uzuburu-buru

Την τιμήσαμε λοιπόν εχτές την ονομαστική εορτή του φίλου Yiannis Ksidias. Ο τύπος μιλάμε δεν παίζεται. Έκατσε και μας μαγείρεψε κανονικά και με το νόμο. Όχι ξεπέτες και λύσεις ανάγκης, αλλά φαγιά κανονικότατα. Ορεκτικό, σαλάτα, κυρίως και επιδόρπιο. <Μαζέψτε υπογραφές να τον στείλουμε Love Bites, θα τους πάρει και τα κορίτσια και τα φράγκα!>. Δείτε και ζηλέψτε (γυναίκες τρεχάτε γιατί άντρες που να σας μαγειρεύουν δεν θα βρείτε πολλούς...) :

Δεν φαίνονται καλά εδώ αλλά τελοσπάντων. Σοκολατομπουκιές by Yiannis με ένα μυστικό κρυμμένο μέσα τους <κάστανο>.

...Παιδιά πήρα εγώ τη κορώνα, όποιος θέλει να τη δει θα την έχω στο σαλόνι, πάνω στο σκρίνιο! Τί ποιά κορώνα, ρε?

Δεν τα μάθατε?Η El μας έστεψε όλους, ανεξαιρέτως, βασίλισσες και βασιλιάδες...εξού και η κορώνα στο σκρίνιο!(πάλι δόξες το μποκάκι μας)!

Αφού σε ευχαριστήσω για τη στέψη και για την αντοχή σου να μας διαβάζεις, να σε "ασημώσω" με τα αγαπημένα μου τραγούδια,βιβλία, ταινίες, μπλογκ...

Λοιπόν καταθέτω:

Ξενιτεμένος (τον ανακάλυψα μέσω της EL και μου αρέσει το μαύρο καμιά φορά χιούμορ του)

Χαρουλίτα,(την έχω χάσει λίγο τώρα τελευταία αλλά είναι καλή παρεούλα)

Τώρα αν πώ ότι διαβάζω την EL(φουρτούνα στο αιγαίο) θα θεωρηθεί ότι της επιστρέφω την κορώνα?όχι ε?

That's all folks!!!... και αν σε κανα μήνα τα άλλαξω όλα θα είναι γιατί είμαι αλλοπρόσαλη, και τρελή και βαριέμαι εύκολα....

Με συγκίνηση σας ενημερώνω ότι τελικά αυτό εδώ το ταλαίπωρο μπλογκ καταφέρνει σήμερα και συμπληρώνει ακριβώς ένα χρόνο ζωής!

Ουζουμπουραίοι και Ουζουμπουραίες χρόνια μας πολλά!

Ήταν 25 Μάη του 2008 όταν ο καλός φίλος don quixote (που τώρα είναι φαντάρος) με ενημέρωνε μέσω τηλεφώνου ότι μετά από ψάξιμο μιας εβδομάδας τελικά ήμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το μπλογκ μας. Την ίδια βραδιά, ο don quixote, o fubu, o Yiannis κι εγώ φτιάχναμε τους λογαρισμούς μας και ξεκινάγαμε την περιήγησή μας στον άγνωστο κόσμο του blogging. Μέχρι εκείνη την ημέρα είχαμε απειροελάχιστη επαφή με τα blogs και γενικά δεν ξέραμε τι μας γινόταν. Τελικά με τον ενθουσιασμό των πρωτάρηδων και την ανεκτίμητη βοήθεια του don quixote καταφέραμε να στήσουμε το μπλογκ μας όπως ακριβώς θέλαμε.

Προσωπικά νιώθω πολύ χαρούμενος που επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο του blogging, δηλαδή να είμαστε ένα ομαδικό μπλογκ, που αυτή τη στιγμή μετρά 7 μέλη. Εφτά νέοι άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες αλλά διάθεση για ανταλλαγή απόψεων.

Στον ένα αυτό χρόνο γράψαμε για αθλητικά, για μουσική, για πολιτική, για κοινωνία, για περιβάλλον, για καθημερινότητα, για επικαιρότητα και πολλά άλλα. Κυρίως σε χιουμοριστικό (το κατά δύναμην) ύφος αλλά και σε πιο σοβαρό όταν κρίναμε ότι έπρεπε.

Κάναμε το ψώνιο μας παριστάνοντας τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς ανεβάζοντας "εκπομπές" στο podcast.

Σχολιάσαμε τους πάντες και τα πάντα, ανεβάσαμε ενδιαφέροντα πράγματα και κάποια που ίσως δεν αφορούν κανέναν, ανεβάσαμε όμορφες εικόνες, αστεία βίντεο και γενικά κάναμε το χαβαλέ μας.

Μετράμε 151 αναρτήσεις (χωρίς την παρούσα) και περίπου 820 σχόλια, ενώ οι επισκέψεις είναι περίπου 30.000 (φυσικά οι περισσότεροι πέφτουν στο μπλογκ μας κατά λάθος όπως θα αποδειχθεί σε επόμενο ποστ...).

Στο κάτω μέρος της δεξιάς στήλης του μπλογκ μας επιβιώνει μέχρι και σήμερα το λατρεμένο μας πράσινο εργαλειάκι υπό τον τίτλο uzuburu-buru radio στο οποίο έχουμε ήδη ανεβάσει περίπου 300 τραγούδια! (αρχίζω και ψήνομαι να φτιάξουμε cdάκι uzuburu - για δική μας χρήση εννοείται - με αυτά τα τραγούδια. Ουζουμπουραίοι ψηθείτε κι εσείς). Στην αριστερή στήλη του μπλογκ προτείναμε περίπου 120 ενδιαφέρουσες συναυλίες και μουσικές παραστάσεις ανά την Ελλάδα.

Αυτό που κυρίως κρατάω μετά από έναν χρόνο ενασχόλησης με τα blogs είναι ότι μέσα από αυτά "γνώρισα" ανθρώπους πολύ αξιόλογους, διάβασα πράγματα που μου άλλαξαν τον τρόπο σκέψης, διαπίστωσα ότι υπάρχουν πάμπολλοι με τις ίδιες ανησυχίες και τα ίδια ενδιαφέροντα με εμένα και ότι υπάρχουν άλλοι τόσοι με εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης. Κυρίως όμως κρατάω ότι "γνώρισα" bloggers με τους οποίους μπορώ να πω ότι νιώθω φίλος χωρίς να τους έχω δει ποτέ από κοντά. Το να διαβάζεις άλλωστε καθημερινά τις σκέψεις κάποιου είναι τόσο έντονη και ξεχωριστή διαδικασία που οδηγεί σε ένα ιδιότυπο δέσιμο.

Αγαπητή μας xaroylita χαιρόμαστε πάρα πολύ για την παρέα που μας κρατάς όλον αυτόν τον καιρό και για το ότι πάντα είχες να πεις έναν καλό λόγο. Να’σαι καλά!

Αγαπητή μας gatti ειλικρινά χαίρομαι που "γνώρισα" μέσω του μπλογκ έναν τόσο ξεχωριστό γραφιά, με τεράστια γκάμα γνώσεων και αστείρευτο χιούμορ και φαντασία που τα αφιερώνει σε μια κοινή μας τρέλα: το ποδόσφαιρο. Ο τρόπος γραφής σου και η ματιά σου αποτέλεσαν πολλές φορές "οδηγό" και για εμένα όταν ήθελα να σχολιάσω ποδοσφαιρικά θέματα. Φιλιά και να’σαι πάντα καλά!

Αγαπητέ Αλέξανδρε να κάνεις πάντα ταξίδια και να μας κάνεις με τις φωτο σου και τις αναφορές σου σε βιβλία να θέλουμε να ταξιδέψουμε, είτε πραγματικά είτε νοερά. Να περνάς καλά!

Αγαπητέ Ασημώνη συνέχισε να μας ακονίζεις τον νου με τα ευστοχότατα ποστ σου και πάνω απ’ολα μακριά από μας ο Μητσοτάκης :-))

Αγαπητή El νιώθω ότι σε ξέρω χρόνια κι ας μην σ’έχω δει ποτέ. Συνέχισε να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος, τρέλα και ανθρωπιά! Να περνάς καλά στην ξενιτιά! (τον λεμφαδένα τον έβγαλα, μεγάλη ιστορία, θα τα πούμε)

Molemou πατρίδα να προσέχεις στην ξενιτιά και καλή επάνοδο στα πάτρια! Σου εύχομαι τα καλύτερα!

Ιδιαίτερους χαιρετισμούς και σε όλους τους άλλους και τις άλλες που μας τίμησαν με επισκέψεις ή σχόλια. Στην αγαπητή μας madame de la luna, στον Thodora 13, στον coachp, στον Takola, στον Lexaionarios, στον tzonako, στην delfinoula στον Kioy και σε όλους τους άλλους που τώρα ξεχνάω.

Στα δικά μας:

Φίλε don quixote είναι καλοκαιράκι και αντί να είσαι εδώ και να μιλάμε για μεταγραφές πίνοντας μπύρες εσύ είσαι στη Χίο και υπηρετείς την πατρίδα. Να ξερες μόνο πόσο μου λείπεις. Σ’ευχαριστώ για μια ακόμη φορά που ανέλαβες εξ αρχής όλα τα κουραστικά τεχνικά θέματα του blog κι έτσι μπορούμε τώρα και εκφραζόμαστε όλοι μέσα από αυτό. Να’σαι καλά και σε περιμένω.

Φίλε fubu τα παραπάνω ισχύουν και για σένα. Τελείωνε με τα στρατιωτικά κι έλα πίσω γιατί δεν πάει άλλο! Η ανατρεπτική σου ματιά, τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλιά σου και οι απίστευτες ατάκες σου στα podcast μάς λείπουν ήδη. Κουράγιο και δύναμη εκεί στη Λέσβο.

Φίλε Yianni για σένα τι να πω τώρα; Η παρουσία σου εδώ μέσα είχε... ειδικό βάρος (εντάξει πλακίτσα). Παράτα κι εσύ τη Χίο επιτέλους κι έλα από δω γιατί όπως προείπα δεν πάει άλλο. Πρέπει να ξέρεις ότι τα ευαισθητοποιημένα σου ποστ έπαιζαν σπουδαίο ρόλο στον τρόπο σκέψης μου (κι ας σε κράζω, δεν παίζει ρόλο, έτσι το κάνω). Όταν εμείς χαβαλεδιάζαμε εσύ έγραφες κάτι ανθρώπινο και σοβαρό και εν αγνοία σου μας προσγείωνες. Φιλιά!

Bikaki και mislandfru πιστεύω να ξέρετε πόσο πολύ σας εκτιμώ και τις δύο. Κι αν δεν το ξέρετε μάθετέ το τώρα! Λατρεύω το χιούμορ σας, την κοφτερή ματιά σας για τα πράγματα και την αισθητική σας. Σας φιλώ γλυκά.

Duende σου εύχομαι να περνάς καλά εκεί στην Barcelona και να πετυχαίνεις πάντα τους στόχους σου. Τους θερμούς χαιρετισμούς μου!

Αγαπημένη ξαδερφούλα eLeN* σ’ευχαριστώ από καρδιάς που παρακολουθείς το blog μας και καταθέτεις τις πολύτιμες σκέψεις σου μέσω αυτού. Φιλιά!

Eystathia παρομοίως. Να περνάς καλά!

Επειδή άρχισα τις χαιρετούρες μην νομίζετε ότι το κλείνουμε το μαγαζί. Συνεχίζουμε κανονικά να ταλαιπωρούμε τα ματάκια και τα αυτάκια των ταλαίπωρων αναγνωστών!

Η ιστορία από την αρχή (προσοχή, ακολουθούν "διαφημίσεις"):

Γύρω στα τέλη Γενάρη, μετά από παρότρυνση κάποιων φίλων από τη Σχολή που έχουμε κοινό χαρακτηριστικό την τρέλα μας για την καλή μουσική, άρχισα να φτιάχνω σιγά-σιγά ένα νέο μπλογκ με σκοπό να είναι εξειδικευμένο αποκλειστικά πάνω στη μουσική και το τραγούδι. Φυσικά οι προαναφερθέντες φίλοι υποσχέθηκαν ότι θα βοηθούν κτλ κτλ. Άρχισα λοιπόν να διαμορφώνω το νέο αυτό μπλογκ, να αναρτώ κάποια άρθρα (κάποια από αυτά είχα αναρτήσει και στο παρόν μπλογκ) και να σκέφτομαι τι μορφή και τι χαρακτήρα θα ήθελα να έχει. Με τη διαφορά όμως ότι το νέο αυτό μπλογκ ήταν σε κατάσταση σχεδόν πριβέ, δηλαδή δεν φαινόταν στο προφίλ μου, ούτε υπήρχε σαν λινκ πουθενά, άρα μόνο εντελώς τυχαία θα μπορούσε να πέσει κάποιος πάνω του και να το διαβάσει. Αυτό έγινε σκόπιμα καθώς ήθελα μια δοκιμαστική περίοδο ώστε να δω αν θα με ικανοποιεί το αποτέλεσμα του εγχειρήματος, τόσο εμένα, όσο και των παιδιών που (θεωρητικά) θα βοηθούσαν.

Πάνω που είχα αποφασίσει ότι τελικά ψιλοβαριέμαι και μάλλον δεν θα συνεχίσω το Τραγουδιστάν, έγινε κάτι που άλλαξε τη ροή των πραγμάτων. Ο εξαίρετος μπλόγκερ gbal μού έστειλε ένα μέιλ στο οποίο μου εξηγούσε ότι του άρεσε το Τραγουδιστάν και ότι με προσκαλούσε να γίνω μέλος στο μουσικό μπλογκ mixgrill . Φυσικά αυτό με έκανε να κρατήσω (προς το παρόν) το Τραγουδιστάν.



Τι είναι όμως το mixgrill: Είναι ένα μπλογκ με κύριο θέμα του τη μουσική (και ιδιαίτερα την ξένη σκηνή) που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο και έφτασε μέσα σε αυτό το σύντομο διάστημα να απαριθμεί 25 συντάκτες που ο καθένας γράφει σταθερά ένα ή περισσότερα άρθρα την εβδομάδα. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, το mixgrill μετατράπηκε από μπλογκ σε κανονικό σάιτ (η διεύθυνσή του είναι www.mixgrill.gr). Φυσικά το μεγάλο αυτό βήμα (από μπλογκ σε σάιτ) έγινε με τη σκληρή δουλιά των παιδιών του mixgrill. Το mixgrill σάιτ λοιπόν είναι μια ιστοσελίδα φτιαγμένη ως επί το πλείστον από ερασιτέχνες, που όμως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από επαγγελματικές μουσικές ιστοσελίδες. Στο mixgrill θα βρείτε λίστες τραγουδιών και δίσκων, κριτικές δίσκων, λίστες με ταινίες και βιβλία, παρουσιάσεις νέων κλιπ, συναυλιακά νέα, οργανωμένο φόρουμ συζητήσεων, ψηφοφορίες και πολλά ακόμα που ούτε εγώ τα ξέρω γιατί είμαι ακόμα "φρέσκος" στην παρέα του mixgrill και ψάχνομαι.

Τι ρόλο θα βαράω εγώ στο mixgrill: Όπως είπα και παραπάνω το mixgrill είναι μία κατά κύριο λόγο μουσική ιστοσελίδα, με αρθρογραφία κυρίως πάνω στην ξένη μουσική σκηνή. Έτσι, εγώ θα παρουσιάζω σταθερά κάθε Δευτέρα ένα άρθρο πάνω στην ελληνική μουσική σκηνή, στη "στήλη" μου που θα έχει τίτλο "Στη στέπα του ελληνικού τραγουδιού".

Όπως καταλαβαίνετε οφείλω, έστω και με κάποια καθυστέρηση, να ευχαριστήσω πάρα πολύ τα παιδιά από το mixgrill - και ιδιαίτερα τον gbal - που με κάλεσαν να συμβάλω στην προσπάθειά τους. Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ!

ΥΓ: Μιας και πόσταρα σήμερα να σχολιάσω και το ντέρμπι που πριν λίγο ολοκληρώθηκε στην Τούμπα: μαύρα χάλια!

Για την ιστορία και το τυπικό του πράγματος διαβάστε αυτό:

“Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς.

Proximidade is described as follows:’This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers! ’This blog award should be sent to your favourite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favourites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog. As I have to choose only eight, the Proximidade

Για το «ευχαριστώ» στην madame de la luna και πώς φθάσαμε ως εδώ, διαβάστε αυτό:

«Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι»:
Όταν ξεκίνησε όλα αυτό, το τελευταίο που είχαμε στο μυαλό μας, ήταν ότι θα βρίσκαμε και θα κάναμε φίλους(για να δικαιούμαστε και βραβείο μάλιστα!)… Άλλωστε η δική μας φιλία ήταν αρκετή! Ήταν αρκετή να μας κάνει να δημιουργήσουμε αυτό το blog, ήταν αρκετή ώστε να συμφωνούμε και να διαφωνούμε και διαδικτυακά, ήταν αρκετή για να μας κάνει ευτυχισμένους που έχουμε ενωθεί, με έναν περίεργο τρόπο, όλοι μαζί.

-Όταν όμως «ταξίδεψα» με την madame de la luna μέχρι την Κρήτη, την Πράγα, τον φανταστικό ή αληθινό της κόσμο, πήγα μαζί της θέατρο, περπάτησα όλη την Αθήνα κάποιο βράδυ δίπλα της…
-Όταν ξύπνησα πίνοντας σχεδόν από τον ίδιο καφέ με την Χαρουλίτα, όταν την άκουσα να γκρινιάζει στην δουλειά, άλλα και να γελάει νομίζοντας πως πια μπορώ να ακούσω το γέλιο της.
-Όταν πανηγύρισα για τις νίκες του παναθηναϊκού με το gatti, και κατάφερε να με κάνει να διαβάζω «τα πάντα, όλα» για το ποδόσφαιρο και να το ευχαριστιέμαι κιόλας!
-Όταν προβληματίστηκα γελώντας με τον Ασημώνη, πήραμε μαζί «μάτι» ζευγαράκια όπου να’ναι! Και ας μην του έχω αφήσει ένα σχόλιο ποτέ…

Τότε λοιπόν, κατάλαβα ότι με τους καινούριους αυτούς ανθρώπους, που μπήκαν στη ζωή μου, πολλές φορές μοιράζομαι συναισθήματα τόσο αληθινά, όπως συμβαίνει σε μια φιλία…

Μάλλον εγώ είμαι η λιγότερο κοινωνική uzuburu, μιας και σε όσους προανέφερα τουλάχιστον, σπάνια δείχνω ότι «ήμουν εκεί». Και δεν δικαιούμαι να σχολιάσω για βραβεία κτλ…ωστόσο δεν παύει να είμαι uzuburu και άμα λάχει παραλαμβάνω και βραβεία!!
Stepa… μήπως να πάρεις τη σκυτάλη τώρα εσύ και να με βγάλεις από τη δύσκολη θέση;

Διάβασα ένα εξαιρετικό άρθρο προβληματισμού του φίλου blogger Αλέξανδρου σε σχέση με την κακή ποιότητα του ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, με αφορμή και τις δηλώσεις Ρατζίνσκι σε βέλγικη εφημερίδα περί στημένων παιχνιδιών στην Ελλάδα. Αναφέρει αρκετά κωδικοποιημένα σημεία στα οποία πάσχει το πρωτάθλημά μας. Συμπτωματικά, κατά τη διάρκεια της αναζήτησης που έκανα για να φτιάξω ένα άρθρο για το ματς Μάντσεστερ Σίτι-Λίβερπουλ, έπεσα πάνω στα στατιστικά του ματς και αμέσως θυμήθηκα κάποια από αυτά που έλεγε ο Αλέξανδρος στο παραπάνω άρθρο του, ενώ και η σύγκριση με τα αντίστοιχα στατιστικά των ελληνικών ματς ήταν αναπόφευκτη. Προσέξτε:

Σύμφωνα με τα στατιστικά που παρουσιάστηκαν από την εφημερίδα The Guardian, στο ματς αυτό έγιναν συνολικά 23 φάουλ (11 από τη Σίτι και 12 από τη Λίβερπουλ)

Μόλις συνειδητοποίησα πόσο λίγα είναι τα φάουλ σε σύγκριση με τα ελληνικά ματς, αποφάσισα να επιλέξω ένα ακόμη ματς της ίδιας αγωνιστικής για να δω αν και εκεί σφυρίχτηκαν ανάλογα φάουλ. Επέλεξα τυχαία το Έβερτον-Νιούκασλ. Δείτε:

Μήπως κάποιοι αρχίσατε να υποπτεύεστε πού το πάω; Σωστά μαντέψατε λοιπόν. Ένα μόνο ελληνικό ντέρμπι αρκεί για να σφυριχτεί ο αριθμός των φάουλ που σφυρίζονται σε δύο ματς του αγγλικού πρωταθλήματος! Δείτε:

Και για να μην πείτε ότι συγκρίνω δύο απλά ματς της Πρέμιερ Λιγκ με τα πιο σκληρά ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος, κοιτάξτε τα φάουλ του μεγάλου φετινού ντέρμπι Λίβερπουλ-Μάντσεστερ Γ.

Νομίζω ότι οι συγκρίσεις των αριθμών εξηγούν πολλά πράγματα για το άθλιο θέαμα που παρακολουθούμε τις περισσότερες φορές στην Ελλάδα. Ο διαιτητής είναι μέρος του παιχνιδιού. Αγωνίζεται και αυτός και πρέπει να βοηθά με τον τρόπο που σφυρίζει στο να γίνει καλύτερο παιχνίδι.

Φυσικά και δεν "ανακάλυψα την Αμερική" με τα παραπάνω. Είναι γνωστό ότι στην Αγγλία οι διαιτητές σφυρίζουν πολύ λιγότερο σε σχέση με την Ελλάδα. Από άποψη σκληρότητας μάλιστα, τα αγγλικά ματς συχνά είναι πολύ χειρότερα σε σχέση με τα ελληνικά. Κι όμως, το ότι οι διαιτητές δεν σφυρίζουν συνέχεια έχει σαν αποτέλεσμα να μπαίνουν περισσότερα γκολ και να παρουσιάζεται καλύτερο ποδοσφαιρικό θέαμα, που τελικά είναι και το ζητούμενο. Αντιθέτως στην Ελλάδα, έχουμε ήδη παρακολουθήσει 4 μεγάλα ντέρμπι και το αποτέλεσμα ήταν να πονέσουν τα μάτια μας από τα πολλά φάουλ και τις συνεχείς διακοπές του αγώνα, τις περισσότερες φορές επειδή ο διαιτητής ήθελε να σταματήσει τη ροή του αγώνα και να ελέγχει το ματς απόλυτα.

Θυμάμαι ότι παλιότερα διαφωνούσαμε αρκετά συχνά με τον φίλο don Quixote ως προς την αξία των αριθμών στο ποδόσφαιρο. Εκείνος έλεγε ότι καλά είναι και τα νούμερα αλλά η μπάλα είναι μπάλα. Είναι θέαμα, είναι αδρεναλίνη, είναι αγωνία, είναι ατμόσφαιρα και όχι αριθμητική. Εγώ πίστευα ότι τα στατιστικά του ποδοσφαίρου είναι εξαιρετικά χρήσιμα και λένε πολλές αλήθειες. Πλέον πιστεύω ότι λένε πολλές αλήθειες, αρκεί να ξέρουμε να τα "διαβάζουμε" σωστά.


Και μιας και πιάσαμε την αριθμητική σήμερα, να τονίσω ένα αξιοθαύμαστο ρεκόρ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Χιλιανός στόπερ του ΠΑΟΚ Πάμπλο Κοντρέρας δεν έχει κάνει ούτε ένα φάουλ μετά τις 5 πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος στις οποίες έπαιξε βασικός! Και φυσικά δεν έχει αντικρίσει ακόμη την κίτρινη κάρτα. Εύγε! (Πηγή)


ΥΓ: Να ευχαριστήσω πολύ τον φίλο ΑΣΗΜΩΝΗΣ που μου εμπιστεύτηκε το υπουργείο Αθλητισμού στον ανασχηματισμό του! Θα φανώ αντάξιος κλπ κλπ

Ευχαριστούμε πολύ τη φίλη Xaroulita για την αναφορά της στο μπλογκ μας και τα καλά της λόγια!Επισκεφθείτε τον όμορφο χώρο της πατώντας http://xaroylita-online.blogspot.com/

Ευχαριστούμε πολύ το αθλητικό blog "Το Τριτο Μάτι" για την πρόσκληση να συμβάλλομε και εμείς στο συγκεκριμένο blog.

Δεχόμαστε με χάρα την πρόσκληση (πριν την ανακαλέσουν) και από δω και στο εξής πολλά απο τα post μας με αθλητικό περιεχόμενο θα δημοσιεύονται και στο τρίτο μάτι.

Επίσης θέλουμε να ευχαριστήσουμε προσωπικά τον Λεχαιονάριο οποίος είναι το πρώτο ανθρώπινο ον το οποίο έστειλε οικειοθέλως e-mail στην καταραμένη διεύθυνση uzuburu.buru@gmail.com και να τον ενημερώσουμε πως έχει κερδίσει ένα καφάσι μπίρες, το οποίο μπορεί να παραλάβει σήμερα 30/6/2008 στο θέατρο Μελίνα Μερκούρη στη συναυλία του ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΑΛΑΜΑ (όλε! όλε! όλε!) για το φεστβάλ του Δήμου Βύρωνα (δεν είναι Κύπριος) .