Ό,τι πιο ρομαντικό...
Αυτό το post, είναι το δικό σας post...
Μιας και αυτό τον καιρό είμαι ερωτοχτυπημένος και όλα γύρω μου τα βλέπω χρωματιστά και χαρούμενα, είπα να κάνω ένα περίεργο post... Σε αυτό το post γράφει ο καθένας την δική του ρομαντική ιστορία, που θα ήθελε να μοιραστεί μαζί μας... Να μας αναφέρει ποιο ήταν το πιο ρομαντικό γεγονός που έχει ζήσει ή που θα ήθελε να ζήσει...
Και ξέρω πως οι κακές γλώσσες θα πουν πως οι φωτογραφίες είναι ψιλo-κοριτσίστικες αλλά η αναζήτηση στο google δεν έβγαλε κάτι καλύτερο... και εκτός αυτού, επειδή μερικές, ελάχιστες, μηδαμινές φορές είμαι ρομαντικούλης, αυτές να ξέρετε μ' αρέσουν...
Για τέλος, μια πρόταση για ταινία, να δείτε με το έτερο σας ήμισυ...
Υ.Γ. Το παρόν post μπορεί να χρησιμοποιηθεί από απεγνωσμένους ερωτευμένους για να πάρουν μερικές ιδέες για το τι παίζει στην πιάτσα... μην πάτε να κάνετε κάτι και το έχουν κάνει όλα τα αγόρια από τις φίλες της κοπέλας σου, καλύτερα από εσένα, γιατί θα σε σουτάρει...
Θα αρχίσω εγώ, με μια ιστορία από τα παλιά...(ξέρω ότι μια προσφάτως νέα αναγνώστρια θα δυσανασχετίσει, αλλά θέλω για πρώτη ιστορία να αναφέρω την πρώτη μου έντονα ρομαντική στιγμή...
Λοιπόν, το μυαλό μας πρέπει να φανταστεί ένα φοιτητικό δωμάτιο σε φοιτητικές κατοικίες, σε παραλιακό μέρος (Χίος island). Ετοιμάστε μια χειμωνιάτικη νύχτα, λίγο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και πάμε να φανταστείτε μαζί μου...
Ήταν οι πρώτοι μήνες μιας σχέσης που τελικά κράτησε δύο χρόνια. Λίγες μέρες αφότου είχα έρθει στην Χίο από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές του πρώτου έτους. Τότε "γιορτάζαμε" τον κάθε μήνα που περνούσε σαν να ήταν χρόνος...
Είχαμε κανονίσει να μην δουλεύω βραδινός, για να πάμε κάπου έξω για φαγητό. Είχε πάει στους γονείς της από το πρωί (όσο δούλευα) και το απόγευμα θα ερχόταν να ετοιμαστούμε για να πάμε. Γυρίζω από δουλειά και δεν ήταν στο δωμάτιο. Πάει 7 και ακόμα να έρθει. 8 και το τηλέφωνό της να μήν το σηκώνει.
Γύρω στις 8:15 έρχεται και επειδή είμαι αρκετά περίεργος με την ώρα και την καθυστέρηση, μαλώνουμε. Μαλώσαμε πολύ... Σηκώθηκε και έφυγε και ταμπουρώθηκα στο δωμάτιο...
Μετά από κανένα 20-λεπτο, ήρθε ένας φίλος τραβώντας με να μου δείξει κάτι στον υπολογιστή του... Πήγα και εγώ... πέρασαμε εκεί κανένα 20-λεπτο και μετά με διώχνει, αφού πρώτο διάβασε ένα μήνυμα, λέγοντας μου πως ερχόταν η κοπέλα του...
Πάω για το δωμάτιο και καθώς πλησιάζω βλέπω την πόρτα μισάνοιχτη και μέσα είχε χαμηλό φωτισμό... κάνω να την ανοίξω και βλέπω όλο το δωμάτιο γεμάτο ρεσό και πάνω στο θρανίο μου ένα κουτί βελούδινο σε σχήμα καρδιάς, με ένα μπουκέτο λουλούδια μέσα.
Δίπλα, δύο κομμάτια πάστας, σε πλαστικό πιατάκι, καλυμμένο με αλουμινόχαρτο, με τρία κεράκια αναμμένα. Λίγο πιο μπροστά, ένα χαρτί που έλεγε "Συγνώμη... μόνος σου θα σβήσεις τα κεράκια???"
Πάω την φωνάζω από το διπλανό δωμάτιο, ζητώντας και εγώ με την σειρά μου συγχώρεση. Αλλά δεν τελειώνει εδώ...
Έχει και κάτι ακόμα, κάτι μικρά που με ταλαιπώρησαν πολύ για να τα μαζέψω, να τα αποξηράνω και να τα κρατήσω... Σε κάποια ρεσό, είχε βάλει γύρω γύρω ροδοπέταλα...
Φυσικά όπως καταλαβαίνετε, δεν πήγαμε πουθενά μετά... καθήσαμε, μιλήσαμε, φάγαμε την τούρτα και μετά που πεινούσαμε μαγείρεψα στον κοινόχρηστο και φάγαμε στο δωμάτιο...
Αυτή είναι η πρώτη μου ρομαντική ιστορία, που ήταν αρκετά έντονη ώστε να την αναφέρω... αν υπάρχει ανταπόκριση από εσάς, θα σας πώ και άλλες, πιο καινούργιες και ελπίζω και τωρινές, αν πάει κατ' ευχήν το πράγμα...
Γιαννιώ μου,τώρα δεν προλαβαίνω να γράψω μια ρομαντική μου εμπειρία..όμως θέλω να πω κάτι για την ταινία που μας πρότεινες(και επιφυλάσσομαι να επανέλθω με ιστορία.)
Για να δειξω πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα!!..
Δεν θέλω να στο χαλάσω,αλλά είδα αυτή την ταινία με τον αγαπημένο μου(και ναι μετά απο 2 1/2 χρόνια δηλώνω αθεραύπευτα ερωτευμένη μαζί του),όμως ενώ εγώ μυξόκλαιγα στον καναπέ κουλουριασμένη πάνω του,εκείνος στριμωγμένος όπως ήταν, θα προτιμούσε να έβλεπε σίγουρα κάτι άλλο(ο Γιώργος σφύριξε για παράδειγμα!!)..μετά απο μια εβδομάδα δεν θυμάταν ότι είχαμε δει την συγκεκριμένη ταινία!Γαμώτο,ενώ εμένα μου άρεσε τόσο αυτή η γλυκανάλατη ταινιούλα,άσχετα με το κλάμα μου.
Αυτά προς το παρών, συγνώμη για το απαισιόδοξο μήνυμα, θα επιστρέψω με αισιόδοξο..δεν είμαι τυχαία τόσο ερωτευμένη μαζί του!
μαλλον δεν θα ειναι και εκεινος ενας τυχαιος, καποιος κοινος περαστικος, αλλα θα ειναι κατι διαφορετικο. Ισως να ειναι "εξωτικος" αντρας, καποιος ξεχωριστος, καποιος που δυσκολα συναντας... πχ, μπορει να ειναι καποιος περουβιανος, μαυρος, τεως μακρυμάλλης... Για αυτο ίσως ακομα να εισαι ερωτευμενη μαζι του... τι λες? πεφτω καθολου μεσα??
Πέφτεις μέσα..πιο μέσα δεν γινόταν να πέσεις..!Όχι και τυχαίος,είναι ο ένας και μοναδικός!!(Πόσο θα μας βρίσει όταν τα δεί?? Πρέπει να τον δεις τώρα που τον έκαψε και ο ήλιος..χιχι).
Θες να μας κάνεις όλους ρόμπα μού φαίνεται Γιαννάκη :-))
εγω??? μια υποθεση εκανα...
τωρα αν επεσα μεσα, ετυχε...
παντως, bikaki, πιο γλυκος, γινεται. πιο τρυφερος, γινεται. πιο προστατευτικος, γινεται αλλα πιο μαυρος απο οσο ειναι οι περουβιανοι, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!!
λοιπον, εννοειτε πως κανω πλακα... μου εχει λειψει λιγο ο μαυρος... και ο καλλιτεχνης μου εχει λειψει, αλλα θα τον φαω στην μαπα μεχρι το καλοκαιρι τουλαχιστον...
Γεια σας, θέλω και εγώ να μοιραστώ μαζί σας, με μία παρέα που γνωρίζω και εκτιμώ πολύ μία δική μου ιστορία. Αναφέρεται σε ένα παλιό έρωτα του λυκείου. Πένυ το όνομά της.
Δεν θα είμαι πολύ ρομαντικός η μελιστάλακτος, απλά το νόημα θα δώσω. Η Πένυ ήταν ο πρώτος μου έρωτας για την οποία είχα νιώσει πολλά. Με είχε αλλάξει ως άνθρωπο και είχε αλλάξει και τη ζωή μου. Για παράδειγμα ξυπνούσα πολύ νωρίς να δω αν έχω σπυράκια και τέτοιες βλακείες. χεχε. Πέρα όμως από αυτά υπήρξε μία εποχή που όλα ήταν ρόδινα όλα όμορφα, όλα χαρούμενα.
Θα σας δώσω το τέλος τώρα για να πλησιάσω στο νόημα. Λοιπόν ήρθαν οι εξετάσεις του 2003. Εκείνη την βδομάδα πριν τις εξετάσεις μου στένει μήνυμα ως απάντηση σε ένα δικό μου. Έγραψε: "Τι να πούμε, αφού ποτέ δε μιλούσαμε, ποτέ δε κάναμε παρέα, ποτε δεν ασχολήθηκα."
Μου είχαν ψιλοκοπεί τα πόδια. Δεν ήταν έτσι, ήξερε καλά. Παρ'όλαυτά κατάλαβα πως βγήκα κερδισμένος από την περιπέτεια αυτή γιατί εγώ είχα ερωτευτεί, είχα νιώσει διαφορετικά, δεν είχα φοβηθεί να θέσω τον εαυτό μου σε θέση να λυπηθεί και να πληγωθεί. Και αυτό έχει το νόημά του. Εγώ το έζησα ενώ εκείνη όχι. Μετά από ένα τελετουργικό με φωτογραφίες που έκανα την ξεπέρασα και τώρα ξέρω πως αν βρω κάποια κοπέλα να με ενθουσιάσει να με ενδιαφέρει και να με κάνει χαρούμενο δε θα φοβηθώ να κάνω βήματα για να ζήσω με αυτόν τον άνθρωπο όσα μπορώ. Αυτή την περίοδο υπαρχεί αυτή η κοπέλα. Τη λένε Χριστίνα. Τοσο καλό και τρυφερό κορίτσι. Με κάνει χαρούμενο και τολμώ να πω διαφορετικό από ότι είμαι. Εγώ αν όλα πάνε καλά φεύγω από χίο το καλοκαίρι. Έπειτα πάω στρατό. Άλλος ένας χρόνος χωριστά. Εκείνη βγαίνει από μία σχέση που ήθελε (πάει 1,5 μήνας τώρα). Έχω αποφασίσει να το ζήσω και να μη στερήσω από τον εαυτό μου αλλά και εκείνη τις όμορφες στιγμές που μπορούμε να ζήσουμε τα γέλια και τη χαρά. Σε δεύτερη μοίρα βάζω τη σχέση που εγώ θα ήθελα. Διαφορετικά πιέζω για κάτι που έχει ημερομηνία λήξης, βιαστικά πράγματα που δεν οδηγούν κάπου και κυρίως δεν βοηθούν τη Χριστίνα.
Αυτά περίπου είχα να πω. Πρώτη φορά γράφω σε μπλογκ. Αν θέλετε σχολιάστε με. Χαιρετίσματα σε όλα τα καλά παιδιά του μπλογκ. Θανάση σε περιμένω και εγώ εδώ να κάνουμε παρέα. Φιλιά σε όλους.
Εεεεεεεεε.. Να μη αφήσω κι εγώ το σχολειάκι μου;;;;
Ό Έρωτας χτυπάει όλων την πόρτα, έτσι κι αλλιώς...
Αλλά δεν θα σας γράψω ιστορία παλιά, ούτε καινούργια...
Ένα ποιήμα απο την προσωπική μου συλλογή..
Μαργαρίτες
Σύννεφα απλώθηκαν παντού,
κύματα λευκά στον ουρανό μου
Δάκρυα που έγιναν βροχή
κι έφεραν σκέψεις στο μυαλό μου.
Στίχοι και λίγη μουσική,
σύνθεση,να γράψεις μελωδία
Για αγάπη κι έρωτα μαζί
να διώξεις μακριά την τρικυμία.
Ν'ανάψει ο ήλιος την καρδιά,
και να σκορπίσει μαργαρίτες
Να παίξει "Μ'αγαπά δε μ'αγαπά"
που παίζαμε μικροί τις νύχτες!!
Φιλάκια πολλά σε όλους
Ο έρωτας είναι περίεργο αίσθημα. Σε πάει και σε φέρνει, σε κάνει να ξεχνάς και να συμπεριφέρεσαι σαν χαζός, σε κάνει να χαμογελάς διαρκώς και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, σε κάνει να δακρύζει και να νοιάζεσαι περισσότερο για τους γύρω σου, σε κάνει να τα βλέπεις όλα χρωματιστά και χαρούμενα, να βλέπεις ουράνιο τόξο σε καταιγίδα και λιακάδα σε κατακλυσμό. Αν συνοδεύεται και από αντίστοιχο αίσθημα από την άλλη μεριά, τότε το συναίσθημά σας είναι πιο δυνατό από χίλιους Κύκλωπες, πιο ωραίο από το ωραιότερο λουλούδι, πιο φωτεινό από την μεγαλύτερη ηλιόλουστη μέρα του χρόνου.
Σε αλλάζει και σε μεταμορφώνει, σε μαλακώνει και σε ηρεμεί, σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Κι αν μερικές φορές αντιδράς διαφορετικά και άσχημα, δεν το κάνεις επειδή το θες, αλλά επειδή κάποιες άλλες αιτίες σε οδήγησαν ώστε να συμπεριφερθείς έτσι.
Και θα συμφωνήσω μαζί σου Βαγγέλη ότι πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε και τι ζητάμε, τι μπορούμε να δώσουμε και τι όχι, μέχρι που είναι τα όρια μας και αν είμαστε διατεθειμένοι αν τα ξεπεράσουμε. Γιατί στις σχέσεις δεν πρέπει να κάνουμε μόνο του κεφαλιού μας και να ευχαριστιόμαστε μόνο εμείς, αλλά και ο άνθρωπος που είναι δίπλα μας. Να κάνουν και οι δύο μεριές υποχώρηση και συμβιβασμούς ώστε και οι δύο να παίρνουν και να δίνουν εξίσου.
Αυτά που μόλις έγραψα είναι κάποια πράγματα που έχω διαπιστώσει από τα λάθη που έχω κάνει κατά καιρούς. Έχω απογοητεύσει, έχω στενοχωρήσει, έχω πληγώσει, έχω κάνει να κλάψουν, να με μισήσουν και πραγματικά λυπάμαι γι αυτά. Όμως έχω γίνει καλύτερο και προσπαθώ να μην επαναλαμβάνω τα λάθη του παρελθόντος.
Επειδή όμως ξέφυγα λίγο εκτός θέματος, θα επανέλθω με ακόμα μία ιστορία.
Καλησπερα σας...
καλα, δεν μπορω να πιστεψω οτι σε ενα τετοιο θεμα, υπαρχουν μονο δυο ιστοριες...
Αυτο μπορει να εξηγηθει με δυο τροπους:
α) δεν εχετε ρομαντικες ιστοριες.
β) εχετε αλλα βαριεστε να τις γραψετε.
Για την πρωτη περιπτωση, λυπαμε, αλλα δεν μπορω να το πιστεψω. Δεν μπορω οτι ενα βλεμα, ενα χαδι, μια αγκαλια ή ενα φιλι, δεν σας έχουν κανει να χασετε την γη κατω απο τα ποδια σας. Δεν σας εχουν κανει να δειτε πεταλουδιτσες και λουλουδακια και να χασετε τα λογια σας, τον ειρμό της σκεψης σας, να αρχισετε να χαμογελατε σαν χαζοι και να συμπεριφερεστε σαν ηλιθιοι...
Για την δευτερη παλι περιπτωση, λυπαμε εξισου. Λυπαμε εξισου γιατι δεν ειναι οτι δεν μπορειτε να βρειτε τον χρονο αλλα βαριεστε. Ειναι απιστευτη η αισθηση μολις καθεσαι και πληκτρολογεις και αφηγησε την ιστορια σου. το μυαλο σου ζωντανευει ξανα εκεινες τις ωραιες στιγμες, δινει πνοη γυρω σου, σε κανει να συμμετέχεις ξανα στα γεγονοτα που εκτυλισσοντε γυρω σου, δημιουργει συνειρμους και ξαναζοντανευει συναισθηματα. Σε κανει να ξαναδημιουργησεις μια τετοια στιγμη... :)
Άντε, με τούμπαρες να μιλήσω τελικά (μεγάλη η χάρη σου, σπανίως μιλάω για τέτοια)
Η πιο ρομαντική στιγμή της ζωής μου ήταν η εξής: πριν 2 χρόνια βρήκα ένα μήνυμα (γραμμένο σε χαρτάκι) μέσα στην τσέπη του μπουφάν μου. Έλεγε πάνω ένα μέρος στο Λυκαβηττό που μου αρέσει να πηγαίνω πότε-πότε και νόμιζα ότι κανείς δεν ήξερε ότι πάω εκεί. Το χαρτάκι έγραφε και ώρα βέβαια. Ανέβηκα την καθορισμένη ώρα και βρήκα εκεί μια κοπέλα (παλιά ιστορία) που από καιρό μιλάγαμε μόνο με το βλέμμα όταν συναντιόμασταν σε κοινές παρέες κτλ. Καθόταν ήρεμα, με ένα πακέτο τσιγάρα δίπλα της και ένα μπουκάλι κρασί. Η στιγμή που φτάνω στο σημείο και την αντικρίζω, με ολο αυτό το σκηνικό (βραδάκι, φεγγάρι, Λυκαβηττός κτλ) θα μου μείνει αξέχαστη! Η εικόνα εκείνη και οι στιγμές που ακολούθησαν δεν περιγράφονται με λόγια. Τα υπόλοιπα τα κρατάω για μένα...
Οφειλω να ομολογησω οτι πρωτη φορα ακουω αυτη την προσωπικη σου ιστορια. Για την ακριβεια, ειναι η πρωτη φορα που ακουω απο εσενα, κατι για την ερωτικη σου ζωη, στα 24 χρονια που εισαι φιλος μου... ενταξει, υπερβαλω λιγο, αλλα ειναι γεγονος οτι τετοια θεματα τα κρατας πολυ καλα κλεισμενα.
@ Aγαπητέ Γιάννη....
Σε ένα τέτοιο θέμα θα μπορούσαν να υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες... Αυτό το ξέρουμε όλοι πολύ καλά...
Και το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι έχουμε να θυμόμαστε όμορφες στιγμές έρωτα κι αγάπης...
Το θέμα είναι όμως όπως είπε και ο Stepas ... ΄
Eίναι στιγμές της ζωής μας που τις κρατάμε βαθιά μέσα μας.... Για μάς.. Τις οποίες μοιραστήκαμε με το άλλο μας μισό... Εννοώντας κάτι κρυφό, κάτι μυστικό..Το οποίο δεν θα θέλαμε να φύγει πέρα από δύο ζευγάρια μάτια...
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις..
Αυτό το πόστ που έκανες ίσως είναι απο τα καλύτερα αλλά μαλλον είναι για σάς, για την παρέα σας.. Δεν ξέρω...
"Θα ήθελα πολύ να μοιραστώ την ιστορία μου, αυτή που με έκανε να χάσω την γή κάτω απο τα πόδια μου.. Σας νιώθω πιο πολύ φίλους κι απο τους πραγματικούς μου φίλους. Αλλά νιώθω πολύ κάπως τελευταία εδώ.. Νιώθω λίγο ξένη.. Ειλικρινά και χωρίς παρεξήγηση...
Έτσι αισθάνομαι....
*Εξομολόγηση καρδιάς
Να περνάτε καλά...
erotas : na exeis xorisei edo kai 4 xronia kai ka9e fora pou se koitaei sta matia na plisiazoume ena vima kai pio kanta stin katastrofi tou kosmou... seismos 9 rixter... =)
parola auta o ka9enas zei tin zoh tou
ee kai ka9e xrono kanonizoume na briskomaste kai ligo gia ananewsh... alla einai adunaton na eimaste mazi .. euxomai o kosmos na eroteuetai ka9imerina kai na stamatisoume na leme ugeia kai galini .... h ugeia kai h galini yparxoun ston erota .. oso gia romantikes istories simfono me tous prolalisantes einai kalitera na tis kratas gia ton eauto sou .. einai poli politimes kai einai... GIA PANTA ...
christo c'agapw