Άφησέ με να'ρθω μαζί σου..
Για όσους άσπρισαν τα μαλλιά τους….
«…… Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου. Τί φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησε με να ’ρθω μαζί σου.
…………………………………………………………………………………………………................
Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα, κι όπως θα μας φυσάει ὁ ανοιξιάτικος αέρας μπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε, γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου, σαν το θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν, κι όταν κλείνεσαι μέσα σ’ αυτόν τον ήχο του πετάγματος νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου, κι έτσι σφιγμένος μες στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα, μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους, δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου, δεν είναι τούτο η λύπη μου - η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κι η καρδιά μου. Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου.
Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου…….»
Τα είπε όλα ο Γιάννης Ρίτσος στη «Σονάτα του σεληνόφωτος», εγώ ωστόσο δεν είμαι τόσο υπεράνω όσο η ηρωίδα του ποιήματος, με πειράζει που(είναι δυνατόν?) άσπρισαν τόσο τα μαλλιά μου. Το πεζούλι με τον ανοιξιάτικο αέρα βέβαια είναι ικανό να πάρει τη σκέψη σου από «τρίχες», αρκεί φυσικά ο αριθμός των καθήμενων να είναι πληθυντικός.. Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου!
Πω ρε Βίκη τι μου θύμισες τώρα!
Αυτό το ποιήμα μας το διάβαζε ένας καθηγητής στο Λύκειο και μόνο που δεν έκλαιγε(τι γέλιο είχαμε ρίξει)δεν τον κοροιδεύαμε μόνο για την αφήγηση αλλά επειδή έμοιαζε με τον Τράγκα οπότε φανταστείτε λίγο τον συνδυασμό και τους συνειρμούς που κάναμε...
Πουλάκι μου τι έπαθαν τα μαλλιά σου, έχεις αγχωθεί για το μέλλον της επιχείρησης; :)))
Άσπρα παιδί μου...στα μαύρα μου μαλλάκια έκαναν την αντίθεσή τους!Ξέρω κι εγώ? για την επιχείρηση λες?Τί να πω?
Ε όχι! δεν θα ήθελα να έχω συνειρμούς με Τράγκα και Ρίτσο μαζί..είναι όντως για γέλια ο συνδυασμός...
Στα 20 μου είχα 3-4 άσπρες τρίχες και η μάνα μου μου έλεγε ότι δείχνουν τύχη και κάτι άλλα τέτοια μεταφυσικά. Τώρα, στα 24 οι άσπρες τρίχες έχουν ξεπεράσει επικίνδυνα τις 10 και αρχίζω και ανησυχώ... Δεν περίμενα ποτέ να με ρίχνει τόσο πολύ ψυχολογικά αυτό το πράγμα! Άρα bikaki μου συμπάσχω...
ΥΓ: Έπιασες και τον πιο αγαπημένο μου ποιητή, τον μεγάλο Γιάννη Ρίτσο (φέτος είναι "χρονιά Γιάννη Ρίτσου" λόγω της συμπλήρωσης 100 ετών από τη γέννησή του. Ελπίζω να μπορέσω να ανεβάσω ένα αφιέρωμα κάποια στιγμή). Εύγε για την επιλογή των στίχων! Άψογη σύνδεση με το θέμα σου!
Καλησπέρα και από εμένα :)
Πολύ καλό το απόσπασμα!! Ευχαριστούμε πολύυυυυ!!
Αλλά...τώρα δηλαδή, νέα παιδιά, στενοχωριέστε για άσπρες τρίχες?!?!
Η αλήθεια είναι ότι δεν με είχε απασχολήσει και πολύ το θέμα παρόλο που ασχολούμαι αρκετά με τρίχες!
Βικάκι θα έλεγα ότι είναι καιρός για νεό λουκ! Κάνε κάτι πρακτικό με τα μαλλιά σου που θα σε ανεβάσει και περισσότερο!!ε?ε?Δεν μπορώ να προτείνω άμεσα κάτι γιατί δεν σε έχω δει!Αντί να κάθεσαι και να στενοχωριέσαι κιολας...!
Γλυκιέ μου Stepa..σκέψου ότι θα είσαι σε λίγο καιρό απ'τους πιο περιζήτητους (όχι ότι δεν είσαι τώρα...)αφού αυτό το γκρίζο στο μαλλί "δίνει" πολύ βρε παιδί μου!!
Ελπίζω να έδωσα λίγη χαρά στις άσπρες σας τρίχες που τις έχετε καταδικάσει..κρίμα να στέκονται κ αυτές στα ωραία σας κεφαλάκια απαξιωμένες!! χιχιχιχ!!
Περιμένω επίσης την δήλωση του ξαδερφου για περισσότερο Ρίτσο ;)
Φιλιά πολλά σε όλους!!
Καλό μεσημέρι !
*stepa μου ήξερα ότι θα με καταλάβαινες..αν κρίνω απο τους υπόλοιπους συνομηλίκους μας όμως, μάλλον αυτή είναι η ένδειξη της σοφίας μας!!χοχο!
*eLeN, αρχικά να πω συγχαρητήρια για το πτυχίο(ελπίζω να μην κάνω γκάφα..εσύ ορκίστηκες χθες..ε?)
Τί άλλο πια να κάνω σε αυτό το "έρμο" κεφάλι?τα κόβω, τα μακραίνω, τα βάφω, τα ισιώνω..αλλά αυτά εκεί, να με πληγώσουν νέο κορίτσι!Και ναι λοιπόν:καταδικάζω τις άσπρες τρίχες!!
Πέρα απο την πλάκα όμως, ένα ποιήμα του Ρίτσου δεν μπορεί να συγχέεται ούτε με τρίχες,ούτε με τον Τράγκα(mislandfru)..άλλωστε το δήλωσα,αφήστε με σε ένα πεζούλι να με φυσά ο ανοιξιάτικος αέρας και όλα τα άλλα είναι εύκολα.
Να'μαι πάλι :)
Ναι, ναι ...εγώ ορκίστηκα, γυρνάνε τα νέα ;)Καλό αυτό! Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ! Να είσαι καλά !
Οκ, μάλλον θα δεχτώ την καταδίκη των άσπρων τριχών καθώς δεν το έχω νιώσει.
Το έθεσες καλά βέβαια...μάλλον είναι η ένδειξη της σοφίας σας! Καλό ακούγεται και περιμένουμε να μας το αποδείξετε κιόλας !! χεεχεχχεχε!!
Μα σας λέγανε ένα τραγουδάκι και εσάς κάθε χρόνο και το πήρατε στα σοβαρά...("μεγάλος/η να γίνες με άσπρα μαλλιά..")!
Ο Ρίτσος συνφωνώ, δεν συγχέεται με τρίχες, αλλά αν είναι να σου έρχεται Ρίτσος όταν σκέφτεσαι άσπρες τρίχες, φαντάσου τι θα κατεβάσει το κεφαλάκι με πιο βαθιά σκέψη! χχμμ...μάλλον δείγμα σοφίας!! χα!
Πρέπει να βρούμε αυτό το πεζούλι μάλλον, είναι επιτακτική ανάγκη!
Φιλιά !
eLeN*