uzuburu-buru: Stepas

Το κατά κλισέ Ευαγγελιον: Ποδόσφαιρο

fubu:

η μπάλα χτυπάει στα σώματα...η μπάλα πάνω στα σώματα... η μπάλα στα σώματα (κλασσικος Σωτηρακόπουλος-...σώμα μου..σώμα μου φτιαγμένο απο πηλοοοο)
ο ''άγραφος'' νόμος του ποδοσφαίρου
...ήταν ένα... παλικαρίσιο γκολ (εμπρός της ΑΕΚ παλικάριααααα)
δεν εχει σημασια αν παιζω εγω καλα σημασια εχει να κερδιζει η ομαδα
δεν εχει σημασια αν σκοραρω εγω σημασια εχει να κερδιζει η ομαδα
όλοι ειμαστε μια οικογένια-παρέα
Βλεπουμε καθε παιχνιδι ξεχωριστα
Βλεπουμε καθε παιχνιδι σαν τελικο
εχουμε 5,6,7,8,9,10,...30 τελικους μεχρι το τέλος
η ψυχη, η καρδιά, το μέταλλο του πρωταθλητη
αυτο το γκολ,φαση,στημενο φαινεται να είναι δουλεμενο στην προπονηση
ήταν μια επαγγελματικη νικη
η βαρια φανέλα του ΠΑΟ,Ολυμπιακού,ΑΕΚ,ΠΑΟΚ
το γκολ προηλθε απο μια ολιγωρία στην αμυνα
Ξέρετε ότι δεν μιλάω ποτέ για διαιτησία...
Δεν ασχολούμαι ποτέ με την διαιτησία...
Εντεκα εμείς έντεκα κι αυτοί!
Στο ποδοσφαιρο όλα γίνονται!
Στο τέλος θα κάνουμε ταμείο...
Ο κοσμος μας βοήθησε-ηταν απιστευτος-ο δωδεκατος παιχτης
Θέλουμε το κόσμο δίπλα μας-κοντά μας
ο επιθετικός συνελήφθη σε θέση offside
του πηρε την ταυτοτητα
ο αρχοντας του γηπεδου
τα πρωτα 15 λεπτα ειναι δυσκολα
τα τελευταια λεπτα είναι κρισιμα
το γκολ που δεχτηκαμε μας αποσυντόνησε
γκολ παρτο...βαλτο
με την μπαλα στα ποδια ελισσεται
ξερο σουτ
σουτ φωτοβολιδα
γεματο σουτ
καλοτραβηγμενο σουτ
σουτ με καλες προϋποθέσεις
καπου βρηκε το σουτ
στο γαμα-παραθυρακι
η αμυνα κοιμηθηκε...
εκανε τσαφ...
γιομα
σεντρα καμιναδα
σταση μελμπεργκ
θα δωσω το 100%
καταδικαζουμε τα γεγονοτα,καταδικαζουμε καθε μορφη βιας
ομορφες παρουσίες-υπαρξεις σημερα στο γηπεδο
ο ταδε ειναι αλανθαστος σημερα...και μετα...τον ματιασαμε!
ένα γκολ σε κρίσιμο σημείο!
σεβομαστε τον αντιπαλο
δεν φοβομαστε τον αντιπαλο
θελουμε νίκη εστω και με μισο-μηδεν
Γκολ απο τ'αποδυτηρια η ' Γκολ με το καλημερα

Stepas:

Καλοκαιρινή προετοιμασία:

"Είναι το πιο σημαντικό στάδιο στην προετοιμασία μιας ομάδας"
"Πολλά χιλιόμετρα κατάπιαν και σήμερα οι παίκτες του ΠΑΟ/ΟΣΦΠ/ΑΕΚ κλπ"
"Στο Ζέεφελντ χτίζεται ο νέος Ολυμπιακός"
"Τους έβγαλε το λάδι ο Μπάγεβιτς/Βαλβέρδε κλπ"
Κορυφαία είναι αυτά που γράφουν οι δημοσιογράφοι για τα εξωαγωνιστικά της καλοκαιρινής προετοιμασίας (συνήθειες παικτών, πώς περνούν την ώρα τους και τέτοια): "Ανίκητος στο τάβλι ο Μπάγεβιτς - Ομηρικές μάχες με τον Μπουρουτζίκα", "Άπαιχτος ο Μάντζιος στο Pro", "Κολλημένος με το Ίντερνετ ο Μαλεζάς-σερφάρει όλη μέρα", "Έλιωσε στο Manager ο Ντάρμπισιρ", "Κασπάροφ ο Πφλίπσεν - δεν τον κερδίζει κανείς στο σκάκι - είναι ο κουλτουριάρης της παρέας", "Δελφίνι ο Κουτρουμάνος - περνάει τις ελεύθερες ώρες του στην πισίνα", "Σούζες με το ποδήλατο κάνει ο Κουτσιανικούλης κρυφά από τον Σάντος", "Μεγάλες κόντρες Καραγκούνη-Κατσουράνη στην ξερή" κλπ κλπ κλπ
"Πειραχτήρι της παρέας ο Καραγκούνης"
Κάααααααααααααθε χρόνο ακούγεται το εξής: "Φέτος ήταν η πιο σκληρή προετοιμασία της καριέρας μου"
"Ιδανικές οι συνθήκες της προετοιμασίας στο προπονητικό κέντρο τάδε όπου χτίζεται ο νέος ΠΑΟ/Ολυμπιακός κλπ"
"Βγάζει μάτια ο 17χρονος Καραφιτσουλίδης στο Ζέεφελντ" (κάθε μα κάθε φορά κάποιος πιτσιρικάς "βγάζει μάτια" και είναι "η αποκάλυψη", αλλά μετά δεν ξαναματακούμε ποτέ για αυτόν και φυσικά ποτέ δεν γίνεται παίκτης της προκοπής...)
Έχει έρθει το τάδε σαπάκι που όλος ο κόσμος ξέρει ότι τραυματίζεται συνέχεια εκτός από τους οπαδούς της ελληνικής ομάδας στην οποία ήρθε. Μετά από μέρες αποχής από την προετοιμασία, κάνει τελικά την πρώτη του προπόνηση και τα πρώτα τεστ. Την επόμενη μέρα, η φυλλάδα που θέλει να ταϊσει κουτόχορτο τον φουκαρά οπαδό γράφει απαραιτήτως: "Ταύρος ο Αμπαλίεβιτς"
"Τρέλα με Φουκαρίνιο - Φωτιές πετάει ο Βραζιλιάνος στην προετοιμασία - τέσσερα γκολ έβαλε στο χτεσινό φιλικό με την Χλεμπόνεν"
Μετά από όλα τα αποθεωτικά που γράφουν οι φυλλάδες για το πόσο τέλεια είναι η προετοιμασία στα βουνά της Αυστρίας, όταν η ομάδα χάνει από κάποια "μπυραρία" σε φιλικό, κάτι πρέπει να γράψουν για να το δικαιολογήσουν: "Βαριά τα πόδια από την προετοιμασία / δεν έχουν λυθεί ακόμη τα πόδια των παικτών"
"Μεταμορφωμένος ο Κούζμπα - άλλο πρόσωπο δείχνει φέτος - θα είναι εσωτερική μεταγραφή για τον Ολυμπιακό"

Δηλώσεις παικτών

Ό,τι και να τους ρωτήσει ο δημοσιογράφος, ξεκινάνε ΠΑΝΤΑ με τη λέξη "σίγουρα" ("σίγουρα ήταν μία σημαντική νίκη μπλα μπλα μπλα"), ενώ μεγάλο σουξέ έχει και η λέξη "πιστεύω"
"Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνει ο αντίπαλος, κοιτάμε τι κάνουμε εμείς"
"Από μικρός υποστήριζα τον ΠΑΟ / Ήρθα στην ομάδα της καρδιάς μου" (κλασικό παραμύθι που πουλάνε μερικοί για να γίνουν συμπαθείς στους οπαδούς)
"Παίζω όπου μου ζητήσει ο προπονητής μου. Εκείνος ξέρει πού πρέπει να παίξει ο καθένας μας. Εμένα μου αρέσει να παίζω πίσω από το σέντερ φορ βέβαια (γιατί νομίζω ότι είμαι ο διάδοχος του Μαραντόνα και ο άσχετος που έχουμε στον πάγκο δεν το βλέπει) αλλά ο προπονητής είναι αυτός που αποφασίζει"
"Φέτος θα είναι η χρονιά μου"
"Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα ματς, πρέπει να πάμε σε όλα με την ίδια σοβαρότητα"
"Το κλίμα στην ομάδα είναι εξαιρετικό, όλα τα παιδιά είναι καταπληκτικά" (μετά από λίγες μέρες βέβαια συνήθως μαθαίνουμε ότι έχουν πλακωθεί όλοι με όλους και έχουν γίνει μπουρδέλο)
"Πρέπει να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά"
"Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα δίνω το 100% σε κάθε ματς"
"Οι οπαδοί μας είναι φανταστικοί και μας βοηθάνε σε κάθε ματς"
"Έχω παίξει σε καυτές έδρες στην καριέρα μου, αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοιους οπαδούς" (κάτι αργεντίνοι τα λένε αυτά συνήθως)

Δηλώσεις προπονητών

Μετά από ήττα: "Κοιτάμε μπροστά", "Κοιτάμε το επόμενο παιχνίδι"
"Στο τέλος θα κάνουμε ταμείο"
Ανεξαρτήτως αν η ομάδα τους έχει κερδίσει ή έχει ξεφτιλιστεί με 5-0, πολλοί προπονητές λένε το εξής κλισεδιάρικο: "Συγχαρητήρια στα παιδιά που πάλεψαν και έδωσαν ό,τι μπορούσαν"
"Ας κερδίσει ο καλύτερος"
"Είναι ένα ματς σαν όλα τα άλλα", "Καταλαβαίνουμε την ιδιαιτερότητα του ντέρμπι και τη σημασία που έχει για τους οπαδούς μας, αλλά κάθε νίκη δίνει 3 βαθμούς" (σωωωωπα!)

Του δημοσιογράφου:

"Συγκρατημένη αισιοδοξία επικρατεί στο στρατόπεδο του Άρη εν όψει του ντέρμπι..."
"Άνοιξε τα χαρτιά του ο Λορένσο Σέρα Φερέρ στην τελευταία προπόνηση δείχνοντας 11άδα...", "Κλειστά κράτησε τα χαρτιά του ο Άγγελος Αναστασιάδης εν όψει του αγώνα με τον Πανιώνιο...", "Το τελευταίο του χαρτί παίζει ο Ερνέστο Βαλβέρδε..." (πήγα σε μάγισσες σε χαρτοριχτρεεες...)
"Αυτές οι σέντρες είναι βούτυρο στο ψωμί του πανύψηλου Τρυπιοχέρη..." (και μπούκοβο στον κεφτέ και λάδι στη σαλάτα)
"Τη δική τους μάχη δίνουν οι δύο προπονητές στη σκακιέρα της τακτικής"
"Βλέπουμε το κοντράστ των συναισθημάτων"
Όταν μια ομάδα χάνει πολλές ευκαιρίες και τελικά τρώει γκολ, ο δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του ΠΡΕΠΕΙ να πει: "Επιβεβαιώθηκε ο νόμος του ποδοσφαίρου". Βεβαίως, αν τελικά η ομάδα που χάνει τις ευκαιρίες τελικά βάλει το γκολ, αρχίζει άλλο παραμύθι: "Το γκολ ήταν φυσική κατάληξη της πίεσης", "Επιβραβεύτηκε η επιμονή του ΠΑΟ που έψαχνε εδώ και ώρα το γκολ", "Κάποια στιγμή θα ερχόταν και το γκολ, αφού η αντίπαλη ομάδα είχε κλειστεί στα καρέ της" κλπ κλπ
"Το γκολ της τιμής" (που ο θεούλης ο Μαυρομάτης το είχε κάνει σε ένα Μουντιάλ "το γκολ της σημαίας"!)
"Ζύγισε το σουτ" (και πόσο το 'βγαλε;)
"Διώχνει με υπερένταση"
"Του πήρε τα μέτρα" (κοστούμι θα του ράψει;)
"Βλέπουμε ένα παιχνίδι κέντρου"
Αυτό είναι παλιό αλλά επιβιώνει ακόμα, ειδικά στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις: "Το παιχνίδι δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας"
"Το στείρο 0-0 σφραγίζει τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών μέχρι στιγμής"
"Αναγνωριστικό παιχνίδι στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης"
"Τον πέρασε σαν σταματημένο"
"Ένα ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού (ΠΑΟΚ) και Ολυμπιακού (Άρη) είναι πάντα ντέρμπι, ανεξάρτητα από το σε τι κατάσταση είναι οι δύο ομάδες" (αυτό το κλισέ είναι αγαπημένο όχι μόνο των δημοσιογράφων, αλλά και των παλαίμαχων που βγαίνουν στις εκπομπές πριν τα ντέρμπι)
"Είναι γνωστό ότι του Μπάγεβιτς δεν του αρέσει να χάνει ούτε στο τάβλι"
"Σιδηρά πειθαρχία έχει επιβάλει στα αποδυτήρια ο τεχνικός ηγέτης του ΠΑΟ/ΟΣΦΠ κλπ" (τώρα το πώς γίνονται μπουρδέλο τα αποδυτήρια και βγαίνουν όλα προς τα έξω, είναι άλλο θέμα...)
Ιδανικές συνθήκες για ποδόσφαιρο
Καμίνι η Τούμπα/η Λεωφόρος/το Καραϊσκάκη κλπ
Είναι το γκολ για τον ΠΑΟΚ και η Τούμπα παίρνει φωτιά/φλέγεται (καιιιιγομαι καιιιιιγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιαααααα)
Μετά από νίκη κάποιας ομάδας μέσα στη Λάρισα, ο πλέον κλισέ τίτλος σε εφημερίδα είναι: "Απόδραση από το Αλκαζάρ"
Μετά από νίκη του Ηρακλή, ας πούμε με 3-0, ο αντίστοιχος τίτλος είναι: "Τρεις ροπαλιές από τον Ηρακλή"
"Ευχάριστος πονοκέφαλος για τον Γιώργο Δώνη καθώς θα έχει στη διάθεσή του όλους του παίκτες"
"Γεμάτο το απουσιολόγιο του Τεν Κάτε - νοσοκομείο ο ΠΑΟ - αποδεκατισμένος από τους τραυματισμούς"

Τα κλισέ στο ποδόσφαιρο δεν τελειώνουν ποτέ. Σχεδόν όλος ο επικοινωνιακός τομέας σε αυτό το άθλημα (από τις δηλώσεις προπονητών-παικτών-παραγόντων μέχρι την αθλητική δημοσιογραφία) στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε κλισέ φράσεις. Γράψαμε όσα θυμηθήκαμε. Αν και μετά το παρακάτω βίντεο, κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει...

Βιβλιολίστα 2009 (Μέρος β)

Ο άνθρωπος αντίγραφο - Ζοζέ Σαραμάγκου

Το ανάγνωσμα των πρώτων ημερών του Αυγούστου και της πρώτης φάσης των διακοπών στο χωριό. Η μάνα μου με έβλεπε από το πρωί που ξυπνούσα με το βιβλίο στο χέρι και γκρίνιαζε: "Τι διαβάζεις ρε παιδάκι μου όλη την ώρα;". Ο πατέρας μου κοίταζε και ξανακοίταζε το εξώφυλλο απορημένος (έχει συνηθίσει να με βλέπει να διαβάζω πιο "κλασικά" πράγματα που τα ξέρει κι αυτός). "Τι είναι αυτό ρε;", "Ένα μυθιστόρημα ενός Πορτογάλου μπαμπά", "Α, μάλιστα. Πώς τον λένε; Σα-μα-ρά-γκο;", "Ζοζέ Σαραμάγκου μπαμπά", "Α μάλιστα. Καλό είναι; Πού το βρήκες;", "Είπα στην Β (η αδερφή μου) να μου το αγοράσει μπαμπά"... (και άλλα τέτοια χαριτωμένα).

Πολλοί το ξεχωρίζουν ως το καλύτερο του συγγραφέα, παρότι λιγότερο... διάσημο σε σχέση με το "Περι τυφλότητος" στο οποίο αναφερθήκαμε στο Μέρος α'. Αν το σοκ της πρώτης επαφής μου με την ευφυϊα του συγγραφέα στο "Περί τυφλότητος" δεν ήταν τόσο μεγάλο, ίσως και να συμφωνούσα. Σίγουρα πάντως το "Ο άνθρωπος αντίγραφο" κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Δεν υπάρχει "κοιλιά", δεν υπάρχουν περιττές περιγραφές (χαρακτηριστικό του συγγραφέα έτσι κι αλλιώς). Αγωνία, ένταση συναισθημάτων, ανατροπές, άψογη πλοκή γεγονότων και ροή. Το κλασικό σχήμα του Σαραμάγκου "Έστω ότι συμβαίνει αυτό. Τι θα ακολουθούσε μετά;" τηρείται κι εδώ αλλά στον αντίποδα του "Περί τυφλότητος". Εδώ δηλαδή έχουμε να κάνουμε με "μίκρο" καταστάσεις που αφορούν δύο-τρεις ανθρώπους και όχι με κάτι που συμβαίνει σε όλόκληρους πληθυσμούς. Επίσης, στο μυθιστόρημα αυτό τα σχόλια του συγγραφέα και το λεπτό του χιούμορ νομίζω ότι είναι πιο αιχμηρά, εύστοχα και ευφυώς διατυπωμένα από κάθε άλλο του έργο. Φυσικά πάντα παρούσα η άριστη γνώση του ανθρώπινου ψυχισμού. Των παθών και των μικροεγωισμών των ανθρώπων που μπορεί να φέρουν τραγικά αποτελέσματα.

Για το θέμα δεν θέλω να πω πολλά γιατί μπορεί να θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο και να σας χαλάσει το στοιχείο της έκπληξης. Γι' αυτό όποιος θέλει να το διαβάσει και δεν θέλει να ξέρει ας σταματήσει εδώ την ανάγνωση. Το θέμα λοιπόν με δυο κουβέντες είναι το εξής: Ένας καθηγητής Ιστορίας, ο Τερτουλιάνο Μάσιμο Αφόνσο, με μια πολύ ρουτινιάρικη ζωή, αποφασίζει ένα βράδυ να δει στο βίντεο μια ταινία που του σύστησαν. Η ταινία δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, όμως ξαφνικά ο Τερτουλιάνο ανακαλύπτει κάτι που θα άλλαζε όλη του τη ζωή. Ένας από τους κομπάρσους της ταινίας, που ο ρόλος του δεν ξεπερνά τα 1-2 λεπτά, είναι φτυστός με τον ίδιο! Όλα τα χαρακτηριστικά, είναι ακριβώς ίδια! Ένας άνθρωπος ανίγραφο του Τερτουλιάνο Μάσιμο Αφόνσο! Ή μήπως ο Αφόνσο είναι αντίγραφο του ηθοποιού; Μπορεί να σας φαίνεται απλό το θέμα όμως δεν είναι καθόλου. Πώς είναι να ξέρεις ότι υπάρχει στην πόλη ένας ξένος άνθρωπος ολόιδιος με σένα; Θα έμπαινες στη διαδικασία να τον γνωρίσεις; Θα έμπαινες στον πειρασμό να πάρεις τη θέση του και να "παίξεις" με την εκπληκτική ομοιότητα; Θα προσπαθούσες με λύσσα να μάθεις αν γεννήθηκες πρώτος εσύ ή εκείνος ώστε να ξέρεις αν είσαι εσύ το αντίγραφο ή το... πρωτότυπο;

Και πάλι με μια θεωρητικά μεταφυσική αφετηρία, ο Πορτογάλος νομπελίστας αναλύει, περιγράφει, κατανοεί και κριτικάρει τον Άνθρωπο. Η ψυχολογία των δύο ηρώων αναλύεται από τον Σαραμάγκου με εκπληκτικό τρόπο. Τα διλήμματα, οι εγωισμοί, οι μικρότητες, το παιχνίδι με τη φωτιά, το μίσος, η εκδίκηση, όλα αυτά μέσα από το πρίσμα του συγγραφέα παίρνουν το βάθος που τους αξίζει. Ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί και δύσκολα δεν θα αρέσει σε κάποιον.

Σουέλ - Ιωάννα Καρυστιάνη

Ξεκίνησα να το διαβάζω μέσα στο τραίνο της επιστροφής από το χωριό για Αθήνα. Αν και στην αρχή δυσκολεύστηκα λίγο να μπω στο νόημα, τελικά απορροφήθηκα τόσο πολύ, που ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν οι 4,5 ώρες εκείνου του ταξιδιού.

Η εμμονή του γηραιού και πολύπειρου καπετάνιου Αυγουστή να μην ξεμπαρκάρει μοιάζει αρχικά ακατανόητη. Οργώνει τις θάλασσες για πάνω από 10 χρόνια χωρίς να έχει πατήσει ποτέ του στεριά όλο αυτό το διάστημα! Ούτε καν όταν πιάνει λιμάνι δεν κατεβαίνει πια για μια βόλτα ή για ψώνια. Το ATHOS III το ξέρει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του. Είναι το σπίτι του, είναι το πλωτό καταφύγιό του. Το οδηγεί από λιμάνι σε λιμάνι, από ήπειρο σε ήπειρο, φαινομενικά χωρίς να τον ενδιαφέρει έστω και στο ελάχιστο η οικογένειά του στην Ελλάδα. Η γυναίκα του και τα τρία του παιδιά τον κατηγορούν. Τον θεωρούν σκληρό και άκαρδο. Δεν μπορούν να κατανοήσουν το λόγο για τον οποίο αποφεύγει να ξαναέρθει κοντά τους. Το μυστήριο για τον αναγνώστη και τη σύζυγο του Αυγουστή λύνεται όταν η πρώτη επιστρατεύεται από τη ναυτιλιακή εταιρία (που και αυτή πιέζει ασταμάτητα τον ξεροκέφαλο καπετάνιο να ξεμπαρκάρει) να τον επισκεφθεί στην Ιαπωνία όπου έχει πιάσει λιμάνι και να μην κατέβει από το ATHOS αν δεν τον πείσει να ξεμπαρκάρει. Δεν της παίρνει παρά μερικές ώρες για να καταλάβει το μεγάλο μυστικό του συζύγου της. Ο καπετάνιος είναι εδώ και χρόνια σχεδόν ολοκληρωτικά τυφλός...

Αυτός είναι ο άξονας της ιστορίας γύρω από τον οποίο η Ιωάννα Καρυστιάνη μάς δίνει ένα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον "ναυτικό" ανάγνωσμα. (Δεν αποκαλύπτω τι γίνεται όταν στο ATHOS III ανεβαίνει και ένας νεαρός καμαρώτος γιατί θα χάσεις κάθε ενδιαφέρον αν πας να διαβάσεις το Σουέλ και ξέρεις και αυτό το στοιχείο...). Μέσα από τις αναμνήσεις των ναυτικών και του ίδιου του Αυγουστή ο αναγνώστης βλέπει από κοντά τις δυσκολίες, τις περιπέτειες, τις συνήθειες, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, αλλά και τα ενδιαφέροντα περιστατικά της ζωής του ναυτικού. Με μια (αν και δεν μ' αρέσει η λέξη) "ελληνικότητα" να διατρέχει όλη την γραφή (η Ελλάδα που είναι συνυφασμένη με τη ναυτιλία κλπ), με έναν κάπως ωραιοποιημένο είναι η αλήθεια και κάπως ρομαντικό-νοσταλγικό τρόπο, θα δεις από κοντά τον Έλληνα ναυτικό. Μπορεί ο ρεαλισμός να χάνεται σε πολλές περιπτώσεις και το μυαλό σου να υψώνει αντιρρήσεις απέναντι στη σχεδόν αδύνατη περίπτωση του τυφλού καπετάνιου-ήρωα που όλοι τον σέβονται παγκοσμίως και που είναι υπόδειγμα ναυτικού που δίνει τη ζωή του για το πλήρωμα και το φορτίο του πλοίου του, αλλά νομίζω ότι η γραφή είναι τόσο καλή και οι οι λογοτεχνικές αρετές τόσο πολλές που θα σε συνεπάρουν και θα ξεχάσεις τα προαναφερθέντα ψεγάδια.

Ένα πάρα πολύ ωραίο μυθιστόρημα, που στηρίζεται - κατά τη συγγραφέα - και σε εξιστορήσεις συνταξιούχων Ελλήνων ναυτικών (η αλήθεια είναι ότι η ιστορία και οι χαρακτήρες του Σουέλ θα ταίριαζαν στην αρχή του 20ού αιώνα). Προσωπικά το κατευχαριστήθηκα, με απορρόφησε, με ταξίδεψε και αγάπησα αυτήν την ιδιαίτερη γραφή της Καρυστιάνη, παρόλους τους ρομαντισμούς και τις ωραιοποιήσεις.

Τάρας Μπούλμπα - Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ

Πίσω στα κλασικά. Γκόγκολ δεν είχα διαβάσει μέχρι τώρα αν και το ήθελα (δεν έχω δει καν το "Ημερολόγια ενός τρελού" ντροπηηηη!). Το "Τάρας Μπούλμπα" είναι μια εξαιρετική νουβέλα, ένα έργο πολύ μπροστά για την εποχή του αφού για πρώτη φορά στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας ο λαός και οι μάζες των απλών ανθρώπων παρουσιάζονται ως το υποκείμενο που δρα και κινεί τους τροχούς της ιστορίας. Ο Γκόγκολ αναλύει με ποιητικό τρόπο χαρακτήρες λαϊκούς μέσα από την ιστορία ενός ατρόμητου Κοζάκου, του Τάρας Μπούλμπα. Η σκληρή, νομαδική ζωή των Κοζάκων του 16ου αιώνα στη Νότια Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) και οι απίστευτες μάχες τους με τους Πολωνούς. Ηρωισμοί και κατορθώματα εκφρασμένα με άψογο τρόπο καλλιτεχνικά. Εξύμνηση της σλάβικης ψυχής που εκείνα τα χρόνια είχε να αντιμετωπίσει εισβολής από Ανατολή και Δύση. Και βεβαίως εξύμνηση της απέραντης ρώσικης στέπας (μουχαχα!) και της πολεμικής ζωής για ένα ιδανικό.

Η ιστορία με δυο λόγια: Ο Ταράς Μπούλμπα, παλιός σπουδαίος Κοζάκος, υποδέχεται με υπερηφάνια τους δύο γιούς του μετά τις υποχρεωτικές σπουδές τους. Είναι η ώρα που θα τους οδηγήσει στο αντάρτικο κοινόβιο των Κοζάκων. Οι νεαροί μαχητές εκπαιδεύονται, διακρίνονται και παίρνουν μέρος στη μεγάλη επίθεση ενάντια στους Πολωνούς. Στην πολυήμερη πολιορκία όμως μιας πόλης, ο νεαρότερος από τα δύο αδέρφια μαθαίνει ότι μέσα στην λιμοκτονούσα πολιορκημένη πόλη βρίσκεται και η γυναίκα που είχε ερωτευτεί με πάθος στα χρόνια των σπουδών του. Ο σκληρός, πολεμικός του χαρακτήρας λυγίζει και φτάνει μέχρι την προδοσία...

Περί φωτίσεως - Ζοζέ Σαραμάγκου

Ε αφού μου άρεσε ο Σαραμάγκου είπα να ολοκληρώσω αυτό το τρίπτυχο των πολύ γνωστών έργων του που έχουν και κοινά χαρακηριστικά (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει πχ να έχεις διαβάσει το Περί τυφλότητος για να καταλάβεις το Περί φωτίσεως).

Ό, τι σου έχω πει μέχρι τώρα για το συγγραφέα και το ύφος της γραφής του ισχύει και εδώ. Τα σχόλια και οι απόψεις του διατυπώνονται εδώ πιο ξεκάθαρα και ευθύβολα. Μία σκληρή κριτική στη λεγόμενη σύγχρονη, δυτικού τύπου δημοκρατία. Η οποία αποδεικνύεται ότι δεν είναι και τόσο "δημοκρατική" όσο κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν... Ο ολοκληρωτισμός και η κατάργηση ελευθεριών θεωρητικά κεκτημένων για πάντα, καραδοκούν κάθε στιγμή.

Στο Περί φωτίσεως η αρχική υπόθεση του συγγραφέα μοιάζει ίσως πιο ενδιαφέρουσα και πιο κοντά στην πραγματικότητα από κάθε άλλη φορά. Το 80% του πληθυσμού μιας σύγχρονης πρωτεύουσας, χωρίς καμία εμφανή συνεννόηση ή "επανάσταση", αποφασίζει να ψηφίσει λευκό στις δημοτικές εκλογές. (Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι θα συνέβαινε αν κάποιος λαός αποφάσιζε να κάνει χρήση αυτού του συνταγματικού του δικαιώματος; Έχει τρομερό ενδιαφέρον...). Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης είναι σπασμωδικές και σκληρές. Από εφιαλτικές παρακολουθήσεις χιλιάδων πολιτών μέχρι την εγκατάλειψη και γκετοποίηση της πρωτεύουσας από την κεντρική εξουσία. Η πόλη απομονώνεται και στην ουσία της επιβάλλεται μια ιδιότυπη δικτατορία. Ο λαός όμως δείχνει να αφυπνίζεται, να βάζει την αλληλεγγύη πάνω από τον αλληλοσπαραγμό και τον ατομισμό. Δεν λυγίζει και (ευτυχώς) δεν "μαθαίνει" από την τιμωρία που του επέβαλε η εξουσία.

Αν και το διάβασα και αυτό το βιβλίο "μονορούφι" και μου άρεσε πάρα πολύ, υπήρχε κάτι που λίγο με ενόχλησε. Είναι η μεγάλη διαφορά του πρώτου μισού της αφήγησης από το δεύτερο μισό. Μέχρι τη μέση, το κεντρικό πρόσωπο είναι οι πολίτες και αναλύεται με εκπληκτική διεισδυτικότητα η υπόθεση της αποχής τους από τις εκλογές. Από τη μέση και μετά όμως ο συγγραφέας στρέφει το φως προς τους υπουργούς και την αστυνομία και κάπου χάνεται η αγωνία που κορυφωνόταν στο πρώτο μισό. Παρολαυτά μιλάμε για ένα ακόμη εξαιρετικό μυθιστόρημα όπου τα συμπεράσματα που μπορείς να βγάλεις για τη σύγχρονη κοινωνία είναι πολλά και χρήσιμα.

ΥΓ: Τα υπόλοιπα αναγνώσματα του 2009 είναι σχεδόν όλα βιβλία ιστορικά-πολιτικά, γι' αυτό και δεν σε κουράζω με ανφορές σε αυτά.

Αλλαξε ο Μανωλιός

[22/01/2010|03:03]

Γυρνάω σπίτι, μετά από μπυρίτσα με stepas και eLeN*, αποφασισμένος... σήμερα θα χαλάσω το blog... τέλος {και ότι γίνει}.

Ανοίγω τους υπολογιστές/βάζω ποτάκι...

Κάνω Log In στο blog και τι ακούω;;;{Mαμαά Μπαμπαά}
Αυτά είναι λέω, σημάδι, ήρθε η ώρα της αλλαγής {σα Γιωργάκης δεν ακούστηκα;;;} και μετά βάζει Hasta siempre comandante {σιγουρεύτηκα + ταίριαξε γάντι και με το Havana μου}

Γυρνάω στο Mac και αναζητώ τον καρπό μιας προηγούμενης αϋπνίας, ο οποίος αποφάσισα να στολίσει αυτό το ποστ και πιθανόν το μπλογκ στη νέα του μορφή αν συμφωνήσουν και οι συμπλογκίτες.

Βρίσκω το αρχείο και αρχίζω να το ψιλοπασπατεύω....

[22/01/2010|03:53]

...και (τουρουτουτζουμ...) να το αποτέλεσμα.

Εγώ το φαντάζομαι λίγο οσαν επανίδρυση του κράτους της uzuburu {να το κοιτάξω αυτό...} ξέρεις... σαν μια καινούργια αρχή ρ' αδερφέ.

Είχε ρημάξει λίγο το καημένο το μπλογκ με τούτα και με 'κείνα. Όποτε κάτι έπρεπε να γίνει.. και είπαμε να αλλάξουμε την όψη.{άλλαξε ο Μανωλιός και 'βαλε τα ρούχα του αλλιώς}
Anyway [που λέμε και στο Μερτς] θα δείξει...

Ελπιζω να σας αρέσει.... {και να φέρει και άλλες αλλαγες}

[22/01/2010|04:24]
Κάνω save το παλιό πρότυπο και περνω βαθια τζούρα...

uzuburu-buru podcast episode 06 - Ό,τι να 'ναι ως συνήθως...

Εδώ είμαστε! Οι τρεις συνήθεις ύποπτοι, fubu, don Quixote και Stepas, ξαναπιάσαν τα μικρόφωνα (λέμε τώρα) και είναι πάλι κοντά σας με μία ακόμη απολαυστική (εδώ γελάμε) "εκπομπή"-podcast.

Ως συνήθως, χωρίς κανένα σχέδιο και καμία προετοιμασία, με την πίτσα να μας έχει πέσει λίγο βαριά, μιλήσαμε και πάλι για ό, τι να 'ναι... Από μπάλα μέχρι Sakis και Love Bites και από θέατρο μέχρι ναρκωτικά. Τραγουδήσαμε πάνω στο μικρόφωνο χωρίς καμία ντροπή, τσουγκρίσαμε τα ποτηράκια μας, είπαμε τις χαζομαρούλες μας και φυσικά βάλαμε ωραία τραγουδάκια.

Μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή πατώντας play στο παρακάτω εργαλειάκι (μπορείτε επίσης να κατεβάσετε την εκπομπή από εδώ) :

Βιβλιολίστα 2009 (Μέρος α)

Όπως συνηθίζουν αρκετοί «βιβλιοφάγοι» bloggers, έτσι κι εγώ αποφάσισα φέτος να παραθέσω τη λίστα των βιβλίων που διάβασα μέσα στο 2009. Φυσικά και δεν μπορώ να χαρακτηριστώ «βιβλιοφάγος», αν και λατρεύω το βιβλίο, για έναν κυρίως λόγο: όσο να ’ναι το βιβλίο κοστίζει και δεν έχω τα χρήματα ώστε να αγοράζω την ποσότητα των βιβλίων που θα ήθελα. (Πάντα λέω ότι αν είχα αρκετά χρήματα περισσευάμενα, όλα σε cd, βιβλία και περιοδικά θα τα χάλαγα...).

Πάμε να δούμε τι κατάφερα να διαβάσω τη χρονιά που πέρασε, με μερικά σχολιάκια για το καθένα:

«Ο ηλίθιος» - Φίοντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι

Μετά το «Ταπεινωμένοι και καταφρωνεμένοι» που μου είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση και αντικρουόμενες σκέψεις και συναισθήματα, είπα να περπατήσω για λίγο ακόμα στους μυστηριακούς δρόμους του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα κι έτσι διάβασα και τον «Ηλίθιο», ένα από τα αριστουργήματά του.

Ο Ντοστογιέφσκι φιλοτεχνεί στο μυθιστόρημα αυτό τον απόλυτα καλό άνθρωπο με τρόπο εκπληκτικό! Τον άνθρωπο που είναι απόλυτα ανιδιοτελής, ανεξίκακος, άδολος, έτοιμος να προσφέρει τα πάντα, αφελής αλλά καθόλου «ηλίθιος». Ο επιληπτικός πρίγκιπας Μίσκιν (μία από τις αυτοβιογραφικές αναφορές του συγγραφέα η αρρώστια αυτή), «κατεβαίνει» στον κόσμο των ανθρώπων, στην ζωή της Ρωσίας του 19ου αιώνα, και ως άλλος Χριστός, τους δείχνει την καλοσύνη, την ανυστερόβουλη αγάπη, τη συγχώρεση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να αντισταθούν σε έναν τέτοιο χαρακτήρα, αλλά ούτε και να αποδεχτούν και να κατανοήσουν τόση αφέλεια και καλοσύνη, γι’ αυτό και τον θεωρούν «ηλίθιο». Τον λατρεύουν και τον μισούν. Τον επαινούν και τον χλευάζουν.

Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι (1872)

Ένα ανάγνωσμα αρκετά απαιτητικό και δύσκολο, ωστόσο σε πολλά του σημεία αριστουργηματικό. Ο συγγραφέας ασκεί κριτική στη ρωσική κοινωνία της εποχής του και αναπτύσσει κάποιες από τις απόψεις του μέσα από τους ήρωες του μυθιστορήματος (χριστιανισμός, καθολικισμός, αθεϊα, σοσιαλισμός, μηδενιστές, τσαρισμός κ.ά.). Υπάρχουν επίσης πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπως η επιληψία που ήδη αναφέρθηκε ή η καθηλωτική περιγραφή της ψυχικής κατάστασης του μελλοθάνατου κατά την εκτέλεση κάποιας θανατικής καταδίκης (ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι είχε παρακολουθήσει την εκτέλεση κάποιων συντρόφων του από το καθεστώς του τσάρου).

Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα παγκοσμίως που απαιτεί όμως δεύτερη και τρίτη ανάγνωση, αλλά και πολλή μελέτη για να προσεγγίσει κανείς όλα τα κρυμμένα νοήματα.

«Ο κατήφορος» - Γρηγόρης Ξενόπουλος

Ξεχασμένο σε κάποιο ράφι το βιβλίο αυτό, το πήρε το μάτι μου και είπα να το διαβάσω. Βρήκα πολύ καλή και πειστική τη γραφή του Ξενόπουλου και αρκετά τολμηρό το θέμα για την εποχή του. Ομολογώ ωστόσο ότι πολλές φορές με κούρασε ο διδακτισμός και η «παιδαγωγική» διάθεση του συγγραφέα, αν και με τη ροή των γεγονότων και την εξιστόρηση δεν χάνεις στιγμή το ενδιαφέρον σου. Η κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος άλλωστε είναι διαχρονική: όταν η συνείδηση και η αξιοπρέπειά σου αρχίζουν να βάζουν νερά, τότε το στιγμιαίο ατόπημα γίνεται συνήθεια και ο κατήφορος παίρνει κλίση τέτοια, που σε οδηγεί μόνο προς τα κάτω...

Με δυο λόγια: Στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, η Ρόζα είναι μια 16χρονη, πολύ όμορφη κοπέλα, με πολύ καλή ανατροφή από την οικογένειά της. Η πρώτη της ερωτική περιπέτεια όμως έμελε να αλλάξει τη ζωή της για πάντα. Τραγική ηρωίδα η μικρή Ρόζα, παρασυρόμενη από τη γλύκα του έρωτα και του χρήματος, οδηγείται μοιραία προς την καταστροφή. Από αθώα ραντεβουδάκια με νέους που ποθούσε, σε κανονισμένες συναντήσεις με άνδρες που της σύστηναν και την κερνούσαν και κατιτις... Από εκεί ο κατήφορος παίρνει απότομη κλίση. Αστυνομίες, εξευτελιστικοί έλεγχοι, στιγματισμός και φακέλωμα, "οίκοι" πολυτελείας, κανονική συνοδός κυρίων...

Ανάγνωσμα με ενδιαφέρον και αρκετά τολμηρό για την εποχή του, πλην όμως με ενόχλησε αφενός μεν ο ξεκάθαρος διδακτισμός, αφετέρου η έλλειψη κοινωνικής κριτικής στις συντηρητικές κρατούσες απόψεις της εποχής. Ο στιγματισμός μιας κοπέλας ως "ελαφρών ηθών" επειδή πιθανόν να είχε κάποια προγαμιαία σχέση, ήταν κατά τη γνώμη μου μία από τις βασικές αιτίες που πολλές γυναίκες τότε περιθωριοποιούνταν και έπαιρναν τον... κατήφορο. Η στενομυαλιά, ο άκρατος συντηρητισμός και ο σεξισμός (σε βάρος των γυναικών) εκείνων των χρόνων ίσως θα έπρεπε να θίγονται πιο ξεκάθαρα από τον συγγραφέα.

«Περί τυφλότητος» - Ζοζέ Σαραμάγκου

Πριν 3 περίπου χρόνια άκουσα το όνομα Ζοζέ Σαραμάγκου από κάποιον ραδιοφωνικό παραγωγό που πρότεινε στους ακροατές το βιβλίο του "Περί φωτίσεως" (βλ. μερος β'). Μου έκανε τρομερή εντύπωση το ευφυές θέμα: Τι θα γινόταν σε μια χώρα αν το 80% των κατοίκων της πρωτεύουσας ψήφιζε λευκό στις δημοτικές εκλογές; Αμέσως σημείωσα το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου και αποφάσισα να το ψάξω το θέμα με την πρώτη ευκαιρία. Έτσι ανακάλυψα τον Ζοζέ Σαραμάγκου, τον Πορτογάλο νομπελίστα συγγραφέα, και άρχισα να διαβάζω τα βιβλία του.

Το πρώτο που πήρα ήταν το "Περί τυφλότητος" και η πρώτη επαφή με τον συγγραφέα ήταν εκρηκτική! Σου παίρνει λίγη ώρα να συνηθίσεις τη φειδωλή στίξη στους διαλόγους και τις ατελείωτες προτάσεις που σε κρατούν σε εγρήγορση, ωστόσο δεν σου παίρνει παρά μερικές σελίδες για να αντιληφθείς ότι έχεις να κάνεις με έναν ευφυέστατο συγγραφέα, άριστο γνώστη του ψυχισμού του ανθρώπου και κυρίως με ένα λεπτό, καίριο, καυστικό χιούμορ που σχολιάζει "εμμέσως πλην σαφώς"...

Το "Περί τυφλότητος" ήταν ένα σοκ για μένα. Ο συγγραφέας σε βάζει κατευθείαν στο θέμα, χωρίς περιττές περιγραφές κι έτσι οι σκέψεις σε κατακλύζουν από την πρώτη στιγμή. Το θέμα είναι ευφυές και φαινομενικά απλό: Μία κολλητική επιδημία λευκής τυφλότητας απλώνεται σε κάποια χώρα. Ο ένας μετά τον άλλο, οι κάτοικοι τυφλώνονται μέρα με τη μέρα. Η κυβέρνηση προσπαθεί αρχικά να περιορίσει την επιδημία και κλείνει τις πρώτες εκατοντάδες τυφλών σε ένα απομονωμένο κτίριο. Μέσα από την ιστορία μιας ομάδας από τους πρώτους τυφλούς (ο γιατρός, η γυναίκα του, ο πρώτος τυφλός, ο άνθρωπος που έκλεψε το αυτοκίνητο του πρώτου τυφλού, ο γέρος με την καλύπτρα, η κοπέλα με τα μαύρα γυαλιά και ένα αγοράκι που έχει χάσει τους δικούς του), παρακολουθούμε τις αλυσιδωτές αλλαγές στη ζωή, τη συμπεριφορά και τη συνείδηση των ανθρώπων, οι οποίοι όντας στο λευκό σκότος (!) χάνουν σταδιακά κάθε φραγμό και αξιοπρέπεια. Άνθρωπος-κλειδί στην ιστορία, η γυναίκα του γιατρού, η οποία είναι και η μόνη που δεν τυφλώνεται σε όλη τη χώρα και είναι ο αυτόπτης μάρτυρας των δεινών που πέρασαν οι συνάνθρωποί της, αν και η ίδια ήταν τελικά το πιο δραματικό πρόσωπο αφού είδε πράγματα φρικιαστικά, χωρίς να μπορεί να αποκαλύψει ότι τα βλέπει...

Οι προεκτάσεις της απλής υπόθεσης που κάνει ο συγγραφέας (έστω ότι τυφλώνονταν όλοι, τι θα γινόταν τότε;) είναι απίστευτα πολλές, σε σημείο που στην αρχή δεν τις φαντάζεσαι καν γιατί υπάρχουν πράγματα που τα θεωρείς δεδομένα. Δεν υπάρχει ο χρόνος για μεγάλες αναλύσεις αλλά θα πω μερικά ενδεικτικά παραδείγματα. Στην καραντίνα όπου κλείστηκαν οι πρώτοι τυφλοί, βρέθηκαν ξαφνικά εκατοντάδες άνθρωποι μέσα σε ένα μεγάλο κτίριο όπου το να ζήσουν χωρίς έξωθεν βοήθεια (πλην της παροχής κάποιας τροφής) ήταν κάτι το εξαιρετικά δύσκολο. Το κτίριο με τους τυφλούς μετατρέπεται ξαφνικά σε μία μικρογραφία της ανθρώπινης κοινωνίας. Σε έναν κόσμο όπου όλοι δίπλα σου είναι ξαφνικά τυφλοί, θα είχες ενδοιασμούς για το τι κάνεις μπροστά στους άλλους; Μετά από πόσο καιρό θα είχες ενδοιασμούς για το πού κάνεις την ανάγκη σου, αφού ούτως ή άλλως κανείς δεν σε βλέπει και το να πας μέχρι την τουαλέτα είναι κοπιαστικό και χρονοβόρο; Μετά από πόσο καιρό θα είχες ενδοιασμούς για την ικανοποίηση των σεξουαλικών σου αναγκών; Πώς θα λύνονταν πρακτικά θέματα όπως η μεταφορά και διανομή των τροφίμων ή το θάψιμο των νεκρών σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν βλέπει; Ως πότε θα έφταναν τα τρόφιμα και το νερό σε μια κοινωνία όπου όλοι τυφλώνονται και κανείς δεν μπορεί να παράγει; Τι θα έκανες για να εξασφαλίσεις την πολύτιμη τροφή που θα σε κρατήσει στη ζωή; Θα επικρατούσε η αλληλεγγύη και η συνεργασία ή ο νόμος της ζούγκλας;

Ζοζέ Σαραμάγκου

Ο Σαραμάγκου ανοίγει μια σειρά από σοβαρότατα θέματα που απασχολούν διαχρονικά τις ανθρώπινες κοινωνίες, έχοντας μια θεωρητικά μεταφυσική εκκίνηση (επιδημία τύφλωσης), χωρίς όμως να ξεφεύγει σε καμία στιγμή σε μεταφυσικές αναζητήσεις. Πρόκειται για μια πολύ δυνατή αλληγορία και η αναγωγή στον κανονικό κόσμο του σήμερα, σε πείθει ότι αν και δεν είμαστε "τυφλοί", κατά περιπτώσεις συμπεριφερόμαστε ως τέτοιοι...

Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει ποτέ! Το συστήνω χωρίς δεύτερη σκέψη!

«Λατινοαμερικάνα: Ημερολόγιο από ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα» - Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Το ημερολόγιο του Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα από το ταξίδι του το 1951 στο μεγαλύτερο μέρος της Λατινικής Αμερικής πάνω σε μια παλιά μοτοσυκλέτα παρέα με τον φίλο του Αλμπέρτο Γκρανάδο. Πριν γίνει ο μεγάλος επαναστάτης "Τσε", ο νεαρός φοιτητής ιατρικής Ερνέστο, παρέα με τον λίγο μεγαλύτερό του βιολόγο Αλμπέρτο, καβαλάνε μια μοτοσυκλέτα και ξεκινούν. Μπουένος Άιρες, ακτές Αργεντινής, πάμπες, Άνδεις, Χιλή, Περού, Κολομβία, Βενεζουέλα. Χιλιάδες χιλιόμετρα με τη μηχανή να τους προδίδει διαρκώς, να τους πετάει κάτω και φτου κι απ' την αρχή. Κάθε μέρα, κάθε ώρα σε αυτό το ταξίδι ένας πραγματικός αγώνας. Οι δύο ταξιδιώτες ψάχνουν με κάθε πιθανό τρόπο ένα πιάτο φαγητό και ένα μέρος για να κοιμηθούν. Ερωτεύονται, αστειεύονται, ζουν την περιπέτεια σαν νέοι γεμάτοι όρεξη για ζωή.

Και θα ρωτήσει κάποιος. Τι ώθησε τον ασθματικό Ερνέστο Γκεβάρα να αφήσει την σχετικά άνετη ζωή του πατρικού του και να γυρίσει τη Λατινική Αμερική χωρίς φράγκο στην τσέπη; Και θα ρωτήσει κάποιος άλλος. Τελικά επαναστάτης γεννιέσαι ή γίνεσαι; Αυτά τα δύο ερωτήματα ίσως τα ξεδιαλύνει λίγο ο αναγνώστης του "Λατινοαμερικάνα". Διότι μπορεί στην αρχή του ταξιδιού το κίνητρο να είναι η απλή περιέργεια ή η νεανική περιπέτεια, αλλά σταδιακά παρακολουθείς μέσα από τις σημειώσεις του ίδιου του Γκεβάρα πώς επηρρεάζεται από αυτά που βλέπει και διαμορφώνει σιγά-σιγά μια επαναστατική συνείδηση. Ο Γκεβάρα συγκλονίζεται από αυτά που ζει στο ταξίδι του. Από την ανείπωτη ανέχεια, τη φτώχεια, τον αναλφαβητισμό, την εκμετάλλευση, την επιβολή των ΗΠΑ και γενικώς των αετονύχηδων καπιταλιστών πάνω στους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Βλέπει με τα ίδια του τα μάτια αυτά που ένιωθε ότι τον αφορούν.

Ερνέστο Γκεβάρα, Αλμπέρτο Γρανάδο και η ηρωική μηχανή τους, κάπου στη Λατινική Αμερική

Οι δύο φίλοι στη σχεδία "Μάμπο-Τάνγκο"

Μέσα από το "Λατινοαμερικάνα" αντιλαμβάνεται κανείς την αγάπη και την πίστη του Γκεβάρα στον Άνθρωπο, στους απλούς λαούς, στους αδικημένους. Με το άσθμα να τον ταλαιπωρεί και να κάνει σχεδόν απαγορευτικό ένα τέτοιο ταξίδι, ο Γκεβάρα μπαίνει μέσα στα προβλήματα των λαών της Λατινικής Αμερικής και τα ζει και ο ίδιος. Δεν στέκει αφ υψηλού σαν "μορφωμένος" και "ανώτερος", αλλά βοηθά όσο μπορεί και κυρίως μαθαίνει από πρώτο χέρι τα προβλήματα των ανθρώπων. Σταδιακά βγάζει και τα πρώτα συμπεράσματα για τις αιτίες της κατάστασης αυτής και διαμορφώνει τις πρώτες του φιλομαρξιστικές ιδέες. Μετά το τέλος του ταξιδιού αυτού είναι πλέον άλλος άνθρωπος. Σκοπός του υπολοίπου της ζωής του η κατάργηση της εκμετάλλευσης και η απελευθέρωση των λαών. Τα σπάργανα της σκέψης και της δράσης του παγκοσμίως γνωστού "Che" θα τα βρείτε στο "Λατινοαμερικάνα".

info Το θέμα του βιβλίου-ημερολογίου αυτού, δηλ. το ταξίδι των Γκεβάρα-Γκρανάδο στη Λατινική Αμερική, έχει αποτυπωθεί και στον κινηματογράφο μέσα από την ταινία του Βάλτερ Σάλες "Ημερολόγια μοτοσικλέτας".

Συνεχίζεται...

Το γιορτάσαμε!

Την τιμήσαμε λοιπόν εχτές την ονομαστική εορτή του φίλου Yiannis Ksidias. Ο τύπος μιλάμε δεν παίζεται. Έκατσε και μας μαγείρεψε κανονικά και με το νόμο. Όχι ξεπέτες και λύσεις ανάγκης, αλλά φαγιά κανονικότατα. Ορεκτικό, σαλάτα, κυρίως και επιδόρπιο. <Μαζέψτε υπογραφές να τον στείλουμε Love Bites, θα τους πάρει και τα κορίτσια και τα φράγκα!>. Δείτε και ζηλέψτε (γυναίκες τρεχάτε γιατί άντρες που να σας μαγειρεύουν δεν θα βρείτε πολλούς...) :

Μανιτάρια πεντανόστιμα, ό,τι πρέπει για ορεκτικό!

Χοιρινό μπούτι στο φούρνο με πατάτες και πορτοκάλι. Εξαίσιο!

Πατάτες με κρεμμύδι και διάφορα άλλα, πάρα πολύ καλές!

Δυστυχώς δεν βγήκε στη φωτο η γκουρμεδιάρικη σαλάτα. Πρέπει να σας πω ότι αν και δεν δοκίμασα γιατί δεν μου πολυαρέσουν τα φρούτα στη σαλάτα, ήταν εντυπωσιακή αφού είχε μέσα σπανάκι, ρόκα, ρόδι και μήλο!

Το παληκάρι έφτιαξε και γλυκάκι:

Δεν φαίνονται καλά εδώ αλλά τελοσπάντων. Σοκολατομπουκιές by Yiannis με ένα μυστικό κρυμμένο μέσα τους <κάστανο>.

Χοντρουλίνο είσαι τρέλα! Σ’ ευχαριστούμε για όλα!

Χρόνια πολλά!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ YIANNIS !!!

"Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές / του Αη Γιάννη αχ πόσα ξέρεις και μου λες"

"Γιάννη μου το μαντήλι σου"

"Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει"

"Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω" (άσχετο)

"Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα" (επίσης άσχετο)

"Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση" (καλά μην κακιώνεις, η Μαρκέλλου το λέει)

"Γιάννη δεν σε χωράει όλη η Γη"

"κι ο Γιαννάκης τραγουδεί"

κλπ
κλπ
κλπ

Σήμερα είναι Γιορτή και μάλιστα μεγάλη. Οι δρόμοι της Uzuburu ντύνονται στα γιορτινά αφού ένας λαμπρός κατοικός της, ο λατρεμένος Yiannis Ksidias, σήμερα γιορτάζει!

Ο πολύτιμος φίλος μας που είναι πάντα η ψυχή της παρέας. Ο ακούραστος Γιάννης, γεμάτος ενέργεια και όρεξη για ζωή, στοιχεία του χαρακτήρα του που πάντα θα θαυμάζω και θα καμαρώνω! Και πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος που είναι έτοιμος να κόψει την μπουκιά του για την μπουκιά σου και να σου δώσει ό, τι έχεις ανάγκη και ακόμη περισσότερα, χωρίς να σκεφτεί καν για ανταλλάγματα!

Τζουτζουκοφατσουλίνο μου Γιαννάκη τα χρόνια μου πολλά, να χαίρεσαι το όνομά σου και σου εύχομαι ό, τι καλύτερο!

Και βεβαίως «έρωτας είν’ ο Γιάννης»...

ΥΓ: Χρόνια πολλά επίσης στο Γιάννη Μπέζο, στο Γιάννη Παπατριανταφύλλου, στο Γιαννάκη Παπαμιχαήλ, στο Γιάννη Καλιντζάκη, στο Γιάννη Αραμπατζή, στον Τζώνυ Βαβούρα, στον Τζων-Τζων, στα 4 label του Johnnie Walker, στο Γιάννη Οκκά, στην Ιωάννα Πηλιχού, στο Γιάννη Χαρούλη, στο Γιάννη Κούτρα, στο Γιάννη Τσιμιτσέλη, στο Γιάννη Πάριο, στο Γιάννη Πλούταρχο, στον Jon Arne Riise, στον John Malkovich, στον John Travolta, στην Ιωάννα Λίλη κλπ κλπ κλπ (αντε πειτε κι εσεις κανενα, ολους εγω θα τους θυμαμαι;)

Μίνι προεκλογικός Καζαμίας

Τον Γενάρη ήθελα να κάτσω να γράψω έναν Καζαμία για το 2009 αλλά βαρέθηκα. Χρυσή ευκαιρία τώρα με τις εκλογές για έναν έκτακτο, μίνι, προεκλογικό καζαμία.

~~~

Διάβασα 5 βιβλία του Λιακόπουλου, μελέτησα εις βάθος 16 κιλά τόμους από τις εκδόσεις του Άδωνη Γεωργιάδη, πήρα dvd με 12 ώρες Χορταρέα και 7 ώρες ομιλίες Καρατζαφέρη, μάσησα φύλλα Δάφνης και Παγκρατίου, άκουσα την ομιλία του Γιώργου στη ΔΕΘ χωρίς διάλειμμα, άκουσα εμβατήρια του Κόκκινου Στρατού και επί μία εβδομάδα έκοψα το κρέας. Το αποτέλεσμα; Να οραματιστώ σημαντικές στιγμές από την προεκλογική περίοδο και να σας τις παρουσιάσω σε έναν αριστουργηματικό μίνι καζαμία που θα προκαλέσει αίσθηση. Απολαύστε τον!

16 Σεπτεμβρίου: Η Άννα Παναγιωταρέα καλεί την Αλέκα Παπαρήγα στην εκπομπή της και την στριμώχνει άσχημα. Κατηγορεί - με στοιχεία! - το ΚΚΕ ότι έχει αναχρονιστικό έμβλημα αφού ούτε το δρεπάνι, ούτε το σφυρί χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως. Η Παπαρήγα πείθεται και λίγα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα προλαβαίνει την προθεσμία του Αρείου Πάγου και καταθέτει το νέο έμβλημα του ΚΚΕ που αποτελείται πλέον από ένα τρακτέρ και ένα laptop! Αμέσως ακούγονται φήμες ότι για λίγο δεν πρόλαβε ο Καραμανλής να αλλάξει τον πυρσό της ΝΔ με οικολογική λάμπα του ΣΚΑΪ.

17 Σεπτεμβρίου: Το MEGA ξεκινά για 354η φορά την προβολή του θρυλικού μικροαστικού σήριαλ "Το ρετιρέ" στα πλαίσια των εορτασμών για τα 20 χρόνια του. Εμεμβαίνει το ΠΑΣΟΚ που μιλά ξεκάθαρα για προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης σε προεκλογική περίοδο. Στέλνει στο ΕΣΡ DVD με τις σκηνές από το σπίτι της κυρίας Σοφιανού όπου κουρτίνες, μοκέτες, έπιπλα είναι βαμμένα σε άψογο νεοδημοκρατικό μπλε. Το DVD μεταφέρει στα γραφεία του ΕΣΡ ο Θέμος Αναστασιάδης, δηλώνοντας στις κάμερες ότι το κάνει αφιλοκερδώς.

18 Σεπτεμβρίου: Το ΕΣΡ δικαιώνει την ένσταση του ΠΑΣΟΚ και αποφασίζει ότι οι σκηνές με τα κακόγουστα μπλε έπιπλα της κυρίας Σοφιανού αποτελούν προσπάθεια επιρροής της κοινής γνώμης υπέρ της απερχόμενης κυβέρνησης. Αποφασίζεται να σταματήσει η προβολή του στις 19 Σεπτεμβρίου, μαζί με τις δημοσκοπήσεις.

19 Σεπτεμβρίου: Σταματούν η δημοσίευση δημοσκοπήσεων και η προβολή του επίμαχου σήριαλ. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις του ΣΚΑΪ δίνουν ξαφνικά ποσοστό 10% στο κόμμα "Χορτοφάγοι - Πράσινοι - Εναλλακτικοί - Χωρίς λιπαρά - Με ISO 3854 από την ΕΕ". Το ΛΑΟΣ εκτοξεύεται στο 12% από τις δημοσκοπήσεις του ΜEGA με αποτέλεσμα η διαφορά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να ξεπερνά το 10%. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει και δεν μπαίνει στη Βουλή σύμφωνα με τις περισσότερες μετρήσεις.

20 Σεπτεμβρίου: Με μία κίνηση - ΜΑΤ ο Καρατζαφύρερ προλαβαίνει οριακά την προθεσμία και προβαίνει σε αντικαταστάσεις στα ψηφοδέλτιά του. Τελευταία στιγμή βάζει υποψήφιους τους: Έφη Σαρρή, Έφη Θώδη, Κατμαν, Ανδρέα Ευαγγελόπουλο, Λάζαρο Σέμο, Αλέκο Ράντο, Κατερίνα Γκαγκάκη και την πρώην γραμματέα του Κοκού Ντεγκρέτσια με συστατική επιστολή από 8 βασιλείς. Αίσθηση προκαλεί και η υποψηφιότητα Ρούλας Βροχοπούλου με δεδομένο ότι διατηρούσε σχέση με μετανάστη τον οποίο ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει και δεν έχει διευκρινιστεί αν είναι λαθρομετανάστης ή όχι.

23 Σεπτεμβρίου: Η εσωτερική διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ παίρνει θυελλώδεις διαστάσεις. Ο Αλέκος Αλαβάνος προσκαλείται στην εκπομπή "Πάμε πακέτο" που βγήκε στον αέρα εκτάκτως λόγω εκλογών. Εκεί βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν αντιλαμβάνεται ότι ο Cool Alexis τού είχε στείλει πακέτο. Μετά από ένα συγκινητικό βίντεο του Alexis που μούλιασε το στούντιο στο κλάμα, ο Αλέκος άνοιξε το πακέτο όπου βρήκε "το δαχτυλίδι της διαδοχής" που κάποτε είχε στείλει στον Alexis. Το δαχτυλίδι του πεσε απ’ τα χέρια και με δυσκολία συνήλθε για να μπορέσει να διαβάσει το ραβασάκι που το συνόδευε. Το site της Espresso αποκάλυψε μετά το τέλος της εκπομπής ότι το σημείωμα του Alexis έγραφε: "Πάρε το δαχτυλίδι σου / που γράφει τ’ όνομά μου / και βάλτο εκεί που ξέρεις ρε / γαμώ τον Σύριζά μου", με υστερόγραφο "Πού έμπλεξα ο πο**της". Η εκπομπή ξεπερνά το 40% σε τηλεθέαση και ο ΣΥΡΙΖΑ το 3% στις κρυφές δημοσκοπήσεις.

24 Σεπτεμβρίου: Ο George Παπανδρέου βγαίνει στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ALTER. Ερωτάται από τον Νίκο Χατζηνικολάου για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την Υγεία και απαντά ότι έχει ήδη δει όλους τους καινούριους κύκλους του Grey's Anatomy (εννοείται χωρίς υπότιτλους), που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη στην Ελλάδα. Ο Πριτέντερ-ντέρης κάνει λόγο λίγο αργότερα για "αρχηγική εμφάνιση" ενώ Παναγιωταρέα και Τσίμας συμφωνούν ότι ο Γιώργος είναι έτοιμος για πρωθυπουργός και ότι ξέρει να μιλά σύγχρονα και απλά. Η Κάτια Μακρή λιποθυμά live από την συγκίνηση. Η Όλγα Τρέμη αρκέστηκε να σημειώσει ότι ο George είναι άριστος γνώστης των νέων τεχνολογιών.

25 Σεπτεμβρίου: Μετά από διαβουλεύσεις εβδομάδων γίνεται τελικά το debate. Η ΝΔ στέλνει την υποψήφια Β Αθήνας Αλίκη Αρβανιτίδη-σύζυγο Πασχάλη, το ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο, το ΚΚΕ την Αλέκα, ο ΣΥΡΙΖΑ και τους 11 εκπροσώπους των τάσεών του, ενώ παρόντες ήταν και οι "Χορτοφάγοι-Πράσινοι-Εναλλακτικοί-χωρίς λιπαρά-με ISO 3854 από την ΕΕ". Το ΛΑΟΣ έστειλε τον Γιώργο Ανατολάκη. Οι δημοσιογράφοι που στέλνουν τα ΜΜΕ είναι η Τατιάνα Στεφανίδου, ο Αιμίλιος Λιάτσος, η Λιάνα Κανέλλη, ο Παύλος Παπαδημητρίου-Πουρουπουπού και guest ο Ηλίας Ψινάκης. Παρουσταστής ο Σάκης Ρουβάς. Τόπος διεξαγωγής ορίστηκε το στούντιο του "Ελλάδα έχεις ταλέντο".

Παρατράγουδα πριν καν αρχίσει το debate. Μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, εξοργισμένα από δήλωση του Θ. Πάγκαλου ότι το ΚΚΕ έχει στην περιουσία του όλη την ανατολική πλαγιά των Άλπεων και την υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης, αλλάζουν τις ταμπέλες στο δρόμο με αποτέλεσμα ο George να μπερδευτεί και να φτάσει στη Μακρακώμη Φθιώτιδας. Εκεί, αγρότες προσκείμενοι στο ΚΚΕ τού σκάνε τα λάστιχα του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα ο George να ξεκινήσει με το ποδήλατο για την Αθήνα. Στη διαδρομή τού βγαίνει η αλυσίδα και προσπαθώντας να την τοποθετήσει εν κινήσει ώστε να μην χάσει χρόνο, πέφτει και χτυπάει το χέρι του. Κατέληξε στο νοσοκομείο απ’ όπου συμμετείχε στο debate μέσω του laptop του.

Το debate ξεκινά με τους χειρότερους οιωνούς. Η Αλέκα Παπαρήγα αποχωρεί όταν ο Ηλίας Ψινάκης την αποκαλεί "θεά", υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει Θεός πόσο μάλλον θεά... Η Λιάνα Κανέλλη χαρακτηρίζει την Αλέκα ως "αντίχριστη" και από τα νεύρα της ανάβει τσιγάρο. Ο Άδωνις Γεωργιάδης που είναι κάπου εκεί τριγύρω και βλέπει το σκηνικό παίρνει τηλέφωνο στο 1142 και καρφώνει την Κανέλλη που καπνίζει σε κλειστό χώρο. Επεμβαίνουν οι αστυνομικές δυνάμεις εν μέσω ύβρεων όπως "πατσαβούρα, βουλγάρα, άπλυτη κουμμουνίστρια" και "χαφιέ, φασίστα, ταγματασφαλίτη".

Οι 11 του ΣΥΡΙΖΑ έχουν παραταχθεί σε 4-4-2, αλλά δεν μπορούν να αποφασίσουν ποιός θα πάρει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο Παύλος Παπαδημητρίου-Πουρουπουπού προσπαθεί να τους εξηγήσει πώς αγωνίζεται ο Ολυμπιακός, ενώ η επέμβαση του Γιώργου Ανατολάκη προκαλεί την αντίδραση των εκπροσώπων της ανανεωτικής αριστεράς. Τελικά οι του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πρόχειρα επί τόπου δύο έκτακτα συνέδρια και μία διαρκή συνδιάσκεψη και αποφασίζουν να μιλούν εναλλάξ και ανάλογα με το θέμα.

Ο Γιώργος Ανατολάκης ερωτάται από τον Παύλο Παπαδημητρίου-Πουρουπουπού αν νιώθει ακροδεξιός και απαντά: "Μπορώ να παίξω όπου μου ζητήσει ο πρόεδρος". Την επόμενη μέρα, "Φως" και "Α1*" έχουν το ίδιο πρωτοσέλιδο: Εργάτης ο Ανατόλ, "Παίζω όπου θέλει ο πρόεδρος".

Η Αλίκη Αρβανιτίδη-Σύζυγος Πασχάλη μαλλιοτραβιέται με Λιάτσο και Τατιάνα που την κατηγορούν ότι η παρουσία της στα ψηφοδέλτια της ΝΔ είναι σκάνδαλο. Ο εκπρόσωπος των "Χορτοφάγων Πράσινων" αναπτύσσει το καυτό θέμα της εξαφάνισης σπάνιου είδους πράσινου μυρμηγκιού στη Βορειοανατολική Ναμίμπια ενώ ταυτόχρονα δηλώνει ότι οι "Χορτοφάγοι" μπορούν να συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε μετεκλογικά, αρκεί να δεσμευτεί ότι θα φτιάξουμε παρτέρια στις οροφές των αυτοκινήτων. Προτείνει επίσης να μην τραβάμε καζανάκι, να μην φτιάχνουμε καφέ στο μπρίκι και να μην πλένουμε τα δόντια μας πάνω από 2 φορές την εβδομάδα, μπας και σωθεί ο πλανήτης.

26 Σεπτεμβρίου: Ο Κωστάκης ο Καραμανλής ο μπουχέσας βγαίνει ζωντανά στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ και απαντά σε όλα τα καυτά ερωτήματα. Δηλώνει ότι δεν είναι κουρασμένος ξεσφίγγοντας σιγά-σιγά τη γραβάτα του, ενώ κάνει άνοιγμα στη νεολαία προτείνοντας να καταργηθεί το offside και να μπει σαν υποχρεωτικό μάθημα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης το Pro και το bar tending! Στο υπόλοιπο της συνέντευξης εξηγεί ότι έχει κάνει και λάθη εκτός από λάθη και ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους πρέπει να τον ψηφίσουμε! Τονίζει για ακόμη μια φορά ότι θα μας γ@#*σει όλους δίχως σάλιο και ντροπές αλλά για να γίνει αυτό ανεμπόδιστα πρέπει να του δώσουμε την ψήφο μας.

28 Σεπτεμβρίου: Ο Λάκης Λαζόπουλος βγαίνει Δευτέρα επειδή την Τρίτη έχει Champions League και θα έχανε όλη την τηλεθέαση. Μετά την επιτυχία του "Κινήματος της παραλίας" στις Ευρωεκλογές, που ανέβασε τα μεροκάματα, τις συντάξεις και τα ποσοστά της ακροδεξιάς, ο Λάκης Λαζόπουλος δινει "γραμμή" στο φανατικό και πολυπληθές κοινό του, να πάει στις 4 Οκτώβρη στον Παρνασσό, στα 3-5 Πηγάδια και στο Καϊμακτσαλάν. Εναλλακτικά, αν ο καιρός είναι ζεστός τη μέρα των εκλογών, προτείνει Λεωνίδιο, Ύδρα-Σπέτσες και Μονεμβασιά. Καλεσμένοι στην εκπομπή του είναι ο Γιώργος Αμυράς και η Ρένα Τσιτσιμπίκου από το "Μένουμε Ελλάδα", οι οποίοι προτείνουν "20 μαγευτικούς προορισμούς για να μετατρέψουμε την επαναστατική πράξη της αποχής σε αξέχαστη εμπειρία". Χορηγοί του Αλ-Τσαντίρι στη συγκεκριμένη εκπομπή είναι το Vence-Ρέμος Travel και το Καζίνο Λουτρακίου.

Την επομένη ο Στέφανος Μάνος δημοσιοποιεί ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση: μετά τον αγροτουρισμό και τον εναλλακτικό τουρισμό, προτείνει τη δημιουργία του "αποχικού τουρισμού", που σημαίνει κάθε 15 μέρες εκλογές με μεγάλη αποχή και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης με αποτέλεσμα την ενίσχυση της "βαριάς βιομηχανίας" της Ελλάδας (=τουρισμός) από τις ορδές εκδρομέων-απεχόντων.

Όσοι νομίζετε ότι τα παραπάνω είναι φαντασίες γελιέστε!

Οραματίστηκα και τις κεντρικές προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων. Άμα μου ρθει όρεξη θα σας τις γράψω κι αυτές για να ξέρετε τι σας γίνεται.

Φιλούθκια!

ΥΓ: Το κείμενο είναι (ντεμέκ) σατυρικόν έτσι; Μην αρχίσει τα μπινελίκια κανας φανατικός οποιασδήποτε πλευράς. Ξηγημένοι να μαστε.

*Α1 = η εφημερίδα του ΛΑ.Ο.Σ.

uzuburu-buru podcast episode05-Στο χακί!

"Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε / κι άλλος για Μυτιλήνη" λέει το γνωστό τραγούδι και κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και για το uzuburu-buru.

Όπως γνωρίζετε, δύο από τα ιδρυτικά μέλη του uzuburu-buru, ο fubu και ο don quixote, έχουν ντυθεί στο χακί από τον περασμένο Φλεβάρη. Αυτόν τον καιρό ο πρώτος υπηρετεί στη Μυτιλήνη και ο δεύτερος στη Χίο. Uzuburu στο Αιγαίο δηλαδή, κατά το "Σειρήνες στο Αιγαίο"...

Τις τελευταίες μέρες όμως τα δυο παληκάρια μας βρίσκονται στην Αθήνα κι έτσι μας δώθηκε η ευκαιρία να ξανακάνουμε μια "εκπομπούλα" μέσω podcast μετά από πολύ πολύ καιρό.

Φυσικά το θέμα συζήτησης δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το μεγάλο σουρεάλ θέατρο που ονομάζεται ελληνικός στρατός! Σκοπιές, αγγαρείες, ανώτεροι, ΕΠΟΠ, το πλοίο της αγάπης, γόπινγκ, πινγκ-πονγκ, φυλάκιο, ευτράπελα με φαντάρους και πολλά πολλά ακόμα απ’όσα έχουν ζήσει ο fubu και ο don quixote στο διάστημα που... υπηρετούν την πατρίδα. Φυσικά οι μουσικές επιλογές της σημερινής "εκπομπής" είναι και αυτές ντυμένες στο χακί!

Καλή ακρόαση στους τολμηρούς και τις τολμηρές που θα πατήσουν το play στον παρακάτω player (μπορείτε επίσης να "κατεβάσετε" την εκπομπή στον υπολογιστή σας από εδώ ) :