uzuburu-buru

Εκφράσεις όπως : " Γυναίκα, πιάσε το δίκαννο...", "Έτσι μου 'ρχεται, τα πιάσω την καραμπίνα, και να ανοίγω τρύπες...", "Μη με προκαλείς εμένα, γιατί θα μιλήσουν τα σιδερικά..." είχαμε συνηθίσει να τις ακούμε σε περιπέτειες, αστυνομικές καταδιώξεις, western's και σε πολλές σαπουνόπερες...

Μεγάλη συναυλία:

- ενάντια στην κρατική καταστολή
- αλληλεγγύης στην εξέγερση της νεολαίας

Και πάνω που είχα αποφασίσει να κάνω ένα απολογιστικό ποστ για τα γεγονότα των τελευταίων 10 ημερών, να που τελικά έχουμε δρόμο μπροστά μας... Για διαβάστε:

Μαθητής στο χειρουργείο με σφαίρα στο χέρι

Ο πατέρας του ανήλικου κάνει λόγο για πυροβόλο όπλο, ενώ η αστυνομία για αεροβόλο.

Μαθητής της β' λυκείου του 1ου Λυκείου Περιστερίου χειρουργήθηκε καθώς δέχθηκε σφαίρα στον καρπό του δεξιού χεριού του, την Τετάρτη όταν βρισκόταν με συμμαθητές του χθες το βράδυ στον πεζόδρομο Δωδεκανήσου και Εθν. Αντίστασης.

Σύμφωνα με τον πατέρα του μαθητή, Κώστα Παπλωματά που μίλησε στον ΣΚΑΪ 100,3 η σφαίρα είναι από πυροβόλο όπλο. Αντίθετα, σύμφωνα με όσα είπε ο εκπρόσωπος Τύπου της αστυνομίας πρόκειται για «χτύπημα» από αεροβόλο όπλο.

Στο νοσοκομείο βρέθηκε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, ενώ ο υφυπουργός κ. Λυκουρέτζος τόνισε ότι στήνεται «σκηνικό από κάποιους που επιθυμούν την ένταση».

«Οι αρμόδιοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους καθώς διακυβεύεται η ασφάλεια των μαθητών μας» δήλωσε ο λυκειάρχης του σχολείου.

Καταγγέλλει την επίθεση το ΚΚΕ

Ανακοίνωση για την επίθεση κατά του μαθητή εξέδωσε το ΚΚΕ, όπου καταγγέλλει τη δολοφονική επίθεση αγνώστων κατά ομάδας μαθητών στο Περιστέρι που μετέχουν στις μαθητικές κινητοποιήσεις, ενώ τονίζει πως ο μαθητής είναι μέλος του 15μελούς συμβουλίου και γιος του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας.

«Πέφτουν έξω στους υπολογισμούς τους εκείνοι που πιστεύουν ότι τέτοιες ενέργειες θα κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα του λαού και της νεολαίας» και «η δολοφονική επίθεση, που στρέφεται κατά του οργανωμένου μαθητικού κινήματος και των εκλεγμένων οργάνων του, θα βρει την άμεση απάντηση, με την ένταση της πάλης για το πρόβλημα της Παιδείας και τη συσπείρωση κατά των κατασταλτικών μηχανισμών κάθε μορφής, κατά της αντιλαϊκής πολιτικής» συμπληρώνεται στην ανακοίνωση.

Η είδηση δημοσιεύτηκε σήμερα στο www.kathimerini.gr

Πριν από λίγο άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ολοκληρώθηκε η επέμβαση και ότι η βολίδα που βρέθηκε από τους γιατρούς μέσα στο χέρι του παιδιού είναι μήκους 20 χιλιοστών και πάχους 5 χιλιοστών. Οι ειδικοί λένε ότι η βολίδα αυτή είναι μεγάλη για αεροβόλο... Θα δούμε τι θα γίνει και μ'αυτό το θέμα.

EDIT: Η αστυνομία κάνει λόγο για πυροβολισμό από πυροβόλο όπλο και όχι από αεροβόλο όπως είχε ισχυριστεί αρχικά.

EDIT2: Μερικά παραπάνω στοιχεία για την περίεργη αυτή υπόθεση.

Ο 16χρονος μαθητής της β' Λυκείου συζητούσε χτες το βράδυ με συμμαθητές του στη συμβολή των οδών Δωδεκανήσου και Εθνικής Αντίστασης στο Περιστέρι (το σημείο όπου καθόνταν τα παιδιά φαίνεται στην παρακάτω φωτο). Τονίζουμε ότι το σημείο αυτό είναι ένα από τα κεντρικά του Περιστερίου και είναι πεζοδρομημένο, ενώ απέχει μόλις 200 μέτρα από το σχολείο των παιδιών. Οι μαθητές, που ήταν όλοι μέλη του 15μελούς του σχολείου τους αλλά και του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας (Σ.Α.Σ.Α.), συζητούσαν για το μέλλον των κοινητοποιήσεων στο χώρο των μαθητών και πιο συγκεκριμένα για την πορεία που θα γινόταν την επόμενη μέρα (δηλ σήμερα το πρωί). Ξαφνικά ακούστηκε πυροβολισμός και ο 16χρονος ένιωσε ένα έντονο "κάψιμο" στον καρπό του χεριού του. Οι συμμαθητές του προσπάθησαν να τον βοηθήσουν και είδαν το χέρι του γεμάτο από αίμα και μία πληγή. Κάπου εκεί ο 16χρονος λιποθύμησε και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο σε νοσοκομείο. Σύμφωνα με τους μαθητές που ήταν παρόντες, όταν γύρισαν μετά από λίγο στο σημείο όπου έγινε το περιστατικό για να ψάξουν για κάλυκες ή άλλα στοιχεία, άκουσαν και δεύτερο πυροβολισμό ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα ήταν από όπλο με σιγαστήρα. Επίσης, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, στο σημείο όπου τραυματίστηκε ο 16χρονος δεν φαίνονταν εκείνη την ώρα δυνάμεις της αστυνομίας, αλλά ούτε αντιλήφθηκε κανείς από πού έγινε ο πυροβολισμός.



Η αστυνομία ενημερώθηκε στις 11 το βράδυ για το συμβάν. Παρολαυτά, απέκλεισε την περιοχή -ώστε να γίνει αυτοψία- με μεγάλη καθυστέρηση και συγκεκριμένα 14 ολόκληρες ώρες αργότερα(!), με αποτέλεσμα να μεσολαβήσουν η βροχή και ο καθαρισμός από τον Δήμο και να χαθεί πολύτιμος χρόνος για την ανεύρεση χρήσιμων στοιχείων για την υπόθεση. Αυτή η αδράνεια της αστυνομίας είναι πέρα από κάθε λογική. Από την πρώτη στιγμή υποβαθμισε το θέμα, το οποίο όμως είναι ιδιαίτερα σοβαρό.

Ο νεαρός μαθητής υποβλήθηκε σήμερα το πρωί σε επέμβαση με την οποία αφαιρέθηκε το βλήμμα από το χέρι του χωρίς να προξενηθούν βλάβες στην υγεία του (θα πάρει εξιτήριο αύριο). Παρόλους τους αρχικούς ισχυρισμούς της αστυνομίας ότι επρόκειτο για πυροβολισμό από αεροβόλο όπλο, η εξέταση του βλήμματος αποδεικνύει ότι πρόκειται για πυροβολισμό από πυροβόλο όπλο καθώς η σφαίρα έχει μήκος 20 χιλιοστών και διαμέτρημα 5 χιλιοστών (ανήκει μάλλον σε "38άρι" περίστροφο). Ο ιατροδικαστής έκανε λόγο για πυροβολισμό από μεγάλη απόσταση (πάνω από 50 μέτρα) και για ευθεία βολή (δεν υπήρξε αποστρακισμός).

Αξίζει να τονιστεί ότι, εκτός του ότι ο ίδιος ο 16χρονος και οι συμμαθητές του ήταν εκλεγμένα μέλη του μαθητικού κινήματος και συζητούσαν για τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις, ο πατέρας του νεαρού μαθητή Κώστας Παπλωματάς είναι μέλος της Γραμματείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) και εκλεγμένο μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ).

Δεν θέλω να σχολιάσω τις απαράδεκτες αντιδράσεις της κυβέρνησης (Παυλόπουλος, Αντώναρος κλπ). Μπορείτε άλλωστε να δείτε τις θέσεις των κομμάτων για το περιστατικό εδώ. Θέλω μόνο να τονίσω ότι αν ο μαθητής δεν είχε τα χέρια του στις τσέπες του μπουφάν του, η σφαίρα θα είχε βρει ζωτικά του όργανα και θα του είχε προκαλέσει σοβαρές βλάβες. Και φυσικά αν πήγαινε και μερικά εκατοστά πιο πάνω, αυτή τη στιγμή θα μιλάγαμε για έναν ακόμη νεκρό μαθητή...

ΑΠΟ Τ΄ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
Αυτά τα Χριστούγεννα θα τα γιορτάσω παρέα
με το θάνατο.

Σ’ έναν ευρύχωρο τάφο θα στήσω τα φωτάκια μου
κι από το δέντρο των ημερών
μπάλες-νεκροκεφαλές θα κρέμονται,
σαν αυτές που ήταν ζωγραφισμένες στις μπλούζες
των συμμαθητών
και στις καρδιές των μεγάλων ανθρώπων.
Αυτά τα Χριστούγεννα θα τα γιορτάσω σκοτωμένος
από σφαίρα κακούργων του νόμου,
από βολή υπόδικου κράτους δικαίου,
από το χέρι σας, το ευθύβολο , μεγάλοι μου φίλοι!
Θα τα γιορτάσω νεκρός,
αν υπάρχει Θεός!!! Σαν ψέμα μου φαίνεται!!!

Έζησα πολύ. Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια.
Καιρός ήταν να...

σβήσει
το παράταιρο χαμόγελό μου.
Δεν είχα θέση δίπλα στα μούτρα σας,
τα μουμιοποιημένα.
Δεν είχα θέση δίπλα στις καταθέσεις σας,
στα ομόλογα, στις μετοχές, στις επενδύσεις σας,
στον άρτο σας τον επιπλούσιο, αλλά πικρόν σαν κινίνο.
Στον ελλείποντα χρόνο σας,
γιατί είχατε δουλειές, δεν είχα εγώ θέση.
Δεν είχε θέση το αγνό μου χαμόγελο
δίπλα στην άπειρη θλίψη του μηδενός σας.
Δεν είχε θέση ζωής η ύπαρξή μου
μέσα στον τάφο τού κράτους τής εξουσίας σας,
στη λήθη του παρακράτους της διαφθοράς
και της αδιαφορίας σας.
Δίπλα στα μοναστήρια σας, στους κουμπάρους σας,
στα δομημένα χρυσόβουλα και ομόλογα,
στις ανταλλαγές σας,
στις ληστείες του Χρηματιστηρίου σας,
στις τοκογλυφίες των Τραπεζών,
στο παραδικαστικό σας κύκλωμα, στους αστυνόμους των Ζωνιανών,
στους ανίερους ιερείς σας, στους ροδαλούς καλόγερους,
στα πνευματικά τεκνά τους,
στους γκομενιάρηδες γραμματείς,
στους βασικούς μετόχους σας,
στην οφσόρ ράσαντελ, στις ΕΠΕ των υπουργών σας,
στη συσσωρεμένη ανηθικότητα.
Στη λαμογιά σας δίπλα
δεν ήταν ταιριαστό το αγνό χαμόγελό μου.
Ανάμεσα σε αηδείς διεφθαρμένους γραφειοκράτες
και σε ηλίθιους βάρβαρους καταναλωτές,
τι θέση έχει ένα χαμόγελο εφήβου;
Ναι, ναι! Μόνο υπτίως!
Με μια σφαίρα στο θώρακα!

Χαμογελώντας σας αποχαιρετώ,
καταξιωμένοι μεγάλοι,
λαμόγια στις εφορίες, στις πολεοδομίες,
στα δασαρχεία, στα τελωνεία, στις Τράπεζες,
στο ΙΚΑ, στα δικαστήρια, στην αρχαιολογία,
στα Υπουργεία, στα Δημαρχεία,
εργάτες , αγρότες και λοιπέ λαέ
του δομημένου κράτους,
που για λίγες μέρες
θ’ ανατριχιάζετε τάχαμου στη μνήμη
μιας σφαίρας που σφηνώθηκε επικοινωνιακά
στην καρδιά παιδιού,
ύστερα θα πουλάτε πάλι και θ’ αγοράζετε
με τ’ ανακαινισμένα κι επιδοτημένα μαγαζιά σας,
θα είστε ωραίοι μέσα στη γυάλα σας,
σαν χρυσόψαρα,
θα υπερηφανεύεστε για την πρόοδο
που σκοτώνει, με γεμάτες τις τσέπες ΛΕΦΤΑ,
πολλά ΛΕΦΤΑ, αλλά κι άλλα ΛΕΦΤΑ
θα ζητάτε. Εγώ με τη σφαίρα στο στομάχι μου
και σεις θα κοιμόσαστε πάλι αθώοι και ήσυχοι
στους αναπαυτικούς καναπέδες σας,
με καούρες μόνο στο δικό σας στομάχι
εξαιτίας των συντηρητικών
και των καρκινογόνων.
Θα ληστεύετε και θα ληστεύεστε μ’ ευχαρίστηση,
αυτό είν’ η μόνη χαρά στη ζωή σας.
Σιγά μην ξεσηκωθείτε!
Μια χαρά διασχίζετε σαν τρελοί
την ακριβοπληρωμένη Αττική Οδό σας
για να πάτε στο καταπατημένο
κι αυθαίρετο περιουσιακό σας.
Γιατί να ξεσηκωθείτε;
Για να χάσετε και τις προμήθειες σας,
εκτός απ’ τις αλυσίδες σας;
Όταν μεγαλώσουν , ας κάνουν
κι αυτά ό,τι μπορούν, λέτε,
και μας αφήνετε να κλαίμε
κάτω απ’ τις κουκούλες μας.
Τα δακρυγόνα ίσως φταίνε!!!

Βεβαίως . Βεβαίως!
Το να επαναστατήσετε εναντίον
αυτών που σας πατούν στο σβέρκο,
σας γιαουρτοποιούν τον εγκέφαλο
και σας καρφώνουν στην καρδιά,
είναι μια ουτοπία.
Αντάξια του πουφ,
που είναι η ζωή σας.
Αντάξια της απνευματικής,
της ζωώδους ιδιοσυγκρασίας σας,
της σκατομηχανής του κορμιού σας.
Ο πολιτισμός σας κακομοίρηδες
δεν είναι πολύ μακριά απ’ τα σπήλαια,
είτε προς τα πίσω κοιτάξεις,
είτε προς τα μπρος ατενίσεις.
Κάτω απ’ αυτό το όραμα, το σκοτεινό,
πώς μας ζητάτε να έχουμε
διαγωγή κοσμιωτάτη; Θα θέλαμε.
Ναι, αλλά «Όταν ή κυβέρνηση παραβιάζει
τα δικαιώματα του λαού, ή επανάσταση είναι για το λαό,
και για κάθε μερίδα του,
το πιο ιερό κι' αναγκαίο καθήκον».
Τελευταία παράγραφος
των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Το 1793!!!

Απ’ την άλλη μεριά, τι καλή που είναι η καλή συμπεριφορά!
Αυτό μου έλεγαν κι εμένα στο σχολείο
κι εγώ δεν το πίστευα , για να μην τ’ αποδεχτώ.
Το σύστημα είμαστε εσείς, μου λέγαν!
Το σύστημα έχει παιδιά. Σεις είστε τα παιδιά του.
Αλλά εγώ δεν ήμουνα.
Προτίμησα την οργή, παρά τη βολετή υποταγή μου.
Και δυνάμωσα υπέρμετρα,
έως θανάτου!
Μιας και αρνήθηκα να ζω στην ουτοπία της αδυναμίας,
δέχτηκα τη σφαίρα της παρακμής.
Χωρίς να είμαι ήρωας καθόλου!

Τι ουτοπία που είναι αλήθεια
ένα καμένο μαγαζί πίσ’ απ’ το πτώμα μου!
Τι ουτοπία οι χιλιάδες καμένες Τράπεζες!
Τι ουτοπία οι αγαναχτισμένοι πολίτες! Αλήθεια.
Οι λέξεις «καταστροφή», «φθορά», «πλιάτσικο»
φαίνονται απ’ τη φύση τους κακές. Πολύ κακές.
Αλλά όλα Κακό και Καλό συνάμα είναι!

Ένα είναι το χειρότερο. Τ’ ότι ωριμάζετε
καθώς γερνάτε. Και τείνετε προς την σαπίλα.
Μαζί με τα χαμένα σας όνειρα,
χάνετε και τη λίγη δύναμή σας!
Φοβάστε να ρισκάρετε τη ζωή που σας τελειώνει!
Αυτή η απειλή των σκωλήκων,
πόσο κακό κάνει στις συνειδήσεις!
Πόσο τις κάνει να βιάζονται.
Ό,τ ι φάνε, ό, τι πιουν, ό, τι αρπάξει… o καθένας.

Οι πιο πολλοί νομίζουνε κιόλας ηλίθια πως για τίποτα
δεν φταίνε εκείνοι. Και δεν συγκρίνουν καθόλου
τη φθορά ξένης περιουσίας,
με τη φθορά της δικής μου ζωής. Της ζωής τους!
Φτηνή η ζωή. Δεν την συναρτώ. Σιγά μην αξίζει όσο ένα μαγαζί!
Απαγορεύονται οι συμψηφισμοί ωστόσο.
Απαράδεκτα λένε τα συμβαίνοντα.
Όχι μόνο. Κατάπτυστα θα έλεγα.
Αλλά γιατί είναι τόσο πολλοί και τόσο νέοι
αυτοί που τα κάνουν;

Οι ηθικοί αυτουργοί κλαίνε για τις καταστροφές. Οι ανόητοι!
Πόσο κακά κρύβονται πίσω από ένα δαχτυλάκι!
Το δικό μου δάχτυλο εσαεί θα τους δείχνει.
Να οι συνένοχοι. Να οι συνεταίροι των απατεώνων!
Να οι γονείς των βανδάλων!

Κι εσείς, αγαπημένοι μου συνομήλικοι,
αγαπημένη μου αδερφούλα και φίλοι μου,
που σας αφήνω πίσω μου, στα Εξάρχεια
και σ’ όλες τις γειτονιές της Ελλάδας,
είθε να ζήσετε ανώδυνα,- όσο ζήσετε-
μέσα στην κρίση που θα σκεπάσει
τα όνειρά σας. Μέσα στη θύελλα ,
που θα ξεσπάσει παγκόσμια. Μέσα στο θάνατο
των δακρύων σας. Μέσα στο στόνο
της καθημερινότητάς σας.
Στων επτακοσίων ευρώ τη μηδαμινότητα.
Στην αναλγησία του δίκαιου κράτους.
Είναι να λυπάται τους ζωντανούς κανείς.
Είναι να τους λυπάται!

Σας ορκίζομαι. Τίποτα πιο καλό
από το μέσα τού τάφου μου!
Από το πλήρες σκοτάδι! Αυτό μας κληροδότησε
η γενιά του Πολυτεχνείου!
Αυτό κληρονομήσαμε από τους ήρωες γονείς μας!
Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!
Αχ! Οι μπουλντόζες της δημοκρατίας,
αλίμονο, είναι χειρότερες
απ’ τα τανκς, να το ξέρετε.
Γιατί ανήκουν όλες σε νταβατζήδες.
Κι οι χειριστές τους γονείς μας, τι κάνουν;
Έναν τάφο υπέργειο
ή και υπόγειο σκάβουνε
για τη νέα γενιά τους!
Τάφο δημοκρατίας.
Ελεύθερου θανάτου τάφο!
Πείνας, αμορφωσιάς, ανελευθερίας.


Από τα βάθη του, άψυχα σας εύχομαι
ευτυχισμένα Χριστούγεννα.
Σ’ όλους Σας.
Στους δολοφόνους, που πασχίσανε
για το καλλίτερο μέλλον μου, επεκτείνοντας
την κάνη του πιστολιού τους ως την καρδιά μου.
Σε σας, τους ηθικούς αυτουργούς,
που αδιαφορείτε, επί των ωραίων καναπέδων σας
αποχαυνωμένοι, αποσβολωμένοι , αποκαμωμένοι.
Στα λαμόγια, που μετά από κάθε φωτιά και πυρκαγιά,
αυξάνουν τις ταρίφες.
Στους αρχηγούς των κομμάτων,
που θα συνευρεθούν αύριο
και θα χρησιμοποιήσουν από κοινού
το έμπειρο υλικό, το μυαλό τους,
κρύοι, απαθείς, αμόλυντοι από λογική
και αισθήματα και θα περιπλέξουν περισσότερο
τα προβλήματά σας.
Σε όλους όσους εξαπατούν το παρόν,
συνεργώντας στο φόνο του μέλλοντος.
Σε όλους όσους διέρχονται,
χωρίς να κατανοούν τ’ ότι ζούνε.
Χωρίς να συμφωνούν στ’ ότι, ενίοτε,
μια σφαίρα στο στομάχι εφήβου
αξίζει όσο χίλιες ζωές τους.
Γιατί μια σφαίρα σκοτώνει ένα έφηβο , μα διεγείρει
μύριες σκοτωμένες συνειδήσεις.

Ευχές, χωρίς νόημα, σας στέλνω απ’ τον τάφο μου λοιπόν.
Καλά Χριστούγεννα σ’ όλους Σας Άθλιοι!
Και η ζωή εν τάφω συγχρόνως.
Χωρίς αναμονή ανάστασης!
Χωρίς την σκοτωμένη, πριν από μένα,
ΕΛΠΙΔΑ.

Καλές γιορτές, ναι μεν,
αλλά προετοιμαστείτε
για τα χειρότερα.
Το περιβάλλον! Η απληστία! Η πείνα!
Ναι, οι πεινασμένοι άνθρωποι
είν’ άπειρα χειρότεροι
από τους πεινασμένους λύκους.
Διότι τους αρέσουν κυρίως
σάρκες απ’ το είδος τους, όταν πεινούν.
Αλίμονο! Τυχερός μου φαίνεται είμαι, που πέθανα
πριν απ’ τις μέρες των κανιβάλων!

Καλές γιορτές πάντως, θνητοί!
Με την Αγάπη μου εν λευκώ
απ’ το λευκό μου μνήμα.

Ο ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ
ΜΙΚΡΟΣ ΠΙΚΡΟΣ ΝΕΚΡΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δεκαπεντάχρονος αναίτια δολοφονημένος.

(Για την αντιγραφή:
ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ ΚΑΡΣΟΥΡΗΣ
Κουκουλοφόρος - Ποιητής του καναπέ)