ΓΡΑΜΜΑ ΙΙ
Ζητάω συγνώμη από όλους που το κάνω αυτό ( copy-paste) για δεύτερη φορά, αλλά προσπάθησα να γράψω κάτι δικό μου και το μόνο που μπορέσα να σκεφτώ ήταν ασυνάρτητα μπινελίκια.... Ισώς όταν ηρεμίσω λίγο να καταφέρω να γράψω κάτι πιο ανθρώπινο και να το μοιραστώ μαζί σας. Τό παρακάτω κείμενο το δίαβασα στον troktiko και με εκφάζει με πολύ μεγάλο βαθμό (όπως και το προηγούμενο βέβαια).Δυστυχώς δεν υπάρχει το όνομα του συγγραφέα.....
Ποιοί είμαστε?
Ό,τι έσπειρες, θα θερίσεις λένε. Γεννήθηκα το 1989, ανήκω στη γενιά που είδε να παίρνουν οι γονείς διαζύγια ανα 2 χρονια, που ο μπαμπάς έχει γκόμενα τη γραμματέα του, που φιλάει κατουρημένες ποδιές για να πάρει την δουλειά που θέλει, ετσι ωστε να παρει το αυτοκίνητο που γουσταρει, που ειδε να πεφτουν αεροπλανα στους Διδυμους Πυργους, να γινονται πόλεμοι στις γειτονικές χώρες, να γεννιούνται τα ανέκδοτα με τους Αλβανούς και τους Βούλγαρους, να φοβάται να μπει σε λεωφορείο μήπως πέσει απο καμια γέφυρα, σε αεροπλάνο μηπως γίνει αεροπειρατεία, σε πλοίο μήπως το φουνταρει ο καπετανιος επειδη στην τηλεοραση παιζει ο Θρυλος ή ο Παναθηναικος. Που ανάθεμα αν παίξαμε και πολυ στις αλάνες, ολες πια είχαν γίνει γκαραζ. Που βλέπαμε θρίλερ και τσόντες από τα 9 και κάναμε σεξ απο τα 12. Που ο στόχος ήταν να φορέσουμε μια μπλούζα μάρκας, μπας και μας προσέξουν καθολου στο σχολείο. Που οι 2 τελευταίες τάξεις του σχολείου για πολλούς γινόνταν εφιάλτης. Που τα κτιρια των σχολειων δεν ηταν για παιδιά, ουτε για ισοβίτες ηταν. Που εξω απτην αυλη πουλαγαν ναρκωτικα. Που διαλεγουμε τί θα σπουδασουμε κατι οχι επειδή μας αρέσει,αλλά με κριτήριο το αν μπορουμε να ζήσουμε απο αυτό.
Μήπως λοιπόν να βάλουν λιγο νερο στο κρασί τους όταν βρίζουν τους αντιστασιακους?Και αυτοι Ελληνες ειναι. Πήγαν στα ωραία σχολεία που μας φτιάξαν, είδαν το σπίτι τους να το παίρνει η τράπεζα, και άλλα όμορφα. Και επισης η πλειοψηφία αυτών που καίνε και λεηλατούν καμία σχέση δεν εχει με τους φιλοσοφημένα αριστερους, αναρχικους κλπ. Αυτοι ειναι πολυ απλα ΒΑΛΤΟΙ. Τελος.
…Και σήμερα?
Αλλα εντάξει, μας βάζαν να τραγουδάμε και λιγο Σαββοπουλο και Σιδηρόπουλο στην επέτειο του Πολυτεχνειου, να διαβάζουμε λίγη ιστορία, να μάθουμε βρε παιδί μου τι σκατα έθνος ειναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ. Ναι ναι γιατί είμαστε και μεις Ελληνες. Έτσι μας λέγαν. Είναι αληθεια ομως?
Εγω όταν διάβαζα για την αρχαία Ελλάδα, μονο που δεν έκλαιγα απτη συγκίνηση.Το ίδιο για την επανάσταση, το ιδιο για το επος του 40, το ιδιο για το Πολυτεχνειο. Υπήρξε μια εποχή που η Ελλάδα καμάρωνε δίκαια 2 Νομπελ, τον Χατζιδακι, τον Θεοδωρακη, τη Μερκουρη, τον Χορν…
Ποσο ΑΣΧΕΤΟΙ μπορει να μαστε ολοι με αυτους????
Είναι δυνατον να χουν δει ΤΟΣΑ σκάνδαλα τα ματια μας, και να μην κανουμε ΤΙΠΟΤΑ???Απο που να αρχισει κανεις και που να τελειωσει…απο τις βιλλες των πολιτικων, τα κοτερα? τα σπιτια στη Μυκονο? Το Βατοπέδι? Το ροζ dvd?? Αυτά ειναι μονο των τελευταιων 2 χρονων..και ποσα άλλα επί Σημίτη. Καταλαβαίνουμε οτι ΓΕΛΑΝΕ μεσα στη μουρη μας?Μας παιρνουν τα χρηματα και ΓΕΛΑΝ?Και τώρα σκοτωνουν ενα παιδι και δεν γινεται ΤΙΠΟΤΑ!!!!Αν ειχαν εστω και λιγη τσιπα πανω τους, επρεπε να χαν παραιτηθει πρωτα ΟΛΟΙ , και να χαν πεσει γονατιστοι να ζητανε συγχωρεση απτο λαο και απτον Θεο. Ούτε μια παραίτηση…ΟΥΤΕ μια παραίτηση, τόσα χρόνια που μας κοροιδεύουν. Αν είναι δυνατόν να ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ , να δολοφονήσαν μάλλον, ένα παιδί, ένα μωρό, και να κάθονται ήσυχοι όλοι στα γραφεία τους, στέλνοντας απλώς άδειες απειλές και παρακλήσεις
La policia…
Ηταν μαθηματικά βεβαιο οτι θα γινοταν κατι αντιστοιχο αργα ή γρήγορα. Και τωρα οι μπατσοι κυνηγαν και ριχνουν δακρυγονα πανω στους μαθητες. ΓΕΛΑΝΕ και τους κοροιδευουν οταν φωναζουν το ονομα του Αλεξανδρου. Κλωτσανε μικρα κοριτσακια. Ειναι δυνατον η εξουσια του νομου, που συνοδευται απο ενα οπλο, να δινεται τοσο ευκολα και απερισκεπτα?? Αστυνομικοι, επρεπε να ναι ανθρωποι με κουλτουρα, μορφωση, και συνειδηση. Οχι αυτα τα ζωα που ανα καιρους φτανουν στα πρωτοσελιδα μας. Ζωα. Αυτο ειναι. Δεν αναφερομαι σε ολους τους αστυνομικους. Αναφερομαι στους μπατσους. Το φταιξιμο εδω φυσικα δεν ειναι μονο του κρατους. Ειναι και των υπολοίπων αστυνομικων, που βλέπουν οτι καποιοι συναδερφοι τους ειναι προβληματικοι και δεν κανουν τιποτα για αυτο. Αναφερομαι σε καποιες μαρτυριες συναδελφων του ακατονομαστου αστυνομικου, οι οποίοι καταγγειλαν οτι ήταν γνωστος ‘μαγκας’ της γειτονιας και αλλα ωραια. Μπραβο ρε παιδια, ευτυχως που δεν σκοτωσε πιο πολλους να λεμε ε?
Και τελοσπαντων ας τους πει κανεις οτι ΔΕΝ εχουν το δικαιωμα να σκοτωνουν, οπως κανουν συχνα (αλλα ντάξει, σκοτωνουν αλλοδαπους-δεν μετραει!) στα Εξάρχεια. Ειναι κοινό μυστικό αλλωστε αυτη η κατασταση..Η δικτατορία της αστυνομιας σε αυτη την περιοχη μαλλον δεν εχει όρια. Παρεθετω την αναφορα ενος αυτοπτη μάρτυρα “Μετά τους πυροβολισμους,με πλησίασε ενας ανθρωπος με πολιτικά και μου ειπε ‘Φιλε όσα είδες ξέχασε τα και σήκω φύγε τώρα, αλλιως θα παρω το νουμερο της πινακιδας σου’ μπραβο ρε μπάτσε τσακάλι, ήσουν σε undercover mission.)
Δεν είμαι υπερ των λεηλασιων. Ειμαι υπερ της ταραχης. Ειναι στο κατω κατω σημαδι ότι μεσα μας κυλαει αιμα, ειμαστε ζωντανοι και αρα οχι χαμενοι.
Και φτανουμε στο γνωστο κολπακι του κρατους, το Ριχνω-τα-απροσαρμοστα-και-αποσπαω-την-προσοχη. Παλιο το κολπο…Ευτυχως οι πιο πολλοι δεν πεφτουν στην παγιδα. Συνειδητοποιειτε οτι οι πιο πολλοι στεναχωριομαστε για τα μαγαζια και οχι τη δολοφονία του μικρού, και οσα αυτος συμβολιζε?? Δε λεω, την συμπαρασταση μου στους καταστηματαρχες, και τους σκεφτομαι και αυτους πολυ. Αλλα το θεμα μας ειναι αλλο.
ΜΗ ΧΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ.
Και ο επίλογος..
Χτες και σήμερα σιχαινόμουν τον εαυτό μου. Με σιχαινόμουν. Μεγάλωσα με Σαββόπουλο, Χατζιδάκι και Θεοδωράκη. Ειμαι 19 χρονών, και έχω όνειρα, όνειρα μεγάλα και ηρωικά. Δυστυχως συνειδητοποιώ οτι συμβιβάζομαι. Οτι πχ φοβάμαι να βγω στη διαδήλωση, απο φόβο μη με σκοτωσουν. Αυτη και μονο η σκεψη με διαλύει. Αποφάσισα να γράψω αυτά τα πράματα, έτσι κάπως για να παρηγορηθώ…Κάνω μια εκκληση στους συνομίληκους μου, και στους οσους ομοϊδεάτες μου, να σκεφτουν αυτα που λεω…και αν νιωθουν το ιδιο να ΚΑΝΟΥΝ κατι. Δεν ξερω τι. Θα βρουμε κατι. Μπορουμε να αρχίσουμε με την ΑΠΑΙΤΗΣΗ για δικαιοσύνη, και φυλάκιση του δολοφόνου. Και κυρίως μακριά απο μας συμπεριφορες του τύπου ‘Ντρεπομαι που μαι Ελληνας, αφήνω την χωρα στο ελεος της’. Με τέτοια συμπεριφορά δεν αλλάζουν οι καιροί. Αυτο το παιδι δεν γινεται να το ξεχάσουμε..ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ. Μη ξεχασετε. Ευχαριστω ταπεινά όσους διαβασαν οτι ειχα να πω.
Written by don Quixote
in:
δολοφονία Αλέξη Γρηγορόπουλου,
κοινωνικά,
Πολιτική,
don quixote,
uzuburu-buru
AMA σκεφτεις οτι και εγω μονο μπινελικια σκεφτομε που μπορει να ημουν πατερας του.......και οταν ακουω αυτο το τραγουδι τρελενομε καταλαβαινεις
Καλημέρα και απο εμένα σε όλους μας :)
Πραγματικά έχω την ανάγκη να ομολογήσω πως νιώθω ακριβώς όπως ο Γιάννης...Είμαι 22 και αισθάνομαι ντροπή που δεν κάνω κάτι, απλά κάθομαι και παρακολουθώ. Και μάλιστα πολλές φορές αποφεύγω να παρακολουθώ γιατί και τα μισά θα είναι υπερβολές και τα άλλα μισά θα είναι ψέματα! Καταλαβαίνω ότι έχω δύναμη και όλοι μαζί ακόμη περισσότερη σίγουρα, αλλά θέλω να τη χρησιμοποιήσω σωστά! Και επίσης διαπίστωσα και εγώ το διάστημα που έμεινα στο εξωτερικό ότι είμαστε πίσω σε πολλά πράγματα εδώ στην Ελλάδα και χαιρόμουν! Χαιρόμουν γιατί ήμουν 20 και δεν ήμουν χρεωμένη για τις σπουδές μου,ούτε δεσμευμένη σε επιχείρηση για να μπορέσω να σπουδάσω, χαιρόμουν που δεν πλήρωνα για να αγοράσω το πτυχίο μου το οποίο θα μου πρόσφερε πολύ λιγότερα από αυτό που με μάθαινε το δημόσιο Πανεπιστήμιο μου. Χαιρόμουν γιατί οι αστυνομικοί στη χώρα μου δεν κυκλοφορούσαν με το χέρι στο αυτόματο έτοιμοι να το χρησιμοποιήσουν ανά πάσα στιγμή. Χαιρόμουν για πολλά και περηφανευόμουν που ήμουν από την Ελλάδα, τη χώρα με τα λευκά σπιτάκια και τα γαλάζια παραθυράκια - όπως έλεγαν -και εξηγούσα πως Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτό. Χαιρόμουν γιατί ήξερα ότι με περίμενε η οικογένειά μου, οι γονείς μου, δεν είχαν ξεχάσει πως υπάρχω γιατί ήμουν 20 και μεγάλωσα...Δεν μπορούσα να φανταστώ όμως ότι σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αρχίζαμε να τους μοιάζουμε τόσο πολύ.
Το θέμα μου εμένα δεν είναι να βρω μία προς μία τις αιτίες, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να ξέρουμε το γιατί αλλά νομίζω τα τελευταία χρόνια μόνο αυτό ψάχνουμε. Χωρίς να ξέρουμε το πρόβλημα, σύμφωνοι, δεν βρίσκεται η λύση...Πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα όμως.Υπάρχει ανάγκη να βρούμε την λύση, αυτό με πνίγει...λύση, λύσεις, οτιδήποτε θα ξεπαγώσει αυτή την κολλημένη κατάσταση. ΣΚέφτομαι κάθε μέρα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, να κάνω...
Τουλάχιστον χαίρομαι που δεν προβληματίζομαι μόνη ... με κάνει να μην απογοητεύομαι, να ελπίζω, να προσπαθώ!
...σκέψεις και από εμένα...
Που θα πάει, θα τη βρούμε την άκρη !!!!
eLeN*
΄Το παρακάτω κείμενο μου ήρθε στο e-mail μου.
"Και αναρωτιέμαι...
Τι είναι οι μπάτσοι? Μεροκαματιάρηδες των 700 ευρώ που παίζουν τη ζωή
τους κορώνα-γράμματα προστατεύοντας μας ή απαίδευτα ζώα που δεν έχουν
κανένα πρόβλημα να αφαιρέσουν τη ζωή ενός παιδιού?
Τι είναι οι πολιτικοί? Λαμόγια βουτηγμένα σε κάθε λογής σκάνδαλο που
αδιαφορούν για σένα ή οικογενειάρχες άνθρωποι με αίσθημα ευθύνης που
επιθυμούν το καλό του τόπου?
Τι είναι οι δημοσιογράφοι? Επαγγελματίες που προσπαθούν να κάνουν σωστά
τη δουλειά τους ενημερώνοντας αντικειμενικά τους πολίτες ή διεφθαρμένα
ανθρωπίδια που κατευθύνουν τα γεγονότα πηγαίνοντας τα όπου θέλουν για το
δικό τους συμφέρον?
Τι είναι οι "κουκουλοφόροι"? Άτομα με ιδεολογία που κάνουν αυτό που
θέλουμε, αλλά φοβόμαστε να κάνουμε ή προβοκάτορες που διψούν να χαλάσουν
τον αγώνα μας και τις περιουσίες του κόσμου?
Τι ΗΤΑΝ ο Αλέξης? Ένα κωλόπαιδο που φεύγει από τα βόρεια προάστια για να
πάει να "τα σπάσει" στα Εξάρχεια ή ένα 16χρονο παιδί όπως όλα τ'άλλα που
διασκέδαζε με τους φίλους του και βλέποντας ένα περιπολικό, που
συμβολίζει μόνο άσχημες συμπεριφορές για τη γενιά του, θέλησε να
αντιδράσει?
[Σε κάποιες από τις ερωτήσεις ίσως να μην αρκούν οι δύο αντίθετες
απόψεις. Ίσως η αλήθεια να είναι κάπου στη μέση. Ίσως να είναι κάπου
στην άκρη. Το θέμα είναι το εξής...]
Τι είσαι εσύ? Ένας άνθρωπος που μπορεί να κλείσει τα μάτια και να
αδιαφορήσει για άλλη μια φορά? Ένας άνθρωπος που δε μπορεί να νιώσει το
διαφορετικό αυτής της ατμόσφαιρας των τελευταίων ημερών? Είσαι
διατεθειμένος να μη μάθεις ποτέ αν αυτή ήταν όντως η στιγμή για κάτι
καλύτερο? Ας αξιοποιήσουμε ότι έχει γίνει. Ας μη μείνουμε σε ένα
3ήμερο ξεχωριστών συγκεντρώσεων. Ας μη μείνουμε σε ένα 3ήμερο
καταστροφών. Ας μη μείνουμε σε ένα 3ήμερο προσβλητικών πολιτικών
δηλώσεων. Ας μη μείνουμε σα χάνοι πάλι. Ότι κι αν πιστεύετε. Όπου κι αν
ανήκετε. Δε χρειάζετε να συμφωνούμε σε όλα! Ας μπει για μια φορά στην
άκρη το συμφέρον και το βόλεμα. Ας μην είναι ο Αλέξης άλλη μια είδηση
στα κανάλια. Ας μη πάει τίποτα χαμένο από ότι έχει γίνει. Ας το
δοκιμάσουμε να δούμε τι θα πετύχουμε. Χωρίς χρώματα. Χωρίς κόμματα. Μόνο
στόματα. Πολλά στόματα! Ας γίνουμε η μεγαλύτερη παρέα διαμαρτυρίας που
έχει γίνει ποτέ. Κι ας μην τη διαλύσουμε για όσο χρειαστεί να πειστούνότι ξυπνάμε. Για όσο χρειαστεί! Εσύ, που παρακολουθείς τα γεγονότα μια
ζωή από την τηλεόραση. Εσύ, που βγαίνεις στους δρόμους να διαδηλώσεις
μόνο κάτω από τη σκεπή του κόμματος σου. Εσύ που τα θεωρείς όλα μάταια
αλλά ονειρεύεσαι μια αλλαγή. Όλοι! Βγείτε έξω! Δεν είναι δυνατόν οι
προεκλογικές συγκεντρώσεις να μαζεύουν περισσότερο κόσμο από την
αυθόρμητη έκρηξη των απλών ανθρώπων και την ανάγκη τους για αλλαγή. Πώς
πραγματικά θα πιστέψουμε ότι γύρω μας συμβαίνει κάτι διαφορετικό αν εσύ
που ξέρεις ότι και μόνο με τη παρουσία σου μπορείς να πετύχεις κάτι, δεν
το παίρνεις - για άλλη μια φορά- απόφαση? Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες
για ποιό λόγο να βγεις στους δρόμους από τη στιγμή που θα'σαι μόνος με
μερικούς άλλους? Από τη στιγμή που είναι μάταιο εφόσον δεν είμαστε όλοι
μαζί. Από τη στιγμή που μπορεί να γίνουν επεισόδια... Μπορεί να μην
αλλάξουν τα πάντα. Μπορεί, όμως να υπάρξει το έναυσμα για να αλλάξουν
πολλά. Μπορεί να είναι το έναυσμα για να σκεφτούμε διαφορετικά. Για να
ξυπνήσουμε την άλλη μέρα με άλλη διάθεση. Με άλλα μυαλά. Και ρε γαμώτο,
δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Ας μην είναι η
επόμενη εβδομάδα ίδια με όλες τις προηγούμενες. Ας αλλάξουμε νοοτροπία
και ας σταματήσουμε να δίνουμε δύναμη σε αυτούς που αναισθητοποιούν τη
δική μας. Ας νιώσουμε λίγο τίμιοι επιτέλους με τους εαυτούς μας και με
όλους όσους βγήκαν στους δρόμους αυτές τις μέρες. Ας βγούμε να
διαμαρτυρηθούμε για τους πολιτικούς μας. Για την αστυνομία. Για το
σύστημα. Για τη νοοτροπία του «δεν αλλάζει τίποτα». Ας βγούμε να
διαμαρτυρηθούμε για τους εαυτούς μας...
Ας γίνει η αρχή με μία καθολική συγκέντρωση. Ίσως να μην είναι αυτή που
θα αλλάξει τα πάντα. Θα'ναι όμως αυτή που θα τους φωνάξουμε ότι μπορούν
να περιμένουν μεγάλες αλλαγές από όλους μας. Θα'ναι αυτή που θα μπορέσει
να μας δώσει τη δύναμη να συνεχίσουμε την αλλαγή μέσα από τη
καθημερινότητα μας. Είναι αυτή που θα κάνει την ουσιαστική διαφορά μόνο
αν ο όγκος του κόσμου δε θα'χει προηγούμενο. Μόνο αν είμαστε όλοι. Ας
το κάνουμε επιτέλους!
1 TO PAIDI EGIGE ADIKA KAI TORA TI GINETE ? 2 THA MATOUME KAPOTE TIN ALITHEIA GIA TO TI EGINE PRAGMATIKA? 3 KAPOU DIAVASA OTI H MANA TOU PAIDIOU PIRE TEL TON TRIADAFILOPOULO ENA MHNA PRIN GIATI? 4 KAI PALA GIATI POU POTE DEN THA MATOUME THN ALITHEIA GIATI?
...η μαγική λέξη είναι ΑΓΩΝΑΣ,ασταμάτητος,χωρίς φόβο αλλά με συνεχή επαγρύπνηση...
γιατί όπως είπς κι ο ποιητής.."έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνειςγια να ζήσουν οι άλλοι.Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαιένα οποιοδήποτε πρωινό.Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαιμπρος στα ντουφέκια!"...
Γραφτηκε στις 15 Δεκέμβριος 2008 5:07 πμ
Καλημερα,
καλημερα σε ολους μας, σε εσας εκει που μας βλεπετε και μας γελατε, καλημερα σε εμας, που σας βλεπουμε και σας χλευαζουμε.
μερικες σκεψεις μου: περισυ ειχα παει στην ιταλια για καποιες μερες, παρεα με συνομηλικους μου, αγορια και κοριτσια. ειμασταν καμια δεκαρια ατομα απο 4 διαφορετικες χωρες, ολοι μας με τις ιδιες ανυσηχιες για σπουδες, δουλεια, χρηματα, οικογενεια, κλπ...
ολοι μας, παιδια του καναπε και των φαστ φουντ, παιδια της τηλεορασης και του διαδικτυου, παιδια σαν και εσενα που διαβαζεις αυτο μου το σχολιο.
σε κουβεντες που καναμε κοινωνικου, πολιτικου θεματος, διαπιστωνα ολοενα και εντονοτερα, το γεγονος οτι στην Ελλαδα, ΑΚΟΜΑ, δεν ειμαστε οπως στο εξωτερικο. ημασταν πισω. πολυ πισω... και οσο περισσοτερο το διαπιστονα, τοσο καλυτερα και ωραιοτερα ενιωθα.
ελεγα, πως στις χωρες τους δεν εχουν δημοκρατια, πενευομουν πως εγω εχω. ελεγα πως ζουνε σε καθεστως χουντας, πενευομουν που δεν εχω. ελεγα πως ζουνε καθημερινα με φοβο και πως το κρατος τους αντι να τους προστατευει, τους τρομοκρατει... δοξα συ που ζω προστατευμενος...
σχολιαζαμε τις εξεγερσεις των φοιτητων στη γαλλια, το αιμα τους που ζωγραφιζε την καταμαυρη ασφαλτο... ημουν χαρουμενος που μπορουσα να κανω πορεια, που μπορουσα να κανω καταληψη, που μπορουσα να διαμαρτυριθω.
γυρισα και προσπαθουσα να πισω τους φιλους μου πως στην Ελλαδα ειναι καλα, πως οι "ανεπτυγμενες" χωρες της Ευρωπης ζουν σε κρατικη τρομοκρατια.
ματαια...
σε μια χωρα που οι λεξεις συνειδηση, μπεσα και φιλοτιμο, λεξεις που δεν υπαρχουν στα ξενα λεξικα, λεξεις που χαρακττηριζαν τοσα χρονια τους Ελληνες, λεξεις που δεν ηταν απλα γραμματα στη σειρα αλλα λογος και αιτια για να χασει καποιος την ζωη του, λεξεις τοσο μα τοσο συμαντικες, τετοιες λεξεις, εχουν ξεχαστει, εχουν ξεθωριασει απο τα χρονια, εχουν χαθει...
σε μια χωρα οπου κρατικοι υπαλληλοι, απο βουλευτες μεχρι εφοριακους,και απο κλητηρες μεχρι αστυνομικους, δουλευοντας χωρις συνειδηση και φιλοτιμο, μην εχωντας μπεσα ο λογος τους και κρυβοντας δολο, οι πραξεις τους, σε μια τετοια χωρα δεν θελω να ειμαι πολιτης. δεν θελω να ζω.
ομως δεν θα φυγω, δεν θα σας αφησω να αλλονιζετε ελευθεροι, δεν θα σας αφησω να με ντροπιαζετε, να μειονετε την υποληψη μου και το εγω μου, να καταπατατε τα θελω μου, τις αξιες και τα ιδανικα μου...
και δεν κοιταω τις αφορμες. ουτε τον Αλεξη φετος,ουτε τον κυπριο φοιτητη περυσι, ουτε κανενα... κοιταω τις αιτιες...
την αδιαφορια μας τοσα χρονια για τα κοινα... την απαξιωση για τα κεκτημενα μας... την μη αντιδραση μας για νομολογιες που καταπατουν το ιδιο το συνταγμα και τα ανθρωπινα δικαιωματα μας...
για ολα αυτα που οδηγουν σε ενα κρατος που τα οργανα του, τα τσεπωνουν, παραβλεπουν θεσμους, μεροληπτουν για γνωστους και συγγενεις, που η εννομη ταξη οπλοφορει, που με ενα μηνα εκπαιδευση χρειζετε καθενας ειδικος φρουρος, προστατης των πολιτων, που οι εκπαιδευομενες αστυνομικινες γυριζουν πορνο κατα την διαρκεια της εκπαιδευσης τους, που επιβαλετε σε ξενες κοπελες να γδυνοντε σε αστυνομικα τμηματα, που χλευαζοντε συνανθρωποι μας επειδη τυγχανουν να εχουν προβλημα στην ομιλια τους, που βρονθωκοπουνται προσφηγες και πολιτικοι μεταναστες για την ικανοποιηση των οργανων...
για ολα αυτα πρεπει να αγωνιστουμε, ο καθενας μας οπως μπορει και με οτι μεσα εχει, με πορειες σε δρομους και καθιστες διαμαρτυριες σε πλατιες, με φωνες σε συνθυματα και γραφωντας σε τοιχους, μα πανω απ' ολα, με την δυσκολοτερη κινηση...
να προσπαθησουμε να αλλαξουμε τους ιδιους μας τους εαυτους, γιατι αν δεν αλλαξουμε πρωτοι εμεις, πως θα αλλαξουμε τους γυρω μας?
με μικρα και σταθερα βηματα, ενας ενας μεμονομενα και συλλογικα, μπορουμε σιγουρα να πετυχουμε... με μεγαλα και αβεβαια βηματα, θα οδηγηθουμε στην καταστροφη.