. ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ
ΑΝΑΠΛ. ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
180.000 ευρώ ετησίως ή
15.000 ευρώ το μήνα ή
695 ευρώ τη μέρα ή
87 ευρώ την ώρα, δηλαδή …
30.000 δρχ περίπου την ΩΡΑ!
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ
κ. Ι. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
270.000 ευρώ ετήσιος μισθός ή
22.500 ευρώ το μήνα ή
1.042 ευρώ τη μέρα ή
130 ευρώ την ώρα, δηλαδή…
44.383 δρχ ΤΗΝ ΩΡΑ!
(χωρίς να περιλαμβάνονται επιπλέον αποδοχές αποζημιώσεις, συμμετοχές σε ΔΣ, bonus, κ.α.)
κ. Ε. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
200.000 ευρώ ετήσιος μισθός ή
17.000 ευρώ το μήνα ή
772 ευρώ τη μέρα ή
97 ευρώ την ώρα, δηλαδή …
33.000 δρχ ΤΗΝ ΩΡΑ!
(χωρίς να περιλαμβάνονται επιπλέον αποδοχές αποζημιώσεις, συμμετοχές σε ΔΣ, bonus, κ.α.)
ΟΠΑΠ ΑΕ
κ. Χ.ΧΑΤΖΗΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ & ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
Περίπου 500.000 ευρώ ετησίως, δηλαδή,
41.666 ευρώ μηνιαίως,
1.923 ευρώ ημερησίως και
240,30 ευρώ την ώρα, δηλαδή…
82.000 δρχ ΤΗΝ ΩΡΑ!
κα. Β. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
182.000 € + bonus έως 165.000 €
κ. Σ. ΑΛΙΦΙΕΡΑΚΗΣ
182.000 € + bonus έως 165.000 €
κ. Γ. ΤΖΙΑΜΠΙΡΗΣ
(QUALITY BUSINESS SOLUTIONS)
425.000 ευρώ
κ. Δ. ΠΑΝΑΓΕΑΣ
120.000 €+ ασφαλ. εισφορές
κ. Ν. ΤΟΜΑΡΑΣ
ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ που αποχώρησε … οικιοθελώς και έλαβε:
Εκφράσεις όπως : " Γυναίκα, πιάσε το δίκαννο...", "Έτσι μου 'ρχεται, τα πιάσω την καραμπίνα, και να ανοίγω τρύπες...", "Μη με προκαλείς εμένα, γιατί θα μιλήσουν τα σιδερικά..." είχαμε συνηθίσει να τις ακούμε σε περιπέτειες, αστυνομικές καταδιώξεις, western's και σε πολλές σαπουνόπερες...
(δεν ειναι και το καλυτερο video, αλλα πιανετε το νοημα)
Τώρα πια, θα τις ακούμε πιο συχνά, χάριν στους εκπαιδευμένους και καθ' όλα καταρτισμένους άνδρες της ελληνικής αστυνομίας, που χωρίς φόβο, προτάσσουν τα στήθη τους, στο οργανωμένο έγκλημα, στη μαφία, στους εμπόρους ναρκωτικών, στη διάσωση ομήρων και την έκδοση κλήσεων ( όχι λάθος, δεν κολλάει αυτό).
Μην φοβάστε λοιπόν... κοιμηθείτε ήσυχα το βράδυ... σίγουρα κάποιοι εκεί έξω μεριμνούν για τον ήσυχο ύπνο σας, δαγκώνουν τα @ρ%|&|@ τους από το κρύο, για να βλέπουμε εμείς όνειρα, στη ζεστή θαλπωρή του σπιτιού μας... κάποιοι εκεί έξω παίζουν κορώνα γράμματα την ζωή τους, για να μπορούμε εμείς να αφήνουμε το δροσερό αεράκι να μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο, τις καυτές μέρες του καλοκαιριού, χωρίς να φοβόμαστε μήπως μπει κάποιος κλέφτης...
Κάποιοι, μα σίγουρα όχι αυτά τα ρεμάλια που θέλουν να λέγονται αστυνομικοί, που θέλουν να τους συμπεριφερόμαστε και να τους μιλάμε όπως στους άνωθι κυρίους που κάνουν όλα όσα είπα, που ζητούν να τους σεβόμαστε και να τους υπολογίζουμε, που δεν έχουν το θάρρος, την τιμή και την ανδρεία να φυτέψουν μια σφαίρα στο ίδιο τους το κεφάλι, παρά έχουν την γλίτσα και την βρομιά και τολμούν να πυροβολούν δεκαπέντε χρονών μαθητές, άοπλους πολιτικούς και οικονομικούς μετανάστες και τους θεωρητικά συναδέλφους τους, ειδικούς φρουρούς.
Δεν με νοιάζει ούτε τι έγινε πάλι, ούτε ποιος έφταιγε, ούτε για ποιο λόγο... δεν με νοιάζει τίποτα απ' όλα αυτά... το μόνο που με νοιάζει είναι αυτοί οι "########" (άνθρωποι πήγα να γράψω αλλά δεν μου έβγαινε) να μην με προστατεύουν, να μην τολμούν να με πλησιάζουν, να μην με κοιτάνε και να μην μου απευθύνονται..
Δεν μπορώ να πιστέψω πως οι κυβερνώντες με θεωρούν τόσο ηλίθιο, τόσο βλάκα και τόσο άμυαλο, χωρίς να έχω ίχνος νοημοσύνης και αντίληψης... δεν μπορώ καν να το διανοηθώ πως λέγοντάς μου την δικαιολογία "μεμονωμένο - τυχαίο περιστατικό", αυτό το πράγμα που έχω στο κεφάλι μου και που κάποιοι το λένε μυαλό, μπορεί να το πιστέψει, όταν μέσα σε δύο μήνες έχουμε τρία επίσημα περιστατικά αστυνομικής βίας, κατάχρησης εξουσίας, πυροβολισμό, απόπειρα δολοφονίας, τραυματισμό, σωματική βλάβη και φόνο εκ προ μελέτης. Δεν μπορώ να κατανοήσω, ούτε το λόγο, ούτε την αιτία, ούτε την αφορμή, γι' αυτή την συμπεριφορά αυτών των αστυνομικών.
Θεωρώ λοιπόν πως όχι μόνο είναι υποχρέωση μας να αντισταθούμε σε αυτές τις συμπεριφορές, αλλά πλέον είναι επιβεβλημένη η ανάγκη για δραστικά μέτρα. Σε καμία περίπτωση, πράξεις σαν και την σημερινή ή πράξεις σαν και αυτές που ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξη, είναι ενδεικτικές για το τι πρέπει να κάνουμε. Τέτοιες πράξεις δεν ευνοούν κανέναν άλλο παρά τους διοικούντες, ωθώντας τους έτσι σε αυτές τις πολιτικές.
Πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλές από τις πράξεις μας και τις συμπεριφορές μας, ν' αλλάξουμε νοοτροπία και να αφυπνισθούμε σαν πολίτες. Να γίνουμε (όπως είναι και της μόδας) "ενεργοί πολίτες", να συμμετέχουμε και να προβληματιζόμαστε με κάθε τι γύρω μας. Να πιστεύουμε και να ζητάμε αλλαγή... αλλάζοντας τρόπο σκέψης, αποκτώντας συνείδηση για τα μελλούμενα και όσα διαδραματίζονται γύρω μας, τότε θα αλλάξουμε σαν άνθρωποι, θα γίνουμε καλύτεροι...
Δεν θα προτείνω επανεξέταση των κριτηρίων για το να γίνεις αστυνομικός, ούτε το να αλλάξουν εκπαίδευση και τρόπο επιλογής, δεν θα προτείνω την μη οπλοφορία ή την μη χρήση χημικών... Αν αλλάξουμε σαν άνθρωποι, θα αλλάξουν και αυτά... Είναι σαν το ντόμινο, ρίχνεις το ένα τουβλάκι και παρασέρνει και τα υπόλοιπα... δεν κοιτάς την λεπτομέρεια και το μικρό, αλλά το μεγάλο... γιατί, μπορεί το μικρό να είναι πιο εύκολο να το αλλάξουμε, αλλά το μεγάλο είναι πιο συναρπαστικό και πιο δραστικό...
"Εικόνες μοναδικού φυσικού κάλους, μπορεί να απολεύσει ο επισκέπτης στις διάφορες γωνιές της χώρας μας." => έτσι λέει το τηλεοπτικό σποτάκι που παίζει εδώ και λίγες μέρες, στα διάφορα τηλεοπτικά κανάλια του εξωτερικού και γι' αυτό τον λόγω, δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω κάποια άλλη έκφραση για να αρχίσω αυτό το post μου.
Ενδεικτικά λοιπόν θα δούμε κάποια από τα ωραιότερα μέρη που βρήκα στο ίντερνετ, σε μία γρήγορη αναζήτησή μου, για την Πελοπόννησο.
Θαυμάστε... Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από εκείνες τις εφιαλτικές νύχτες του καλοκαιριού, ενός πραγματικά "καυτού" καλοκαιριού. Δεν θα αναφερθώ ούτε στο τι άφησε πίσω του, ούτε στο μέγεθος των καταστροφών που προκάλεσε, ούτε σε νούμερα, στοιχεία και δεδομένα.
Θα μιλήσω μόνο για όλα αυτά που άφησε σε εμένα, στο αίσθημα φόβου και πανικού πως κάποια μέρα θα καούν οι αναμνήσεις μου, θα καεί το παρελθόν μου, τα μέρη που έπαιζα μικρός, τα δέντρα που σκαρφάλωνα, τα λιβάδια που έτρεχα και έπαιζα μπάλα, τα μέρη εκείνα που μου πρόσφεραν τα βιώματα που κρατώ βαθιά μέσα μου. Τρέμω και μόνο στην ιδέα, πως τα μέρη που έσκισα τα γόνατά μου, που έπαιζα πετροπόλεμο και γέμισα καρούμπαλα, που κυλίστηκα και έκανα μες τα χώματα τα ρούχα μου, δεν θα τα δουν τα παιδιά μου.
Ξεχάστηκε και εκείνο το καλοκαίρι, όπως ξεχνιέται κάθε καλοκαίρι. Δεν θυμόμαστε ούτε τι έγινε γύρω μας, ούτε ποιουςάγγιξε, παρά μόνο αν κάτι ενοχλήσει εμάς. Όλα χάνονται και τελειώνουν μόνο όταν τα ξεχνάμε, λένε... Όλα χάθηκαν λοιπόν;
Η απάντηση μου είναι ΝΑΙ... Ναι, γιατί όχι μόνο δεν τα θυμόμαστε, όχι μόνο δεν αντιδρούμε και δεν παλεύουμε για να μην ξανασυμβούν, αλλά γινόμαστε θεατές των ίδιων γεγονότων εδώ και χρόνια και κρατάμε παθητική στάση. Μπορεί να μην λέγετε "φωτιά" και "πυρκαγιά", μπορεί να λέγετε "φόνος δεκαπεντάχρονου στο κέντρο της Αθήνας", "απόπειρα δολοφονίας συνομήλικού του στο Περιστέρι", "Βατοπέδι", "ροζ DVD", "κλοπή χρημάτων από τα ταμεία κοινωνικών ασφαλίσεων", "χρηματισμός δικαστικών", "παράγκα", και τόσα άλλα που συμβαίνουν γύρω μας και εμείς κοιτάμε ανέπαφοι.
Μπορεί τον τελευταίο καιρό κάποιοι να σηκώθηκαν από τον καναπέ, κάποιοι να βγήκαν στους δρόμους και κάποιοι απλά να φώναξαν... Ότι και αν κάναμε, καλό είναι... Πρέπει όμως να μην σταματήσουμε εδώ...
Όλα μας αφορούν και όλα θα έπρεπε να μας νοιάζουν, αλλά εμείς προτιμάμε την εύκολη λύση... να ξεχνάμε ή καλύτερα, να "κάνουμε" πως δεν θυμόμαστε...
