uzuburu-buru

B(w)agamoyo = το μέρος που άφησα την καρδιά μου.
bwaga {δυστυχισμένος} / baga {ευτυχισμένος} + moyo {καρδιά}

Είμαι μόλις 4 μέρες εδώ και νομίζω πως αυτή η λέξη περιγράφει πλήρως τα συναισθήματά μου. Το Bagamoyo, είναι ένα χωριό, βόρεια του Dar Es Salaam, με τεράστια ιστορία. Πήρε το όνομά του από το δρόμο των σκλάβων. Εκεί κατέληγαν πάνω από το 80% των σκλάβων που έφευγαν για τις χώρες της νοτίου Αφρικής, της Ασίας και της Ευρώπης. Έτσι, όσοι ήταν τυχεροί και δεν τους αγόραζε κανείς ή τους αγόραζε κάποιος ντόπιος, τότε ήταν baga γιατί έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής. Για όλους τους άλλους, η δυστυχισμένη ζωή τους συνέχιζε εκτός συνόρων.

Ο λόγος λοιπόν, που αυτή η λέξη με περιγράφει, είναι γιατί είμαι δυστυχής, επειδή ξέρω πως πρέπει να φύγω. Εδώ βλέπω πολλά στοιχεία του εαυτού μου στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Οι άνθρωποι είναι τελείως διαφορετικοί από εμάς. Έχουν μια αγνότητα και μια πραότητα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Μέχρι στιγμής, έχω γνωρίσει πολλούς και με διαφορετική κοινωνική επιφάνεια. Έχω κάνει βόλτα στο παζάρι της περιοχής και στην ψαραγορά του Bagamoyo. Άνθρωποι φτωχοί, να παλεύουν για την καθημερινότητά τους, προσπαθώντας να πουλήσουν την πραμάτεια τους, να διαπραγματευτούν την τιμή ώστε στο τέλος, και ο αγοραστής αλλά και ο πωλητής να μην έχουν κανένα πρόβλημα (hacuna matata).

Είναι πολλά αυτά που θέλω να σας πω αλλά θα αρκεστώ στο να σας περιγράψω λίγο το περιβάλλον τους και το μικροκλίμα που επικρατεί εδώ. Είναι μια χώρα ευλογημένη, μιας και έχει πάρα πολύ νερό. Είναι μια χώρα με άφθονη βλάστηση ακόμα και στις πόλεις τους. Μπανανιές και δέντρα που κάνουν ανανά, δέντρα με καρύδες και μάνγκο βρίσκονται παντού γύρω σου, τα περισσότερα φορτωμένα με άγουρα φρούτα, δίνουν για ξεχωριστή, εξωτική ομορφιά στην καθημερινότητά σου. Η μέση θερμοκρασία είναι τριάντα έξι βαθμοί κελσίου με πολύ υγρασία. Χωρίς να μπορώ να σας πω ποσοστό της, μπορώ σίγουρα να σας πω πως το βράδυ, όταν πας για ύπνο, σε μπουκώνει.

Με αυτές τις συνθήκες λοιπόν, ο κόσμος ιδρώνει συνέχεια και πολύ, περιέργως όμως δεν μυρίζει ο ιδρώτας κανενός. Το να προσπαθείς να κρύψεις τον ιδρώτα είναι κάτι μάταιο και ουτοπικό. Παρόλα αυτά, ο κόσμος αισθάνεται άνετα και αγγίζει ο ένας τον άλλο. Όλα αρχίζουν με τον απαραίτητο χαιρετισμό και με την χειραψία που θυμίζει τελετουργικό. Φυσικά υπάρχουν και οι απλές εκδοχές οι οποίες και προσπαθώ να μάθω καθώς επίσης και τι πρέπει να απαντήσω σε κάθε χαιρετισμό. Μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε πως ο κόσμος έχει όρεξη για επικοινωνία και επαφή.

Αρκετά για σήμερα. Δεν ξέρω που θα βρω ιντερνέτ για να το ανεβάσω στο blog αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω πριν γυρίσω Ελλάδα. Καλά να περνάτε και αρχίστε να μιλάτε με τους γύρω σας. Είμαστε όλοι άνθρωποι του ίδιου θεού και αξίζει να ανακαλύψουμε τον θησαυρό που κρύβουν οι γύρω μας, μέσα τους.

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι έχω κόλλημα με τα τοπ 3, τοπ 5, τοπ 10, τοπ…. οτιδήποτε. Μάλλον μου αρέσει να τα βάζω τα πράγματα σε μια σειρά.
Μετά από ένα καφέ με τον Stepas μου καρφώθηκε η ιδέα να μαζέψω τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έκαναν το κούρεμα τους… επιστήμη!!
Για πάμε να δούμε ποια παλικάρια έκαναν την διαφορά…

1. José René Higuita Zapata
Ο “El Loco”, Κολομβιανός τερματοφύλακας και φιλαράκι του Μαραντόνα (είχαν και κοινά «χόμπι»), ήταν γνωστός για την πλούσια χαίτη του, τις ντρίπλες του και τη… χαζομάρα στο κεφάλι του, που στοίχησε ουκ ολίγες φορές στις ομάδες που έπαιζε (βλέπε Μουντιάλ 1990). Αααα… να μην ξεχάσουμε και το ‘’χτύπημα του σκόρπιου’’, all time classic!!



2. Panayotis Alexander "Alexi" Lalas
Ο Ελληνοαμερικάνος αμυντικός ήταν ροκάς και δεν το έκρυβε μέσα στο γήπεδο. Μέχρι και group είχε ο αθεόφοβος (The gypsies!!) αλλά μετά σοβαρεύτηκε, κουρεύτηκε και κατάφερε να γίνει πρόεδρος ομάδος ενώ τώρα αρκείται στο να είναι σχολιαστής σε αγώνες και να παίζει σε κανά φιλικό με celebrities. Νοσταλγός του rock n roll…Σαν τον τραγουδιστή των Metallica δεν είναι;


3. Abel Luís da Silva Costa Xavier
Ο γνωστός Πορτογάλος αμυντικός (που ασπάστηκε τον μωαμεθανισμό) μπαλαδόρος μεγάλος δεν ήτανε, αλλά από μαλλί ήταν ο κορυφαίος όπου και να έπαιζε. Μπορεί να ήταν λίγο αναποφάσιστος βέβαια στο τί κούρεμα να επιλέξει αλλά κάθε φορά έκανε ότι καλύτερο ( ή χειρότερο;) μπορούσε!


4. Taribo West
Ο Νιγηριανός αμυντικός ήθελε να είναι το κέντρο της προσοχής και το κατάφερνε! Ήταν σκληροτράχηλος αμυντικός (κ αγριόφατσα!) και έπαιξε σε υψηλό επίπεδο. Ήταν και μέλος της σπουδαίας εθνικής Νιγηρίας. Τα κοτσιδάκια του ήταν όλα τα λεφτά… Να επισημάνουμε και ότι είναι και ιερέας κάτι που αποτελεί μεγάλη στροφή στη ζωή του, καθώς στη παιδική του ηλικία έχει παραδεχτεί πως ήταν μέλος συμμορίας !!


5. Bacary Sagna
Ο 27χρονος γάλλος με σενεγαλέζικη καταγωγή είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτή τη στιγμή η Αρσεναλ και η εθνική Γαλλίας στην θέση του δεξιού μπακ. Γρήγορος, με καλή τεχνική αλλά και με… απερίγραπτο μαλλί!!(κάτι σε μακαρόνι μου θυμίζει…)


6. Carlos Alberto Valderrama Palacio
Κολομβιανός και αυτός, από τους πιο αναγνωρίσιμους παίχτες όλων των εποχών (για διάφορους λόγους). Ρέκορντμαν συμμετοχών στην εθνική της χώρας του και πολύ μυαλωμένος στο παιχνίδι του. Διατηρούσε πάντα τα μαλλιά του πυκνά, σγουρά (σχεδόν άφρο) και ξανθά. Απόλαυση!!



7. Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira
Ο γνωστός Socrates, ένας από τους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία σύμφωνα με το World Soccer. Τα λόγια είναι περιττά για τον Βραζιλιάνο μέσο που μάγεψε με τις ενέργειες του από τα μέσα του ’70 και το ‘80. Γιατρός με δόκτορα στην φιλοσοφία αλλά και… μανιώδης καπνιστής, όλα δείγματα της έντονης προσωπικότητας του. Χαρακτηριστικό όμως ήταν και το παρουσιαστικό του ψηλός (1.93 μ) με μαλλί μπούκλα και ‘’περιποιημένα’’ γένια. Αίσθηση και απορία προκάλεσε η επανεμφάνισή του στα γήπεδα στην ηλικία των 50(!!) για χάρη της ερασιτεχνικής Garforth Town που παίζει στη Northern Counties East Football league (8η κατηγορία) για μια και μοναδική εμφάνιση…


8. Carles Puyol i Saforcada
Ο 31χρονος Ισπανός είναι η ψυχή και η καρδιά της Μπαρτσελόνα. Είναι ο κορυφαίος ισπανός αμυντικός και παράλληλα μόνιμος αρχηγός της Barça από το 2004. Διακρίνεται για τη δυναμική του αλλά και τα ατίθασα μαλλιά του… ασε τα μαλλάκια σου ανακατωμένα…


9. Vágner Silva de Souza
Ο Vagner Love, Βραζιλιάνος επιθετικός, με τη φοβερή του ντρίπλα αλλά και την ικανότητα του να σκοράρει οδήγησε την CSKA Μόσχας στην κατάκτηση του Uefa to 2005. Φυσικά δεν πέρναγε απαρατήρητος στους δρόμους της Μόσχας… με τα μπλε του κοτσιδάκια!!Το 2008 κυκλοφόρησε στο internet ένα ‘’απαγορευμένο’’ βίντεο του κ. Love με μια γνωστή πορνοστάρ της Βραζιλίας!! Όνομα και πράγμα ο Vagner love…


10. Roberto Baggio
Ο Ιταλός επιθετικός θεωρείται από τους κορυφαίους Ιταλούς ποδοσφαιριστές, χαρακτηριστικό είναι έξαλλου πως πέρασε από την Γιουβέντους, την Μίλαν αλλά και την Ίντερ. Έχει 7(!!) αδέρφια και δεν έκρυψε τη πίστη του στο Βουδισμό(εξ ου και το παρατσούκλι μικρός Βούδας). Όλοι θυμόμαστε τη απίστευτη κοτσίδα του αλλά και διαφήμιση του Jonhie Walker με πρωταγωνιστή τον Baggio, η οποία ήταν βασισμένη στην χειρότερη στιγμή της καριέρας του, όταν έχασε το 5ο πέναλτι στον τελικό με τη Βραζιλία στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ…Keep walking



11. Djibril Aruun Cissé
Τελευταίος… και πιο εκκεντρικός ο Γάλλος μπόμπερ του Παναθηναϊκού. Με εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, δυνατά πόδια αλλά και με φοβερή αίσθηση του γκολ ο Djibril θέλει πάντα να είναι το κέντρο της προσοχής. Πάντα ήταν ο καλύτερος πελάτης στα πρωτοκλασάτα κομμωτήρια, μετά γνώρισε και την Ουαλή σύζυγο του που είναι κομμώτρια και ήρθε και έδεσε το γλυκό… Κάθε ματς και διαφορετικό κούρεμα… Υποκλινόμαστε στον κ. Cisse!!

Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που ίσως να άξιζουν να αναφερθούν… Όλες οι προτάσεις είναι ευπρόσδεκτες... ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!

Είμαι στο κέντρο της Αθήνας, στα Starbucks στο σταθμό του μετρό Πανεπιστήμιο. Περιμένω τον καθηγητή μου που με επιβλέπει στην διπλωματική μου εργασία για να κουβεντιάσουμε γι' αυτή. Λογικά δεν θα προλάβω να το τελειώσω μέχρι την ώρα που θα έρθει αυτό μου το post, αλλά δεν με πειράζει. Θα το τελειώσω μέχρι να πάω να δω τον φίλο μου Stepa.

Χρησιμοποίησα τον τίτλο ενός γνωστού σίριαλ γι αυτό μου το post όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί αυτός, είναι ο καλύτερος δυνατός για να το περιγράψει. Δεν έχει σχέση ό,τι θα πω με το σίριαλ απλά αισθανόμουν ακριβώς αυτό την ώρα που το ζούσα. Ας ξεκινήσω λοιπόν προσδιορίζοντας τον χρόνο και τον τόπο που μου συνέβη κάτι που είχε τόσο καιρό να μου συμβεί.

Παρασκευή μεσημέρι, λοιπόν, και εγώ γυρίζω σπίτι με το αμάξι από ένα ακόμα "ταξίδι" στην Αττική. Ξεκίνησα νωρίς το πρωί, με το να τελειώσω κάποιες εκκρεμότητες στην Βούλα και μετά συνέχισα για Παλλήνη, για να τελειώσω με τα εμβόλια. Δεν θα σταθώ ούτε στο τι έγινε εκεί, ούτε σε "παράξενες" στιγμές που μου έτυχαν, αυτή την φορά. Θα αρχίσω την περιγραφή μου από το φανάρι από Καρέα, λίγο πριν την πλατεία της Αργυρούπολης.

Κουρασμένος λοιπόν από την πολύωρη, μες την κίνηση, οδήγηση, περιμένω στο φανάρι για να ανάψει πράσινο. Ως συνήθως, έχω χαζέψει κοιτώντας τον Υμηττό, όταν ξαφνικά, γυρίζοντας το κεφάλι μου μπροστά, κοιτάω μια πεταλούδα να κινείται μπροστά από το παράθυρό μου, χορεύοντας τον δικό της χορό, χωρίς να ακολουθεί συγκεκριμένη πορεία και τροχιά. Είχαν περάσει λίγα μόλις λεπτά από την διαφήμιση στο ραδιόφωνο που λέει πως αν βρίσκεσαι στην κίνηση και απομονώσεις τον ήχο των μηχανών, τον ήχο των κορναρισμάτων, τον ήχο των εξατμίσεων, τις φωνές των επιβατών, τότε ακούς το κελάηδισμα των πουλιών, που αποτελεί και την χαρά της ζωής. Έτσι λοιπόν με συνεπήρε και εμένα αυτή η μικρή πεταλούδα και άρχισα να "ταξιδεύω" νοητικά.

Ήταν όλα μαζί, η πεταλούδα που μόλις είχα δει, το ταξίδι που θα κάνω στην Τανζανία, ένα τραγούδι ενός φίλου για μια πεταλούδα που οι στοίχοι του δεν μου έλεγαν τίποτα, μέχρι εκείνη την στιγμή. Λέει λοιπόν ο "ποιητής" :

"Good morning, butterfly,
enjoy your one day life.
Feel it, live it, you 'll see,
it 'll be all right.
Hello, fellow,
what 's up, are you doing fine?
In this morning I met this butterfly,
starting to live, his one day life.

So I took him with me,
to see how my life works daily,
to show him the colored things
like the fully spring, woh o.

So many minutes to spend,
so many faces to name,
so many moments to laugh and to cry,
but watch out because time really flies.

And now I say to you,
goodnight little butterfly.
Now I say to you,
although I'm feeling blue.
-I'll miss you.
-I'll miss you too..."

Έτσι, όλα έμοιαζαν σαν κομμάτια από παζλ, να ενώνονται με έναν ακανόνιστο, μη προκαθορισμένο τρόπο και να δημιουργούν περίεργες εικόνες στο μυαλό μου. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε το Σάββατο το πρωί, όταν περπατούσα στον βράχο της Ακρόπολης μαζί με κάτι φίλους μου από την Ρουμανία, που είχαν έρθει για μια ημέρα στην Αθήνα, πριν πάνε Κωνσταντινούπολη. Αφού λοιπόν, περιπλανηθήκαμε στο νέο μουσείο της Ακρόπολης και αφού, λίγο μετά την είσοδό μας στον "ιερό βράχο" τους έκανα την ξενάγηση, τους εξήγησα τι θα δουν, τις περιοχές τις Αττικής που θα δουν από εκεί ψηλά καθώς επίσης και ό,τι ιστορικά στοιχεία ήξερα, τους άφησα να περιπλανηθούν και να βγάλουν τις φωτογραφίες τους καθώς εγώ άρχισα να βαδίζω αμέριμνος.

Έτσι λοιπόν, το ακανόνιστο και τυχαίο βάδισμά μου, ήρθε και έδεσε με το πέταγμα εκείνης της πεταλούδας και τον ήχο των πουλιών. Ήταν όλα τόσο ωραία μες το μυαλό μου που έφερα τις εικόνες μπροστά στα μάτια μου. Περπατούσα στον κόσμο μου και ταυτόχρονα και στον κανονικό. Έμοιαζε σαν να ενώθηκαν μόνο για εμένα και μόνο για εκείνη την στιγμή οι δύο κόσμοι, το φανταστικό με το πραγματικό. Αλλά αλήθεια, τι είναι φανταστικό και τι πραγματικό δεν μπορούσα να το απαντήσω εκείνη την στιγμή. Γιατί πολύ απλά, ζούσα σε κάθε στιγμή, δύο ζωές.



Υ.Γ. Τελικά το post το τελείωσα μόλις ήρθα σπίτι, μετά από τον καφέ με τον καθηγητή και μετά τον καφέ με τους Stepa και Fubu.

> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <

Η ζωή μου κυλούσε υπέροχα, ήρεμα και χωρίς παράξενα γεγονότα, μέχρι την στιγμή που αποφάσισα να πάω στην Τανζανία, ή μάλλον, όταν μου προέκυψαν κάποια χρήματα, σχεδόν από το πουθενά. Ήταν λοιπόν Τετάρτη, όταν έμαθα πως θα πάρω κάποια χρήματα την επομένη. Σπίτι μου λοιπόν, διαβάζοντας κάτι κείμενα για την διπλωματική μου και καθώς τον Μάη θα καταταγώ στον στρατό για την στρατιωτική μου θητεία, λέω ο κακομοίρης να τα ξοδέψω σε κάτι που λατρεύω αφάνταστα. Σε ΤΑΞΙΔΙ!!!

Ανοίγω λοιπόν μία πύρινη αλεπού {firefox} και αρχίζω να κοιτάω για διάφορους προορισμούς που είμαι καλεσμένος από φίλους. Αρχίζω από την μακρινή Ινδία και πιο συγκεκριμένα από το Μπομμπάι. Μια ρουμάνα φίλη μου συμμετέχει εκεί σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα. Καλή φάση, λέω και κοιτάω για εισιτήρια. Τιμή, μια χαρά αλλά η απάντηση της κοπέλας απογοητευτική : «Μένω με άλλα τρία άτομα και είναι και το αγόρι μου εδώ.» Πας; Δεν πας, γιατί αν πας, που θα κοιμηθείς; Ποιος θα ασχοληθεί να μου δείξει μέρη, περιοχές, μνημεία; Εκείνη θα κάθετε να ζαχαρώνετε με το αγόρι της και εγώ θα κρατάω το καντήλι από πάνω. Έτσι αποφασίζω να έρθω πιο κοντά.

Κάλιαρι : ένα από τα δύο νησιά της Ιταλίας που τυχαίνει να είναι για Εράσμους μια ρουμάνα φίλη. Ψάχνω για εισιτήρια και ήταν αρκετά φτηνά. Έπειτα, σκέφτομαι ο δικός σου πως εκεί, θα είναι όπως η υπόλοιπη Ιταλία, οπότε, το ακυρώνω και αυτόν τον προορισμό. Λέω λοιπόν να πάω λίγο πιο δίπλα από την Ιταλία και συγκεκριμένα, στην Σλοβενία, όπου και έχω μια πολύ καλή φίλη, την Μάγια, που σας έχω γράψει παλαιότερα, θυμάστε; Αλλά προτού να ψάξω για τιμές εισιτηρίων, την ακυρώνω όπως είναι αυτή την πρόταση, μιας και εκείνη μένει μόνιμα εκεί, οπότε μπορώ να πάω οποτεδήποτε θέλω.

Έχοντας λοιπόν φουλ γυναικείων «προορισμών» σαν επιλογές τραβάω το τέταρτο φύλλο και βγαίνει αγόρι. Φίλος, ρουμάνος, θεότρελος και στην Τανζανία. Χμ, μια περιπέτεια είναι ότι πρέπει αυτή την εποχή. Αποφασίζω λοιπόν να πάω εκεί. Τι αποφασίζω, μπαίνω και κλίνω επιτόπου εισιτήρια. Έπειτα, κατευθύνομαι στην μητέρα μου να της ανακοινώσω «τα ευχάριστα». «Τανζανία, κοντά είναι καλέ… πως και δεν πας πιο μακριά; Ινδία ας πούμε, Κίνα!» συνέχισε να λέει νομίζοντας πως κάνω πλάκα. Μετά από κανένα δεκάλεπτο που κατάλαβε πως έλεγα την αλήθεια και πως είχα ήδη κλίσει εισιτήρια, μπήκα με στο ψητό.

Και η περιπέτεια μου μόλις αρχίζει. Πάω την επομένη να πάρω τα χρήματα και μετά καπάκι για την τράπεζα για να καταθέσω τα λεφτά στον λογαριασμό της εταιρίας. Μου έλειπαν κάποια χρήματα και είπα να πάω να σηκώσω από έναν λογαριασμό που μπαίνει ένα ενοίκιο, αλλά ο τύπος δεν τα είχε βάλει. Δεν αγχώνομαι, γιατί είχα μαζί μου την κάρτα ΑΤΜ της μητέρας μου και δεν θα μου έλεγε τίποτα για είκοσι ευρώ. Είμαι λοιπόν στην τράπεζα όταν ένα τηλεφώνημα μου χαλάει την ηρεμία. «Γεια σας, ο τάδε? Είμαι από την τάδε εταιρεία και σας τηλεφωνώ γιατί έχει γίνει κάποιο λάθος. Έχετε βάλει ανάποδα το όνομα και το επώνυμο στο εισιτήριό σας και θα υπάρχει πρόβλημα. Δεν νομίζω α καταθέσατε τα χρήματα…» είπε ο τύπος και με άφησε στήλη άλατος. Άκυρο λοιπόν το εισιτήριο.

Πάω σπίτι μες την μαυρίλα για μια χαμένη μέρα και με ένα μεγάλο κατηγορώ για τον παρορμητισμό μου. Η μητέρα μου, στην είσοδο μου φωνάζει : «δεν νομίζω να τα πήρες τα εισιτήρια, γιατί σου βρήκα στο ίντερνετ πιο φτηνά» {Ντόινγκ!!!} και συνεχίζει, «θέλεις εμβόλια που θα πρέπει να τα κάνεις εκεί, μπλα μπλα, μπλα μπλα.» Εννοείτε πως δεν πρόσεχα τι έλεγε μιας και είχε πληγωθεί ο εγωισμός μου. Τελικά, μεγάλη ανακάλυψη το να μάθεις στην μητέρα σου να κάνει αναζήτηση στο ίντερνετ.

Για να μην τα πολυλογώ λοιπόν, κανονίζει να πάω στην Παλλήνη για εμβόλια την Παρασκευή. Βούλα – Παλλήνη / νεύρα Γιάννη, σημειώσατε το σημείο ένα με τελικό αποτέλεσμα 5 και γκολ. Δύο ώρες και ένα τέταρτο με απίστευτη κίνηση και χωρίς μέσα μεταφοράς. Τώρα γιατί Παλλήνη, τι να σας πω, εκεί είναι η διεύθυνση υγείας της νομαρχίας μου. Μετά από μια πλήρη ενημέρωση για τους κινδύνους υγείας που τυχών να αντιμετωπίσω, για τα εμβόλια που θα μου κάνουν και γενικά για το ποια μέτρα προσωπικής υγιεινής πρέπει να ακολουθώ, ήρθε η ώρα της βελόνας. Βγάζω την μπλούζα και η μεσήλιξ γυνή υπάλληλος, σχολιάζει καθώς χαϊδεύει : «Α, εσύ έχεις και μπράτσα. Για σφίξε…». Έτσι λοιπόν, επιβεβαίωσα πως η τύπισσα μου την έπεφτε όλη την ώρα.

Σκηνικό νούμερο τρία : στον δρόμο του γυρισμού και συγκεκριμένα στην Κατεχάκη, στο φανάρι για Γουδί, αγναντεύοντας τον Υμηττό πάνω από του Ζωγράφου, ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού με μια ακατάπαυστη μονολογία και ένα μεγάλο κατηγορώ για το πρόσωπό μου. «Καλά, που ήσουν τόση ώρα, που κάθομαι και περιμένω μέσα στο κρύο» λέει και κλίνει την πόρτα με ταυτόχρονη κίνηση για να βάλει την ζώνη. Ανάβει πράσινο και ξεκινάω κοιτώντας την, όταν, κουμπώνοντας τη ζώνη της σηκώνει το βλέμμα της και με κοιτάει. «Ουπς» λέει «συγνώμη έκανα λάθος. Σε πέρασα για τον Γιάννη, τον γιο μου» και πριν προλάβει να τελειώσει, της λέω πως θα την αφήσω δέκα μέτρα πιο κάτω που έχει χώρο να σταματήσω. «Πας Καρέα» με ρωτάει και εγώ κουνώντας καταφατικά το κεφάλι, διατάζει «θα με πας, ε;» και ξανασφραγίζει τη ζώνη της. Το πιο αστείο όμως είναι όταν έπιασα το τηλέφωνο να μιλήσω στον Stepa που κουνούσε τα χέρια της και σιγοψιθύριζε, σαν να δικαιολογούνταν στον εαυτό της.

Αυτά προς το παρόν. Τα υπόλοιπα γι’ αυτό το ταξίδι και τα ευτράπελά του στο επόμενο επεισόδιο μαζί με φωτογραφίες από την Τανζανία.

Υ.Γ. Μην πίνετε όταν κάνετε εμβόλια. Καίει!!

Υ.Γ.2 Ετοιμαστείτε για πολλά έξοδα για ένα τέτοιο ταξίδι. Τα φάρμακα στοιχίζουν όσο και το εισιτήριο.

> Ksidias Yiannis < > uzuburu-buru.blogspot.com <