Στιγμιαίες απαντήσεις σε στιγμιαίες σκέψεις...
Γεια σας..!
Ήθελα να γράψω τα πρώτα μου λόγια σε αυτό το blog όταν θα είχα πραγματικά κάτι να πω...
και να που ήρθε η στιγμή...
Χθες πέρασα την πιο περίεργη νύχτα της ζωής μου...
Είμαι ακόμα μουδιασμένη, φοβισμένη, σκεπτική,
και ταυτόχρονα ευγνώμων και αισιόδοξη όσο ποτέ...
Χθες το βράδυ μοιραστήκαμε (με άτομα που γνωρίζω ελάχιστα αλλά τυχαίνει να συγκατοικούμε) μυστικά που ορίζουν την ζωή μας, την προσωπικότητά μας, τις πράξεις μας, και το κάναμε με τον πιο απλό, ανθρώπινο τρόπο, αβίαστα, χωρίς φόβο, σα να ήταν η σωστή στιγμή, το σωστό μέρος και τα σωστά άτομα. Βγάλαμε ένα κομμάτι του εαυτού μας που συνήθως κρύβουμε και για το οποίο φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε να μιλάμε.
Ειπώθηκαν πράγματα που δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να συμβαίνουν σε κάποιον που γνωρίζουμε... πράγματα που κάποιοι θα εύχονταν να μην είχαν ακούσει, που μπορεί το βάρος τους να είναι μεγάλο / αβάσταχτο για όλους... αλλά, παρόλα αυτά it seemed right, και κανείς δεν μετανιώνει ούτε νιώθει άσχημα, απλά βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά με κάποιους ανθρώπους σε μια στιγμή που νόμιζε ότι δεν υπάρχει κανείς, που ένιωθε ο πιο μόνος άνθρωπος στον κόσμο όλο...
Έχετε νιώσει ποτέ ότι βρίσκεστε ακριβώς εκεί που πρέπει να είστε και με τα άτομα που πρέπει να είστε; Ότι όλα όσα κάνει κανείς σκεπτόμενος τον εαυτό του τελικά γίνονται για έναν πολύ μεγαλύτερο σκοπό; Έτσι ένιωσα εγώ χθες το βράδυ... σα να είναι όλα κομμάτι ενός σχεδίου, ή καλύτερα, ενός παζλ... Σαν όσα έχω κάνει τον τελευταίο καιρό να σημαίνουν πολύ περισσότερα από όσα έχω σκεφτεί ότι θα μπορούσαν να σημαίνουν ( πολύ θα ήθελα να παραμείνει αυτό το συναίσθημα..και να μην απογοητευτώ...αλλά και να μην συμβεί τουλάχιστον ένιωσα για μια στιγμή πώς είναι). Δεν ξέρω αν πιστεύω στην μοίρα και στο ότι όλα είναι γραμμένα, μάλλον τείνω προς την σκέψη ότι τελικά εμείς καθορίζουμε την "μοίρα" μας...
Δεν ξέρω γιατί ακριβώς σας γράφω για όλα αυτά...μάλλον ήθελα να μοιραστώ την χθεσινή νύχτα με κάποιον, να γράψω γι' αυτό μήπως και ηρεμήσω, μήπως και "ξεμουδιάσω"...
Ζητώ συγνώμη αν σας μπέρδεψα, και γω μπερδεμένη είμαι..
ψάχνω στιγμιαίες απαντήσεις σε στιγμιαίες σκέψεις....
Φιλιά από την Βαρκελώνη,
duende . . . αερικό . . .
Ήθελα να γράψω τα πρώτα μου λόγια σε αυτό το blog όταν θα είχα πραγματικά κάτι να πω...
και να που ήρθε η στιγμή...
Χθες πέρασα την πιο περίεργη νύχτα της ζωής μου...
Είμαι ακόμα μουδιασμένη, φοβισμένη, σκεπτική,
και ταυτόχρονα ευγνώμων και αισιόδοξη όσο ποτέ...
Χθες το βράδυ μοιραστήκαμε (με άτομα που γνωρίζω ελάχιστα αλλά τυχαίνει να συγκατοικούμε) μυστικά που ορίζουν την ζωή μας, την προσωπικότητά μας, τις πράξεις μας, και το κάναμε με τον πιο απλό, ανθρώπινο τρόπο, αβίαστα, χωρίς φόβο, σα να ήταν η σωστή στιγμή, το σωστό μέρος και τα σωστά άτομα. Βγάλαμε ένα κομμάτι του εαυτού μας που συνήθως κρύβουμε και για το οποίο φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε να μιλάμε.
Ειπώθηκαν πράγματα που δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να συμβαίνουν σε κάποιον που γνωρίζουμε... πράγματα που κάποιοι θα εύχονταν να μην είχαν ακούσει, που μπορεί το βάρος τους να είναι μεγάλο / αβάσταχτο για όλους... αλλά, παρόλα αυτά it seemed right, και κανείς δεν μετανιώνει ούτε νιώθει άσχημα, απλά βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά με κάποιους ανθρώπους σε μια στιγμή που νόμιζε ότι δεν υπάρχει κανείς, που ένιωθε ο πιο μόνος άνθρωπος στον κόσμο όλο...
Έχετε νιώσει ποτέ ότι βρίσκεστε ακριβώς εκεί που πρέπει να είστε και με τα άτομα που πρέπει να είστε; Ότι όλα όσα κάνει κανείς σκεπτόμενος τον εαυτό του τελικά γίνονται για έναν πολύ μεγαλύτερο σκοπό; Έτσι ένιωσα εγώ χθες το βράδυ... σα να είναι όλα κομμάτι ενός σχεδίου, ή καλύτερα, ενός παζλ... Σαν όσα έχω κάνει τον τελευταίο καιρό να σημαίνουν πολύ περισσότερα από όσα έχω σκεφτεί ότι θα μπορούσαν να σημαίνουν ( πολύ θα ήθελα να παραμείνει αυτό το συναίσθημα..και να μην απογοητευτώ...αλλά και να μην συμβεί τουλάχιστον ένιωσα για μια στιγμή πώς είναι). Δεν ξέρω αν πιστεύω στην μοίρα και στο ότι όλα είναι γραμμένα, μάλλον τείνω προς την σκέψη ότι τελικά εμείς καθορίζουμε την "μοίρα" μας...
Δεν ξέρω γιατί ακριβώς σας γράφω για όλα αυτά...μάλλον ήθελα να μοιραστώ την χθεσινή νύχτα με κάποιον, να γράψω γι' αυτό μήπως και ηρεμήσω, μήπως και "ξεμουδιάσω"...
Ζητώ συγνώμη αν σας μπέρδεψα, και γω μπερδεμένη είμαι..
ψάχνω στιγμιαίες απαντήσεις σε στιγμιαίες σκέψεις....
Φιλιά από την Βαρκελώνη,
duende . . . αερικό . . .
Όμορφες σκέψεις! Καλά να περνάς εκεί στην Ισπανία. Καλές γιορτές! Περιμένουμε και φωτο από χριστουγεννιάτικη Βαρκελώνη! :-))
η αληθεια ειναι πως περιμενα να κανεις self presentation σαν πρωτο θεμα στο blog, αλλα, ΟΚ...
καλως ηρθες λοιπον, καλες γιορτες και καλα να περνας στη Barca...
παρεμπιπτόντως, εχω μια φιλη με erasmus στην Barcelona... Αμαλια το ονομα της...
Η αλήθεια είναι οτι νομιζα αρχικά οτι η self-presentation ηθελε μια συγκεκριμένη διαδικασια. . που δεν την ήξερα. . :/
αλλα το επομενο θα ειναι η αυτο-παρουσιαση μου.. αν και θα ήθελα να την γραψουν άλλοι για μενα...!
Καλες γιορτές αγόρια!
Καλά να περνάτε..!
Υ.Γ.:Αν έχεισ κάποιον ισπανό...ενδιαφέρομμαι περισσότερο..!!! χοχοχο!
Είναι πολύ σπάνιο αυτό που έζησες. Δεν μας συμβαίνει συχνά. Σε κάποιους μπορεί να μην συμβεί και ποτέ. Γι΄ αυτό κράτα το σαν φυλακτό!
Καλά Χριστούγεννα!
gatti: Μπορει και να εχεις δικιο..
Παντως σιγουρα ήταν κατι δυνατό... κατι που δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν ήθελες να το ζήσεις.Απλά το δέχεσαι και συνεχίζεις..
Καλες γιορτές και ευχαριστώ για το σχόλιο!
Καλή μου duende,
Έχω νιώσει ακριβώς αυτό που περιέγραψες και όσο μπορδεμένα και αν νομίζεις ότι το περιέγραψες!!! Μην ανησυχείς, αν κάτι, σε κάποιους, τώρα κάτι δεν είναι κατανοητό, κάποια στιγμή θα γίνει ;) και στο κάτω κάτω, δεν χρειάζεται να μας καταλαβαίνουν όλοι και πάντα, έχει και αυτό τη μαγεία του!
Ωστόσο αυτό που περιγράφεις, για'μένα τουλάχιστον, είναι πράγματι κάτι σαν αυτοπαρουσίαση. Tο να μας παρουσιάσεις τις σκέψεις σου είναι κομμάτι του εαυτού σου, έτσι κ αλλιώς! Ευπρόσδεκτο βέβαια, οτιδήποτε άλλο θα σε έκανε πιο γνώριμη σε εμάς :)
Απλά θα σας πω και εγώ κάποιες σκέψεις που μου προκάλεσες με το post και στις οποίες έχω καταλήξει μετά από παρόμοιες εμπειρίες. Εμπειρίες και στιγμές που πράγματι σε αφήνουν να αναρωτιέσαι αν είσαι το πιόνι ή ο πρωταγωνιστής τελικά σε αυτό το παιχνίδι. Νομίζω ότι είμαστε "κάπου στη μέση"...νιώθω ότι μια βασική πορεία στη ζωή μας είναι προδιαγεγραμμένη, είναι καταστάσεις που θα γίνουν είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το αποφασίσαμε είτε πρσπαθούμε να το αποφύγουμε. Κάποια πράγματα που είναι να γίνουν, θα γίνουν! Κάποιες άλλες στιγμές όμως, έχουμε την τύχη στα χέρια μας. Δεν μπορώ και δεν θέλω να δεχτώ ότι απλά περιμένω να ζήσω τη ζωή μου...τη φτιάχνω τη ζωή μου και επιλέγω, ονειρεύμαι το καλύτερο, προσπαθώ με όση δύναμη έχω, στενοχωριεμα από τα λάθη μου και μετά πάλι από την αρχή...Αυτό αισθάνομαι ότι με κινητοποιεί, είναι σαν κύκλος, διαφορετικός κάθε φορά!!
Αυτά τα γεγονότα τώρα απλά ζήσε τα!!Όσο περισσσότερο μπορείς, όσο πιο έντονα μπορείς. Προς τα παρόν στιγμιαίες σκέψεις για στιγμιαίες απαντήσεις. Μην ψάχνεις να "ξεμπερδευτείς", άστο έτσι, αλήθεια, έιναι γλυκιά η απορία! Μην χάνεις χρόνο για αυτό, όταν έρθει η ώρα θα τα καταλάβεις όλα! και εδώ θα είμαστε να τα λέμε!
Καλά και Ευτυχισμένα Χριστούγεννα σε όλους!!
Με υγεία και αγάπη !
Σας φιλώ,
eLeN*
αυτα τα εντονα συναισθηματα ειναι αυτα που μας δινουν νοημα στη ζωη..καλες γιορτες..
duende,
και όμως... Οι πιό μόνοι άνθρωποι στον κόσμο, που τους έφερε η μοίρα μόνους στον κόσμο και δεν έχουν νιώσει χαρά παρά μόνο πίκρες είναι... οι αρειανοί. Και για να διευκρινίσω, δεν αναφέρομαι σε κάτοικους άλλων πλανητών κτλ, αναφέρομαι στους οπαδούς της ομάδας του άρη. Και αν δεν με πιστεύετε, δείτε το άρθρο με τίτλο "it's Christmas" του φίλου στο http://voriosanemos73.blogspot.com/
Παιδιά καλές γιορτές.
Elen: Ευχαριστω πολυ για το σχόλιο σου. . . εξηγείς κάποια πράγματα πολύ καλύτερα απο μένα..κάποια πράγματα που είναι να γίνουν θα γίνουν!! και ναι είναι γλυκό το "μπέρδεμα", και κάθε κύκλος της ζωής μας μοναδικός αλλά και μπλεγμένος με τους άλλους..!
Η αλήθεια είναι οτι δεν με νοιάζει αν είμαι (κάποια στιγμή ή για κάποιους) πίονι ή παίχτης...με νοιάζει να κάνω αυτό που λέει η καρδιά μου, και, πίστεψέ με,ποτέ δεν ξέρω με σιγουριά οτι το αποτέλεσμα θα είναι θετικό, ξέρω μόνο οτι αν δεν κάνω αυτό που με τρώει εσωτερικά δεν θα είμαι καλά..και έτσι πορεύομαι μέχρι τώρα..καλώς ή κακώς..με κόπο και πόνο..με φόβο και ανυπομονησία..με αισιοδοξία και θυσίες...
Έχω μάθει να "ρουφάω" όσα περισσότερα μπορώ απο κάθετι που μου συμβαίνει, να απολαμβάνω τα μικρά και ωραία, αυτά που φαίνονται κοινά, αλλά δεν είναι δεδομένα...(μάλλον θα γράψω άλλο post γι'αυτό..).
Φαίνεται πως έχουμε πολλά να πούμε...και θα τα λέμε(ελπίζω!!)
Χρόνια Πολλά σε όλους!!
Αnyparktos: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Panagiotis: Ε τοτε Παναγιώτη μου, να ευχηθούμε τα καλύτερα στους φίλους σου τους αρειανους!!! Κάτω η μοναξια των αρειανών! ;)
Πάντως ωραίο το post του φίλου..!
Χρονια Πολλα!!