uzuburu-buru

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη, έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Κάθε στίχος από το παραπάνω τραγούδι, κάθε λέξη του, έχει την δική της σημασία, την δική της βαρύτητα.
Θα αρχίσω από το τέλος και θα αναφερθώ στο απόγευμα της Παρασκευής, στο κέντρο της Αθήνας, στα Προπύλαια, όπου 80 καλλιτέχνες ένωσαν τις φωνές τους για να σμίξουνε τον κόσμο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας ήταν εκεί, (κάθε) πολιτικής παράταξης. Άνθρωποι που έχουν διαφορετικές απόψεις για την πολιτική, την οικονομική κατάσταση, τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, το σύστημα και τους θεσμούς του.
Βρήκαν αυτά τα λόγια που έχουν βάρος σε όλες τις καρδιές. Πέρασαν το μήνυμά τους, το μήνυμα διαμαρτυρίας και συνένωσης. Μήνυμα αγώνα για ένα αύριο καλύτερο από το σήμερα μας.
"Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα. Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί." Και εδώ είναι που θέλω να καταλήξω. Μπορεί ΌΛΟΙ αυτές τις μέρες να διαφωνούμε και αμφισβητούμε τα γύρω μας, μπορεί να διαμαρτυρόμαστε και να ζήταμε αλλαγές, μπορεί να αγωνιζόμαστε και να μαχόμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του αλλά και συλλογικά, αλλά δεν πρέπει να σταματήσει εδώ. Δεν πρέπει μόλις περάσει ο θυμός, μόλις κρυώσει το αίμα που βράζει στις φλέβες μας, μόλις μας ρίξουν λίγη ακόμα στάχτη στα μάτια, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναπαυθούμε, δεν πρέπει να θυμηθούμε πως μιλάνε ήσυχα και απλά. Πρέπει να είμαστε σε διαρκή ανάδραση, σε γρήγορση, σε αναβρασμό και επαγρύπνηση.
Πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες και πιστέυω, να αλλάξουμε χρώμα στην ψήφο μας, να φύγουμε απ' την απάθεια του καναπέ και να πολιτευθούμε, αν θεωρούμε πως πραγματικά το αντέχει το στομάχι μας και οτι έχουμε αρκετές δυνάμεις να αλλάξουμε προς το καλύτερο την ζωή μας.
Να γίνουμε ευσυνείδητοι πολίτες, όπως λέει και μια διαφήμιση τις τελευταίες μέρες.

Αυτά για αρχή... τα υπόλοιπα, εδώ θα είμαι, εκεί θα είστε, θα τα λέμε...

> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <
***Try to live your edreams, to rule your fears...***