Και να αδερφέ μου που μάθαμε...

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη, έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης


Κάθε στίχος από το παραπάνω τραγούδι, κάθε λέξη του, έχει την δική της σημασία, την δική της βαρύτητα.
Θα αρχίσω από το τέλος και θα αναφερθώ στο απόγευμα της Παρασκευής, στο κέντρο της Αθήνας, στα Προπύλαια, όπου 80 καλλιτέχνες ένωσαν τις φωνές τους για να σμίξουνε τον κόσμο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας ήταν εκεί, (κάθε) πολιτικής παράταξης. Άνθρωποι που έχουν διαφορετικές απόψεις για την πολιτική, την οικονομική κατάσταση, τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, το σύστημα και τους θεσμούς του.
Βρήκαν αυτά τα λόγια που έχουν βάρος σε όλες τις καρδιές. Πέρασαν το μήνυμά τους, το μήνυμα διαμαρτυρίας και συνένωσης. Μήνυμα αγώνα για ένα αύριο καλύτερο από το σήμερα μας.
"Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα. Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί." Και εδώ είναι που θέλω να καταλήξω. Μπορεί ΌΛΟΙ αυτές τις μέρες να διαφωνούμε και αμφισβητούμε τα γύρω μας, μπορεί να διαμαρτυρόμαστε και να ζήταμε αλλαγές, μπορεί να αγωνιζόμαστε και να μαχόμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του αλλά και συλλογικά, αλλά δεν πρέπει να σταματήσει εδώ. Δεν πρέπει μόλις περάσει ο θυμός, μόλις κρυώσει το αίμα που βράζει στις φλέβες μας, μόλις μας ρίξουν λίγη ακόμα στάχτη στα μάτια, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναπαυθούμε, δεν πρέπει να θυμηθούμε πως μιλάνε ήσυχα και απλά. Πρέπει να είμαστε σε διαρκή ανάδραση, σε γρήγορση, σε αναβρασμό και επαγρύπνηση.
Πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες και πιστέυω, να αλλάξουμε χρώμα στην ψήφο μας, να φύγουμε απ' την απάθεια του καναπέ και να πολιτευθούμε, αν θεωρούμε πως πραγματικά το αντέχει το στομάχι μας και οτι έχουμε αρκετές δυνάμεις να αλλάξουμε προς το καλύτερο την ζωή μας.
Να γίνουμε ευσυνείδητοι πολίτες, όπως λέει και μια διαφήμιση τις τελευταίες μέρες.

Αυτά για αρχή... τα υπόλοιπα, εδώ θα είμαι, εκεί θα είστε, θα τα λέμε...

> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <
***Try to live your edreams, to rule your fears...***

4 Comments »

  • Ένα από τα ωραιότερα ποιήματα του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου κι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια. Ας τυπώσουμε στο μυαλό μας αυτούς τους στίχους.

    Αυτές τις μέρες, με όλα τα γεγονότα που έχουν γίνει, παρατηρώ ότι οι περισσότερες παρέες έχουν αρχίσει και κουβεντιάζουν για θέματα σοβαρά. Για το τι κοινωνία θέλουμε, ποιά είναι τα στραβά της και ποιά τα θετικά της, ποιός είναι ο τρόπος αντίδρασης κτλ. Αυτό είναι κάτι ελπιδοφόρο και θα συμφωνήσω μαζί σου Γιάννη ότι πρέπει να το κρατήσουμε όλοι και στο μέλλον. Να συζητάμε ΚΑΙ για τα σοβαρά, να προβληματιζόμαστε, να ανταλλάσσουμε απόψεις.

  • O RITSOS GRAFI GIA ADELFIA POSO ADELFIA EIMASTE SIMERA SE TOUTO TON KOSMO POU KOITAME POS NA BGALOUME TA MATIA O ENAS STON ALON ?POS O ADELFIA?ADELFIA MOU :MONO OTAN EIMASTE ENOMENI THA KANOUME KATI ALIOS MAURO FIDI POU MAS EFAGE :

  • αυτο ειναι μια μεγαλη αποδειξη οτι αυτα τα ποιηματα γραφηκαν χτεσ και μιλανε για το αυριο..και οντως ταιριαζει πολυ στην παρουσα κατασταση,γιατι εχει αρχισει κατι να γινεται...για να δουμε..

  • παιδια δεν ημουν απαισιοδοξος ποτε, ή τουλαχιστον σχεδον ποτε. ΠΡΕΠΕΙ να αλλαξουν καποια πραγματα, οχι ολα.

    Πρεπει ν' αλλαξουν οχι μονο για να βελτιωθουμε, οχι μονο για να παμε μπροστα, οχι μονο για να γινουμε καλυτεροι, οχι γιατι μας το λεει η ΕΕ ή οποιοσδηποτε αλλος, αλλα για εμας τους ιδιους, για να αισθανθουμε καλυτερα εμεις με τον ιδιο μας τον εαυτο, εμεις με τους γυρω μας, με τους συνανθρωπους μας.

    Εκτος αυτου, ειμαι της αποψης πως δεν πρεπει να αλλαξουν ολα. Δεν πρεπει, γιατι αν αλλαξουν ολα, δεν θα εχουμε για τιποτα να παλεψουμε, δεν θα υπαρξει τιποτα για να βαλουμε ως στοχο για να τον καταφερουμε, ή καλυτερα, δεν θα υπαρχει τιποτα σημαντικο - ουσιωδες που να αξιζει τον αγωνα μας. θα τρωγωμαστε με τα ρουχα μας.

    τεσπα...

    Ενα ειναι σιγουρο παντως... πως ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ να αλλαξουν καποια πραγματα. τωρα που ειμαστε πολλοι ορθιοι, εξαγριωμενοι, αποφασισμενοι, δυσανασχετισμενοι απο το παρελθον. τωρα που πολλοι αμφιβαλουν και σκεφτοντε, που πολλοι αγωνιουν και αμφισβητουν. ΤΩΡΑ...

    ΤΩΡΑ να μπουν τα θεμελια για αλλαγες, ουτως ωστε και τα επομενα χρονια να μπορουμε να ζηταμε αλλαγες. Τωρα για να μην πανε χαμενα ολα οσα εγιναν και γινονται στους δρομους, για να μην "εφυγαν" και αυτοι, οπως και πολλοι αλλοι.

    ΤΩΡΑ, για να εχουμε να αφησουμε εργα και οχι λογια στους επομενους, στα παιδια μας, στο μελλον...

Λίστα ιστολογίων

Powered by Blogger. Theme: TheBuckmaker, Kredit online, Tyrol. Converted by Wordpress To Blogger for WP Blogger Themes. Sponsored by iBlogtoBlog.