5

Christmas' loneliness...

Yesterday evening, I had nothing to do, so I decided to go for cycling at the south suburbs of Athens. I left home and on my way, I was thinking what I lived all this year, which of my actions were good or bad, with how many people I shared joyful and funny moments and to how many people I made their life more miserable.

As I was evaluating me, myself, my actions, my experiences and this entire staff, I found out that I wasn't alone. All these people that were in their cars, passing close to me, drivers or passengers, each and every of them had a strange sight. It was like they also made their yearly evaluation the same time with me. Men and women, elders and youths, they all were looking through their windows, focusing nowhere, with mystery and loneliness in their sight.

On my way back, the night had come. The road to Athens was almost empty. The houses close to the seaside road were full of lights, with their Christmas tree's decorated and with the lights, sparkling inside and outside of their houses. It was like they come out of a paint!! But still, as I was staring them through their windows, they seem to be miserable and lonely. Some of them were smiling, some others were drinking and talking with their nearby one's, some other were watching on the TV or the amazing view to the Aegean, but still, they were looking so lonely.

I came back home, trying to find an answer to this "bloody why" but I couldn't. After a shower, as I was watching a "Christmas movie" on my pc, I realized that everything in the movie was so opposite from what I lived during that afternoon. Everything was so perfect. Love was all around and there was always somebody to look after those that were feeling lonely and desperate. Everyone found what was looking for.

In the mid-time, I was wondering why this year I had so few phone calls and even less SMS for compliments. As for the mails, I can't complain. They were more than enough. But still, I was thinking that nobody was thinking of me and (as the topic says) I was feeling so lonely(!?).

Finally, I came to a point. It doesn't really matter how many phone calls or SMS we receive, how many e-mails and latter's we get in our mailboxes, or even how many presents we get. The thing that really matters is what we give. What it really matter is not the quantity of the presents-latter's-post cards-SMS-emails that we give/receive but the quality. What it really matter is if we attach to all these, a small piece of our soul...

So, after this, I reconsider everything. Whatever I saw and I felt is not the real object. Now, nothing can change my mood. It seems so clear which are the people that take care of me and which they don't. And even more, now it's more than clear, which are those that I take care and which that I don't...

And something else: It seems that these days, we all feel lonely, up to a level. We all feel that something is missing or something is not complete... So, few things that we should do, are described perfectly by the following songs... Enjoy them!!! (Unfortunately, they both are in Greek...)







> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <

***Try to live your edreams, to rule your fears...***



4

Dear Santa,

Dear Santa,

I would like to thank you for not bringing me a present last year. I don’t know why you decided that because as far as I remember, I was a good child last year. Maybe you didn’t have time because I had sent you my mail, few hours before Christmas Eve. So, this year I ‘m ready! I‘ll mail my letter almost a month before.

In the beginning, I would like to thank you that although you didn’t brought me a present, you made your best so this year to be the best year of my life, till now. It was a year full of experiences, full of achievements, full of feelings, full of passion and full of moments with unique and special people (as they came to be).

I want to thank you for making me live moments, simply unforgettable, moments that I won’t forget in my life. Thank you for making me meet people so special, people that I shared few of my moments with them, people that make me feel feelings that I had hided them deeply in me. Thank you that my friends, were always nearby me, in the funny and in the sad moments. Thank you that you made our friendship stronger!! I also want to thank you that you keep my family safe and sound, healthy and united. It‘s not so easy to find these characteristics in our days.

For this year, I would like to ask you for few things. Firstly, I would like to ask you not to take any of these that you gave me all these years. It’s true that the last couple of years, although you give me a lot, you are taking also things from me. You took two people that I really loved from my life. So, please, don’t take anyone else.

Secondly, I would like to ask you to get graduated this year because it’s been a long time since I entered the university. I tried my best the last couple of years so, I think I deserve it. It would be a great pleasure not only to me, but also to people that really loves me.

Moreover, I would like to ask you to keep out of trouble, healthy, wealthy, happy, full o feelings and strong moments, full of great once-in-life experiences all my friends. But most of all, I would like to ask you to keep them as my friends!!

For the end, I would like to ask you for few things that I know they are a little bit difficult for you. I would like to ask you the same things that I asked you last year, and the year before and so on. I would like to ask you for peace. Peace in our societies, peace in our world peace in our souls and peace in our minds. I think that peace is the only ideal that has so many dimensions which can affect, effect and reflect in every action of our lives.

So, that‘s all. Thanks in advance and I hope you’ll keep between us what I’ve asked you…

Yours sincerely,


Ksidias Yiannis


> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <

***Try to live your edreams, to rule your fears...***




3

Keep under consideration...

It's funny... Actually it's really funny...

A couple of hour ago, a (foreign) friend of me asked me in facebook, what is "uzuburu-buru". I was tired and I was looking forward to go to sleep, when I thought "just a minute; I just told her that it's our blog (me and my friends) so she may wants to pay it a visit, so let's check if it has any recent topic in English, or maybe is better for her to let her read my topics that few of them are in English..."

So, as I was looking up what I 've wrote on this blog, I spent some time to read them, trying to put my self again in my shoes when I was writing them, when all these even actually happened, to remember my thoughts, to remember my feelings, to remember...

So, yes it's funny... it's funny to realize that NOTHING actually change since then...
It's funny to realize that the same political situation that we had one year and a half ago, remains the same, but with different people on the stage...
It's funny to realize that the people are the same, although I tried to change... (and I succeed it up to a level)
It's really funny that I can wish the same things for Christmas, because nothing actually changed...
It's funny that the same cops who murdered Alexis, "protects" us right now...
It's funny that we had AGAIN, this summer, some disastrous fires as the last summer's fires, as those the summer before the last one, as those the summer before that one... (and goes on...)
It's completely funny that every couple of years, it's been invented a new decease like the "crazy cow's", "the pig's flu", the one with the birds...

But the most funny of all, is that from the time I started read my topics, since now, I 'm so tired and I want so desperately to sleep, but I don't. The reason : simple stupidity...

Because it's simple stupidity if we believe that something gonna change one day. It's total illusions everything different around us. The only true thing is that if we see something different around us, it's because we have changed our sight... not because it has actually changed...

So, that's all folks... see you around...


P.S. and something that I didn't use for time is my signature...

> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <

***Try to live your edreams, to rule your fears...***



2


4

Με αφορμή...

Ήθελα να το ονομάσω "δίχως αφορμή" αλλά δεν θα κόλλαγε ο τίτλος με το περιεχόμενο, γιατί ξέρω ποια είναι η αφορμή που θέλω να μοιραστώ κάτι με κάποιον. Ξέρω πολύ καλά, αλλά δεν θέλω να πω.

Ναι, είναι λίγο παράξενο να θέλω να μοιραστώ κάτι και συνάμα να θέλω να το κρατήσω κρυφό. Να θέλω να το γράψω στα αγγλικά, για να το μάθουν οι φίλοι μου από το εξωτερικό και ταυτόχρονα να χρησιμοποιώ την μητρική μου γλώσσα. Ίσως φοβάμαι ότι αν το γράψω σε άλλη (παρόλο που απευθύνομαι σε άνθρωπο που δεν μιλάει ελληνικά) να μην είναι τόσο κατανοητό.

Δεν ξέρω τι να πω. Θες ότι μετά από τόσο καιρό που είχα να δω τους φίλους μου, όλα έχουν αλλάξει τόσο πολύ, όλοι έχουν αλλάξει, ζώντας ο καθένας τους στην ίδια σκηνή καθημερινά, με διαφορετικό τρόπο; Θες, ότι μετά από δύο μήνες ανεμελιάς, διασκέδασης και ευχαρίστησης, πέρασα από μία εξεταστική με 12/15 μαθήματα; Θες ότι ένοιωσα κάτι που δεν ξέρω πως να το περιγράψω, αφήνοντας τις αισθήσεις μου σε κάτι μακρινό, σε κάτι περαστικό, σε κάτι ταξιδιάρικο; Θες ότι όλα γυρίζουν τόσο περίεργα στο κεφάλι μου, μέλλον, παρόν, παρελθόν, στόχοι, όνειρα, προσδοκίες, αναμνήσεις, εικόνες;

Δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω. Δεν ξέρω τι θέλω και που θέλω να πάω. Δεν ξέρω τίποτα απ' όλα αυτά, αλλά ξέρω με ποιους θέλω να είμαι. Ξέρω πως θα ήθελα να ήταν τα πράγματα και πως θα έπρεπε να κυλούσαν. Ξέρω τι μου λείπει, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το λησμονώ. ξέρω τι δεν θέλω, αλλά πηγαίνω προς τα πάνω του. Είναι όλα τόσο περίεργα...

Δεν ελπίζω να με καταλάβει κανείς, δεν πιστεύω να προσπαθήσετε να πάρετε την θέση μου, γιατί πολύ απλά δεν σας νοιάζει και δεν θέλω. Ξέρω σίγουρα πως υποψιάζεστε πως έχω πιει ή "έχω πιει" αλλά τίποτα δεν συμβαίνει από τα δύο. Μάλλον καταλήγω σε κάτι που μου είπε κάποιος, ότι " η σκέψη μου είναι σαν την θάλασσα " και ενώ του φίλου μου είναι σαν ράγες τρένου, ρώτησα " και πρέπει να βάλω ράγες στη θάλασσα; ".

Ήθελα να γράψω κάτι μετά από τόσο καιρό, αλλά δεν έβρισκα κάτι καλύτερο να πω, κάτι πιο αληθινό από αυτά που σκέφτομαι. Έτσι, ένα μάτσο λέξεις, αραδιασμένες με τυχαία και ακανόνιστη σειρά, είναι αυτό που σας δίνω. Ίσως να είναι αυτό που τελικά ζητάω ή ίσως αυτό που τελικά έχω. Ίσως πάλι να μην έχω τίποτα καλύτερο από αυτό ή να μην μπορώ τίποτα καλύτερο.

Σίγουρα όμως, ξέρω ότι αυτά που σκέφτομαι, δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά. Δεν μπορώ να αποφασίσω και εντέλει, δεν μπορώ να προχωρήσω.

Αυτά γι' απόψε. Μην ανησυχείτε, αύριο θα ανοίξω τα μάτια μου και τα σύννεφα θα έχουν χαθεί. Θα είναι ήρεμη η θάλασσά μου και οι σκέψεις μου θα ταξιδεύουν με πρίμα τον καιρό.



8

Λίγα γαρούφαλα....


Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ & Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος


Λίγα γαρούφαλα απομένουνε στις γλάστρες
Στον κάμπο θα 'χουν κιόλας οργώσει τη γης
Ρίχνουν το σπόρο
Έχουν μαζέψει τις ελιές
Όλα ετοιμάζονται για το χειμώνα

Κι εγώ γεμάτος απ' την απουσία σου
Φορτωμένος με την ανυπομονησία των μεγάλων ταξιδιών
Περιμένω σαν αγκυροβολημένο φορτηγό

μέσα στην Προύσα



9

Μίνι προεκλογικός Καζαμίας

Τον Γενάρη ήθελα να κάτσω να γράψω έναν Καζαμία για το 2009 αλλά βαρέθηκα. Χρυσή ευκαιρία τώρα με τις εκλογές για έναν έκτακτο, μίνι, προεκλογικό καζαμία.

~~~

Διάβασα 5 βιβλία του Λιακόπουλου, μελέτησα εις βάθος 16 κιλά τόμους από τις εκδόσεις του Άδωνη Γεωργιάδη, πήρα dvd με 12 ώρες Χορταρέα και 7 ώρες ομιλίες Καρατζαφέρη, μάσησα φύλλα Δάφνης και Παγκρατίου, άκουσα την ομιλία του Γιώργου στη ΔΕΘ χωρίς διάλειμμα, άκουσα εμβατήρια του Κόκκινου Στρατού και επί μία εβδομάδα έκοψα το κρέας. Το αποτέλεσμα; Να οραματιστώ σημαντικές στιγμές από την προεκλογική περίοδο και να σας τις παρουσιάσω σε έναν αριστουργηματικό μίνι καζαμία που θα προκαλέσει αίσθηση. Απολαύστε τον!

16 Σεπτεμβρίου: Η Άννα Παναγιωταρέα καλεί την Αλέκα Παπαρήγα στην εκπομπή της και την στριμώχνει άσχημα. Κατηγορεί - με στοιχεία! - το ΚΚΕ ότι έχει αναχρονιστικό έμβλημα αφού ούτε το δρεπάνι, ούτε το σφυρί χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως. Η Παπαρήγα πείθεται και λίγα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα προλαβαίνει την προθεσμία του Αρείου Πάγου και καταθέτει το νέο έμβλημα του ΚΚΕ που αποτελείται πλέον από ένα τρακτέρ και ένα laptop! Αμέσως ακούγονται φήμες ότι για λίγο δεν πρόλαβε ο Καραμανλής να αλλάξει τον πυρσό της ΝΔ με οικολογική λάμπα του ΣΚΑΪ.



17 Σεπτεμβρίου: Το MEGA ξεκινά για 354η φορά την προβολή του θρυλικού μικροαστικού σήριαλ "Το ρετιρέ" στα πλαίσια των εορτασμών για τα 20 χρόνια του. Εμεμβαίνει το ΠΑΣΟΚ που μιλά ξεκάθαρα για προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης σε προεκλογική περίοδο. Στέλνει στο ΕΣΡ DVD με τις σκηνές από το σπίτι της κυρίας Σοφιανού όπου κουρτίνες, μοκέτες, έπιπλα είναι βαμμένα σε άψογο νεοδημοκρατικό μπλε. Το DVD μεταφέρει στα γραφεία του ΕΣΡ ο Θέμος Αναστασιάδης, δηλώνοντας στις κάμερες ότι το κάνει αφιλοκερδώς.




18 Σεπτεμβρίου: Το ΕΣΡ δικαιώνει την ένσταση του ΠΑΣΟΚ και αποφασίζει ότι οι σκηνές με τα κακόγουστα μπλε έπιπλα της κυρίας Σοφιανού αποτελούν προσπάθεια επιρροής της κοινής γνώμης υπέρ της απερχόμενης κυβέρνησης. Αποφασίζεται να σταματήσει η προβολή του στις 19 Σεπτεμβρίου, μαζί με τις δημοσκοπήσεις.

19 Σεπτεμβρίου: Σταματούν η δημοσίευση δημοσκοπήσεων και η προβολή του επίμαχου σήριαλ. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις του ΣΚΑΪ δίνουν ξαφνικά ποσοστό 10% στο κόμμα "Χορτοφάγοι - Πράσινοι - Εναλλακτικοί - Χωρίς λιπαρά - Με ISO 3854 από την ΕΕ". Το ΛΑΟΣ εκτοξεύεται στο 12% από τις δημοσκοπήσεις του ΜEGA με αποτέλεσμα η διαφορά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να ξεπερνά το 10%. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει και δεν μπαίνει στη Βουλή σύμφωνα με τις περισσότερες μετρήσεις.

20 Σεπτεμβρίου: Με μία κίνηση - ΜΑΤ ο Καρατζαφύρερ προλαβαίνει οριακά την προθεσμία και προβαίνει σε αντικαταστάσεις στα ψηφοδέλτιά του. Τελευταία στιγμή βάζει υποψήφιους τους: Έφη Σαρρή, Έφη Θώδη, Κατμαν, Ανδρέα Ευαγγελόπουλο, Λάζαρο Σέμο, Αλέκο Ράντο, Κατερίνα Γκαγκάκη και την πρώην γραμματέα του Κοκού Ντεγκρέτσια με συστατική επιστολή από 8 βασιλείς. Αίσθηση προκαλεί και η υποψηφιότητα Ρούλας Βροχοπούλου με δεδομένο ότι διατηρούσε σχέση με μετανάστη τον οποίο ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει και δεν έχει διευκρινιστεί αν είναι λαθρομετανάστης ή όχι.



23 Σεπτεμβρίου: Η εσωτερική διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ παίρνει θυελλώδεις διαστάσεις. Ο Αλέκος Αλαβάνος προσκαλείται στην εκπομπή "Πάμε πακέτο" που βγήκε στον αέρα εκτάκτως λόγω εκλογών. Εκεί βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν αντιλαμβάνεται ότι ο Cool Alexis τού είχε στείλει πακέτο. Μετά από ένα συγκινητικό βίντεο του Alexis που μούλιασε το στούντιο στο κλάμα, ο Αλέκος άνοιξε το πακέτο όπου βρήκε "το δαχτυλίδι της διαδοχής" που κάποτε είχε στείλει στον Alexis. Το δαχτυλίδι του πεσε απ’ τα χέρια και με δυσκολία συνήλθε για να μπορέσει να διαβάσει το ραβασάκι που το συνόδευε. Το site της Espresso αποκάλυψε μετά το τέλος της εκπομπής ότι το σημείωμα του Alexis έγραφε: "Πάρε το δαχτυλίδι σου / που γράφει τ’ όνομά μου / και βάλτο εκεί που ξέρεις ρε / γαμώ τον Σύριζά μου", με υστερόγραφο "Πού έμπλεξα ο πο**της". Η εκπομπή ξεπερνά το 40% σε τηλεθέαση και ο ΣΥΡΙΖΑ το 3% στις κρυφές δημοσκοπήσεις.



24 Σεπτεμβρίου: Ο George Παπανδρέου βγαίνει στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ALTER. Ερωτάται από τον Νίκο Χατζηνικολάου για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την Υγεία και απαντά ότι έχει ήδη δει όλους τους καινούριους κύκλους του Grey's Anatomy (εννοείται χωρίς υπότιτλους), που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη στην Ελλάδα. Ο Πριτέντερ-ντέρης κάνει λόγο λίγο αργότερα για "αρχηγική εμφάνιση" ενώ Παναγιωταρέα και Τσίμας συμφωνούν ότι ο Γιώργος είναι έτοιμος για πρωθυπουργός και ότι ξέρει να μιλά σύγχρονα και απλά. Η Κάτια Μακρή λιποθυμά live από την συγκίνηση. Η Όλγα Τρέμη αρκέστηκε να σημειώσει ότι ο George είναι άριστος γνώστης των νέων τεχνολογιών.

25 Σεπτεμβρίου: Μετά από διαβουλεύσεις εβδομάδων γίνεται τελικά το debate. Η ΝΔ στέλνει την υποψήφια Β Αθήνας Αλίκη Αρβανιτίδη-σύζυγο Πασχάλη, το ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο, το ΚΚΕ την Αλέκα, ο ΣΥΡΙΖΑ και τους 11 εκπροσώπους των τάσεών του, ενώ παρόντες ήταν και οι "Χορτοφάγοι-Πράσινοι-Εναλλακτικοί-χωρίς λιπαρά-με ISO 3854 από την ΕΕ". Το ΛΑΟΣ έστειλε τον Γιώργο Ανατολάκη. Οι δημοσιογράφοι που στέλνουν τα ΜΜΕ είναι η Τατιάνα Στεφανίδου, ο Αιμίλιος Λιάτσος, η Λιάνα Κανέλλη, ο Παύλος Παπαδημητρίου-Πουρουπουπού και guest ο Ηλίας Ψινάκης. Παρουσταστής ο Σάκης Ρουβάς. Τόπος διεξαγωγής ορίστηκε το στούντιο του "Ελλάδα έχεις ταλέντο".

Παρατράγουδα πριν καν αρχίσει το debate. Μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, εξοργισμένα από δήλωση του Θ. Πάγκαλου ότι το ΚΚΕ έχει στην περιουσία του όλη την ανατολική πλαγιά των Άλπεων και την υποθαλάσσια της Θεσσαλονίκης, αλλάζουν τις ταμπέλες στο δρόμο με αποτέλεσμα ο George να μπερδευτεί και να φτάσει στη Μακρακώμη Φθιώτιδας. Εκεί, αγρότες προσκείμενοι στο ΚΚΕ τού σκάνε τα λάστιχα του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα ο George να ξεκινήσει με το ποδήλατο για την Αθήνα. Στη διαδρομή τού βγαίνει η αλυσίδα και προσπαθώντας να την τοποθετήσει εν κινήσει ώστε να μην χάσει χρόνο, πέφτει και χτυπάει το χέρι του. Κατέληξε στο νοσοκομείο απ’ όπου συμμετείχε στο debate μέσω του laptop του.

Το debate ξεκινά με τους χειρότερους οιωνούς. Η Αλέκα Παπαρήγα αποχωρεί όταν ο Ηλίας Ψινάκης την αποκαλεί "θεά", υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει Θεός πόσο μάλλον θεά... Η Λιάνα Κανέλλη χαρακτηρίζει την Αλέκα ως "αντίχριστη" και από τα νεύρα της ανάβει τσιγάρο. Ο Άδωνις Γεωργιάδης που είναι κάπου εκεί τριγύρω και βλέπει το σκηνικό παίρνει τηλέφωνο στο 1142 και καρφώνει την Κανέλλη που καπνίζει σε κλειστό χώρο. Επεμβαίνουν οι αστυνομικές δυνάμεις εν μέσω ύβρεων όπως "πατσαβούρα, βουλγάρα, άπλυτη κουμμουνίστρια" και "χαφιέ, φασίστα, ταγματασφαλίτη".

Οι 11 του ΣΥΡΙΖΑ έχουν παραταχθεί σε 4-4-2, αλλά δεν μπορούν να αποφασίσουν ποιός θα πάρει το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο Παύλος Παπαδημητρίου-Πουρουπουπού προσπαθεί να τους εξηγήσει πώς αγωνίζεται ο Ολυμπιακός, ενώ η επέμβαση του Γιώργου Ανατολάκη προκαλεί την αντίδραση των εκπροσώπων της ανανεωτικής αριστεράς. Τελικά οι του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πρόχειρα επί τόπου δύο έκτακτα συνέδρια και μία διαρκή συνδιάσκεψη και αποφασίζουν να μιλούν εναλλάξ και ανάλογα με το θέμα.

Ο Γιώργος Ανατολάκης ερωτάται από τον Παύλο Παπαδημητρίου-Πουρουπουπού αν νιώθει ακροδεξιός και απαντά: "Μπορώ να παίξω όπου μου ζητήσει ο πρόεδρος". Την επόμενη μέρα, "Φως" και "Α1*" έχουν το ίδιο πρωτοσέλιδο: Εργάτης ο Ανατόλ, "Παίζω όπου θέλει ο πρόεδρος".




Η Αλίκη Αρβανιτίδη-Σύζυγος Πασχάλη μαλλιοτραβιέται με Λιάτσο και Τατιάνα που την κατηγορούν ότι η παρουσία της στα ψηφοδέλτια της ΝΔ είναι σκάνδαλο. Ο εκπρόσωπος των "Χορτοφάγων Πράσινων" αναπτύσσει το καυτό θέμα της εξαφάνισης σπάνιου είδους πράσινου μυρμηγκιού στη Βορειοανατολική Ναμίμπια ενώ ταυτόχρονα δηλώνει ότι οι "Χορτοφάγοι" μπορούν να συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε μετεκλογικά, αρκεί να δεσμευτεί ότι θα φτιάξουμε παρτέρια στις οροφές των αυτοκινήτων. Προτείνει επίσης να μην τραβάμε καζανάκι, να μην φτιάχνουμε καφέ στο μπρίκι και να μην πλένουμε τα δόντια μας πάνω από 2 φορές την εβδομάδα, μπας και σωθεί ο πλανήτης.

26 Σεπτεμβρίου: Ο Κωστάκης ο Καραμανλής ο μπουχέσας βγαίνει ζωντανά στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ και απαντά σε όλα τα καυτά ερωτήματα. Δηλώνει ότι δεν είναι κουρασμένος ξεσφίγγοντας σιγά-σιγά τη γραβάτα του, ενώ κάνει άνοιγμα στη νεολαία προτείνοντας να καταργηθεί το offside και να μπει σαν υποχρεωτικό μάθημα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης το Pro και το bar tending! Στο υπόλοιπο της συνέντευξης εξηγεί ότι έχει κάνει και λάθη εκτός από λάθη και ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους πρέπει να τον ψηφίσουμε! Τονίζει για ακόμη μια φορά ότι θα μας γ@#*σει όλους δίχως σάλιο και ντροπές αλλά για να γίνει αυτό ανεμπόδιστα πρέπει να του δώσουμε την ψήφο μας.



28 Σεπτεμβρίου: Ο Λάκης Λαζόπουλος βγαίνει Δευτέρα επειδή την Τρίτη έχει Champions League και θα έχανε όλη την τηλεθέαση. Μετά την επιτυχία του "Κινήματος της παραλίας" στις Ευρωεκλογές, που ανέβασε τα μεροκάματα, τις συντάξεις και τα ποσοστά της ακροδεξιάς, ο Λάκης Λαζόπουλος δινει "γραμμή" στο φανατικό και πολυπληθές κοινό του, να πάει στις 4 Οκτώβρη στον Παρνασσό, στα 3-5 Πηγάδια και στο Καϊμακτσαλάν. Εναλλακτικά, αν ο καιρός είναι ζεστός τη μέρα των εκλογών, προτείνει Λεωνίδιο, Ύδρα-Σπέτσες και Μονεμβασιά. Καλεσμένοι στην εκπομπή του είναι ο Γιώργος Αμυράς και η Ρένα Τσιτσιμπίκου από το "Μένουμε Ελλάδα", οι οποίοι προτείνουν "20 μαγευτικούς προορισμούς για να μετατρέψουμε την επαναστατική πράξη της αποχής σε αξέχαστη εμπειρία". Χορηγοί του Αλ-Τσαντίρι στη συγκεκριμένη εκπομπή είναι το Vence-Ρέμος Travel και το Καζίνο Λουτρακίου.

Την επομένη ο Στέφανος Μάνος δημοσιοποιεί ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση: μετά τον αγροτουρισμό και τον εναλλακτικό τουρισμό, προτείνει τη δημιουργία του "αποχικού τουρισμού", που σημαίνει κάθε 15 μέρες εκλογές με μεγάλη αποχή και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης με αποτέλεσμα την ενίσχυση της "βαριάς βιομηχανίας" της Ελλάδας (=τουρισμός) από τις ορδές εκδρομέων-απεχόντων.


Όσοι νομίζετε ότι τα παραπάνω είναι φαντασίες γελιέστε!

Οραματίστηκα και τις κεντρικές προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων. Άμα μου ρθει όρεξη θα σας τις γράψω κι αυτές για να ξέρετε τι σας γίνεται.

Φιλούθκια!

ΥΓ: Το κείμενο είναι (ντεμέκ) σατυρικόν έτσι; Μην αρχίσει τα μπινελίκια κανας φανατικός οποιασδήποτε πλευράς. Ξηγημένοι να μαστε.


*Α1 = η εφημερίδα του ΛΑ.Ο.Σ.



11

Yiannis in Romania…

My experience in Romania doesn’t starts at the time I landed at Constanta’s airport. My experience in Romania starts an afternoon, while I was posting a forum from my university. I was looking at the topic of “traineeship”. And there, I saw a post that said “If you are looking for a traineeship in another country, just call this number…”. And my AIESEC story began.


It was a matter of time to go abroad. Actually, I was just waiting to finish my June’s exam period and then to go for a traineeship in another country. Till that time, I started to get involved in AIESEC’s actions and activities. I started to realize that one of my worse decisions in my life was that I didn’t join that organization before. So, after taking some experience in the organization, by participating in a couple of conferences and in some learning events, I took the decision to go for a traineeship in another country.


For me, it didn’t matter at all in which country. The only thing that really mattered was the job description. I was searching and searching for a good job description with the guys from AIESEC, I was sending emails with my CV and further information, but nothing was fitting to me one hundred percent. So, I was a little bit disappointed about that but an afternoon, it came up a really good job description out of nowhere.


I accepted it immediately, without even see the destination. I was so happy about the job description, that I didn’t even look the rest information. So, after accepting that proposal, I started to check the rest information. It was an educational traineeship in Romania. It was great. I checked for tickets and I searched for some information about the place that I was going. By that time, I started to chat with my buddies there and I was starting to build my firsts friendships.


The time pasted and an afternoon, I was in Constanta, at the airport, waiting for my luggage. From a small window I saw two girls, with a small Romanian flag and a white piece of paper that was written in Greek “well pissed, Yiannis”. It was great! Till my first morning there, I didn’t have realized that I was in Romania. It was something that I realized in a really great way.


My first morning there, I had my greatest experience in that traineeship. I spend the previous night in an AIESECer’s house. I woke up at 9 o’clock and I went out at the court and I meat her parents. They are great people. They offered me coffee and a chair to sit. They didn’t speak English but they had a great smile on their faces. Actually, I couldn’t even speak English because I was thinking like being still in Greece.


It was the best morning there. We had a great conversation for about two hours. We spoke about history, music, politics, Romania, Greece, food and so many other things. They spoke to me in Romanian, by using some English, French and some other language’s words. They even said to me some words in Greek. I was replaying in English, French, Italian and in every other language I knew a word. We used our body languages to effort our speeches. It was great!


The days were passing so quickly that I didn’t even notice that the last day had come. It was like yesterday the day that I went to the hostel, the day that my roommates came at the room, the day that I went to my first training, at my first conference. Everything is like happened yesterday. I had great time there. And that is because all the people that I have meat there that made those two months so unique in my life’s calendar.


I was staying with three amazing girls from three different countries. Staying with them was like living in heaven and in hell the same time. They are three girls, completely different from me and each of them, with the others. We had our good times and our bad ones but in general, I think that they will agree that most of our time, more than ninety percent, was a great time. We had our crazy moments, our funny moments, our personal moments and our sentimental ones. It was a great school for me to stay with them.


But the same time, it was like hell for me. I had to look after three awesome girls that everyone felt in love with them. Noone could say which one was the most pretty. And that was the reason that everyone wanted to be in my shoes, to stay in our room, to have a piece of the great everyday life that I had there. But noone ever thought that I had also to be there for them, to make their life easy and joyful, as they made it for me with the big difference that, I had to look after three girls and they had to look after only one guy, me.


And if you think that taking care of one girls is difficult, try to imagine how difficult is for three. I am just joking because it was the best thing that I could do as a reward to those things that they do for me (cooking, cleaning, ironing, massage, styling advisors, etc). So, that was the reason why I participated in two conferences there (taking a break from our room life). That was the reason I felt so free and so great during that time. I enjoyed so much both conferences, each one for a different reason.


The first one, that I had the honor to be the chairman, it was for people that they considering to go for a traineeship in another country. So, I had the chance to speak to them, to share with them my experience and to make some new friendships. Some new friends either from Romania or from other countries and we spent there some really great time. All of them are people that it will be difficult to forget.


The second one was with the local committee from Constanta. There I had the chance to dream with them, to plan with them and to fly with them. I had the chance to know them better, by spending time with them. I had the chance to be part of their team and to share with them my thoughts about their future. It was a great challenge for me and for them. It was a challenge that I think that we will all remember.


I kept for the end the main purpose of my trip there. The trainings that me and the other two girls we were delivering. These trainings I think were the biggest challenge for us. These trainings that they didn’t had anything to do with our previous life because we are students in the university and not teachers in a school. But I think that we succeed in them too. I think that it was a great experience not only for the participants but also for us. We learned as much things as they learned and even more. Not only that, we made some new friends.


Some new friends that I am really happy that I meat them, I am really happy that they I had the chance to share with them some of my knowledge and to brainstorming with them so many new perspectives of the things that we were talked. I am so glad that I had the chance to improve myself through their comments and their feedback, to see new perspectives that I didn’t saw before and to get some of their eyes sparkle.


Sparkle, that I had so many time to see in someone’s eyes. But they were not the only ones who had a sparkle in their eyes. Actually, everyone had a different sparkle in their eyes. That is the reason why I thank everyone of you for my experience in Romania. But as it happens always in the human relations, there some people really special for me. Some people that I had the chance to spent some more time with them, to know them better and to speak about few more thinks. Some people, that the time I was with them was so amazing and so different. These people, knows who they are. We had already said a lot of things and we know that we will have the chance to see each other again.


I have to close this post because it become really big and nobody will spend time to read it. But before ending it, I have to say to all of you a great thank you. A great thank you about the things that you have done and you changed me. About the time that we spent and now is one of my greatest time periods in my life. About the things that we had discussed and about the conclusions that we made because they will change my point of view in few things.


I wish you, to have fun and to take care of yourselves. I wish you will enjoy every moment of your life and every of your dreams to become true. I hope you had such great time with me as I had with you. Bye and see you another time…


P.S. 1. I am here for few days and I already miss Romania.

2. If you want to comment, you have to click below the word “σχόλιο”, you write your comments in the white box and then you press the orange button that says "ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ" (for those who don’t know Greek). You can also open these pages with translate.google.com, by just copying the url in the google translator's box.

3. About the photos and the all the things that you want from me, please, be a little patient because I am studying a lot and I don’t have a good internet connection. In the beginning of the October, when I will finish my exams and I will be in Athens, I will sent you whatever you asked me and what I had promised to you. This is the deadline. But I will try to make it sooner.

Λίστα ιστολογίων

Powered by Blogger. Theme: TheBuckmaker, Kredit online, Tyrol. Converted by Wordpress To Blogger for WP Blogger Themes. Sponsored by iBlogtoBlog.