Όσοι έχετε περιηγηθεί σε αυτό το blog θα διαπιστώσατε ίσως ,την αγάπη όλων μας για τη μουσική (στις διάφορες εκφάνσεις της βέβαια!) ….Η πρώτη μου ανάρτηση είναι μάλλον αναμενόμενη για τα μέλη της εδώ παρέας! Θα αναφερθώ σε έναν «λαουτιέρη», όπως λένε και στο νησί μου! Τον Γιάννη Χαρούλη! Μπορεί να μην έχει μεγάλη πορεία στην δισκογραφία, έχει όμως το ταλέντο να την δημιουργήσει...
Εκ Κρήτης ορμώμενος, ο Γιάννης Χαρούλης ήρθε στην Αθήνα για πρώτη φορά πριν από 6 χρόνια ,από μηχανής θεός του υπήρξε ο Χρήστος Θηβαίος ,μιας και ήταν αυτός που τον πήρε από το χέρι και τον έφερε στην Αθήνα, παραχωρώντας του τον χρόνο του στη σκηνή, σε συναυλία αφιέρωμα στον Νίκο Ξυλούρη.
Οι μαρτυρίες λένε πως μόλις τελείωσε το τραγούδι του(Κόσμε χρυσέ), στην παρθενική του εκείνη εμφάνιση ,ο κόσμος χειροκροτούσε όρθιος και ρώταγε ποιό είναι αυτό το αγόρι με το λαούτο και τη δυνατή φωνή. Ο ίδιος έκλαιγε κάπου στα παρασκήνια..
Το να σας αναφέρω τις συνεργασίες που έχει κάνει ή να σας περιγράψω πόσο «υπέροχος» είναι ο δίσκος του (Χειμωνανθός) ,είναι μάλλον μάταιο.. Άλλωστε αν σας κεντρίσει το ενδιαφέρον η φωνή του ,αυτά είναι πολύ εύκολο να τα μάθετε..
Εκείνο που θέλω να αναφέρω είναι το τι ακούει κανείς όταν βρίσκετε σε συναυλία του Γιάννη Χαρούλη:
Ένα νέο παιδί με κέφι και όρεξη, να τραγουδάει λες και στο ακροατήριο βρίσκονται μόνο φίλοι του.
Έναν ώριμο λαουτιέρη, που γίνετε ένα σώμα με το λαούτο του.. Άλλωστε έχουν «προπονηθεί» μαζί στο σκληρότερο ακροατήριο(κρητικά πανηγύρια)
Μια φωνή που μπορεί να σε ταξιδέψει γεωγραφικά(περνώντας πάντα από την Κρήτη μια βόλτα), και χρονικά(τραγουδώντας Σωτηρία Μπέλλου και άλλους..).
Έναν αληθινό καλλιτέχνη με καθαρή, λαμπερή, συγκινητική φωνή.. Με μια αμεσότητα και δύναμη που σε κάνει να θέλεις να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να πιείς και να μείνεις εκεί μέχρι το πρωί!
Και κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω μάλλον... Ε?
Κάποιοι κακόβουλοι ίσως πουν ότι ο Γιάννης Χαρούλης, ακολουθεί την πορεία του Νίκου Ξυλούρη, δεδομένου ότι η φωνή του μοιάζει πολύ με του «αρχάγγελου της Κρήτης», εγώ θα πω: Ε ΚΑΙ???
