uzuburu-buru

Είναι από τις λίγες φορές στην ζωή μου που έχω ζήσει τόσες πολλές και έντονες εμπειρίες σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Εάν κάποιος με ρωτούσε αν θα ήθελα να ξαναζήσω το ίδιο ταξίδι ή να πήγαινα σε κάποιο άλλο μέρος, με περισσότερες ανέσεις και ευκολίες, σίγουρα θα επέλεγα την Τανζανία ξανά. Με τις αναποδιές του, τις κακοτυχίες του, αλλά και τις μοναδικές και ανεπανάληπτες εμπειρίες που μου χάρισε, η Τανζανία είναι ένα μέρος που θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μου για πολύ καιρό.

Εδώ μένω σε ένα συγκρότημα κατοικιών για τα στελέχη μιας εταιρίας, που καλύπτει τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Μεγάλα δωμάτια, δωμάτιο καλεσμένων, σαλονοτραπεζαρία, κήπος, ηλεκτρισμός και ίντερνετ σε εικοσιτετράωρη βάση, νερό με συνεχή ροή από την παροχή του δήμου, είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά του σπιτιού, που το κάνουν να διαφέρει κατά πολύ από τα εδώ δεδομένα. Μερικές από τις επιπλέον υπηρεσίες που παρέχονται με την ενοικίαση του σπιτιού και την δουλειά σου εδώ, είναι η οικιακή βοηθός, ο κηπουρός, ο φροντιστής του σπιτιού και ο προσωπικός οδηγός.

Οι συνθήκες ζωής σε σχέση με τις δικές μας, είναι άθλιες. Βρομιά, σκουπίδια στους δρόμους και χωμάτινοι ,μες τις λάσπες, δρόμοι, είναι λίγα από αυτά που θα συναντήσει κάποιος εδώ. Όμως, όποιον και να ρωτήσεις, δεν του λείπει κάτι, δεν διασκεδάζει λιγότερο από εμάς, και δεν ζει μια πιο μίζερη ζωή από ότι εμείς. Αυτό μπορείς πολύ εύκολα να το διαπιστώσεις όταν προσπαθήσεις να προσαρμοστείς στον τρόπο ζωή τους και να ζήσεις όπως ζουν.

Δεν είναι ανάγκη να φορέσεις τα ρούχα τους {φόρεμα για τις γυναίκες και ένα κομμάτι ύφασμα τυλιγμένο γύρω από το σώμα για τους άντρες}, ούτε να τρως μόνο το φαγητό τους {σε δίσκο που φέρνει λίγο από φυλακής ή συσσιτίου, λίγο κρέας κοκκινιστό, λίγα φασόλια, λίγα χόρτα και πολύ αλεύρι αναμειγμένο με νερό} για να κατανοήσεις τον τρόπο ζωής τους. Πρέπει να δεις τι κρύβετε από πίσω, την παράδοσή τους, την ιδιοσυγκρασία τους, την παιδεία τους, το επίπεδο της εκπαίδευσης που έχουν λάβει, το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν καθώς επίσης τα ήθη και έθιμά τους.

Ζώντας λοιπόν, όσο μπορώ, λίγο από την καθημερινότητά τους και κάνοντας ότι κάνουν διαπίστωσα ότι, ούτε τα σκουπίδια των δρόμων με ενδιέφεραν, ούτε οι λάσπες, ούτε το αν έκανα μπάνιο δύο φορές την βδομάδα, ούτε αν φορούσα τα ίδια ρούχα για μια βδομάδα, ούτε αν θα περπατήσω δύο χιλιόμετρα για να πάω στο κοντινό παζάρι να αγοράσω τρόφιμα και γενικά δεν με ενδιέφερε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, από το να επιβιώσω, να κουβεντιάζω όσο μπορώ, να χορεύω και να διασκεδάζω την κάθε στιγμή.

Εδώ λοιπόν, οι ντόπιοι, προσπαθούν να βγάλουν τα καθημερινά έξοδά τους, πουλώντας μικροπράγματα εδώ και εκεί, πουλώντας νερά και κομμάτια ζαχαροκάλαμου στις στάσεις λεωφορείων, μπανάνες και ξηρούς καρπούς σε πλατείες και φανάρια και γενικά, πουλώντας μικροπράγματα όπως κάνουν και στην χώρα μας πολλοί συνάνθρωποί μας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός ξεναγού που μετά από τέσσερις ώρες ξενάγησης σε κάποιο χωριό, μας κάλεσε στο κατάλυμά του για να πιούμε μια μπύρα στην πίσω αυλή. Αφού του δώσαμε δώδεκα ευρώ και μας χιλιοευχαρίστησε, έφυγε. Μετά από δεκαπέντε λεπτά που επέστρεψε, μας είπε πως αγόρασε με τα χρήματα που του δώσαμε, αναψυκτικά για να τα πουλήσει και να βγάλει μεγαλύτερο κέρδος.

Θέλω να τελειώσω εδώ αυτό το κειμενάκι και να σας παραθέσω μερικές εικόνες. Σε λίγες μέρες που θα γυρίσω Ελλάδα, θα γράψω ένα ολοκληρωμένο κείμενο. Μέχρι τότε, καλή ανάσταση και καλά να περάσετε το Πάσχα.

Edit : Δυστυχώς, οι φωτογραφίες δεν θέλουν να ανεβούν ούτε από την Τανζανία, ούτε από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ας ελπίσουμε πως θα θέλουν να ανεβούν από την Ελλάδα.