uzuburu-buru

Για να γίνω εξαρχής σαφής, απέχθεια για τα tattoo δεν έχω καμία… άσχετα αν δεν έχω επάνω μου κανένα (είναι που βαριέμαι εύκολα), μερικά τα βρίσκω έξυπνα και χαριτωμένα. Μερικά είπα…, όχι αυτόν το διαγωνισμό του πιο μεγάλου, πιο κιτς, πιο φανταχτερού, πιο «αγαπώ την γκόμενά μου», που βλέπω πλέον κάθε καλοκαίρι στις παραλίες.
Δεν ξέρω τί μεθύσι ή τι βλακεία στον εγκέφαλο ώθησε τους ανθρώπους που θα δείτε παρακάτω, να κάνουν «ΑΥΤΑ» στο σώμα τους…
Και είπαμε, απέχθεια καμία, αλλά ρε άνθρωπε μήπως είσαι λίγο βαρεμένος? Λέω μήπως?

Τώρα αυτό είναι "κάτι", που δυστυχώς δεν έχω καταλάβει για να σας το εξηγήσω, ξέρω μόνο ότι πλήρωσε για να του τον κάνουν....

Εντάξει αυτό το κατάλαβα..είναι ενα δεινοσαυράκι, ή μήπως όχι?χμμ, είναι ένα βατραχάκι ε?κάτι τέτοιο...ναι και τώρα είναι ευτυχισμένος/η που το απέκτησε!

Αυτός μάλιστα!Με 'γεία του, με χαρά του! κύριοι ''είμαι ΗΛΙΘΙΟΣ'', με περικεφαλαία μη σου πω!

Αφού σε "πίνει" ρε φίλε, τί το θες?

stepas, σου βρήκα κοπέλα...hardcore αλλά χαριτωμένη..ε?

Είσαι ΜΑΛΑΚΑΣ...καμία αντίδραση!ώστε το γνωρίζεις ε?

Μην βιαστείται να βγάλετε συμπεράσματα...έχω και σε θηλυκό!!!

Τώρα βγάλτε!!! Πόσο μα πόσο ταιριαστοί θα ήταν οι δυό τους!!

Μα γιατί βρε κουτό??Αυτό γινόταν και τζάμπα...αχ!

Έλα παραδέξου το, ο ΗΛΙΘΙΟΣ απο πάνω σε ρούπωσε...

Κουκλί..ζωγραφιστό!Μα γιατί μαύρη, χάθηκε ένα πράσινο, ένα μπλέ ενα πουά ρε αδερφέ!

Εντάξει ας μην είμαι περισσότερο κακιά, έχει γέλιο αυτό! τί όχι? καλά μη βαράτε!

Αυτό είναι η συνέχεια μιας παλιότερης ανάρτησης που είχε ως θέμα τι θα μπορούσαν να κάνουν στην ζωή τους οι παίχτες του Παναθηναικού αν δεν ήταν ποδοσφαιριστές. Τώρα ήρθε η σειρά του Ολυμπιακού...

Πάβελ Κόβατς: Επισκευαστής κολωνών ΔΕΗ








Αντώνης Νικοπολίδης:Κηπουρός(δεν μας άφησε και
πολλές επιλογές)

Ντιέντε Άρσεν Μαρσέλ Ντομί: Να πουλάει CD για να ζήσει την φουκαριάρα την μάνα του...(μα ύφος είναι αυτό;)
Χρήστος Πατσατζόγλου: Καρέκλες τραπέζια μαντεμένια, καστανόχωμα κοκκινόχωμα κτλ


Ντε Τζεσούς Ζεράλντο Λεονάρντο: Εκτελεστής
Γιώργος Γκαλίτσιος: Να μαζεύει τις μπάλες μετά την προπόνηση







Μιχάλ Ριζάρντ Ζεβλάκοφ: Ντίλερ κόκας
Ραούλ Σανφελίξ Μπράβο: Οδηγός ελικοπτέρου Παλαιοκώστας Airlines

Παρασκευάς Άντζας: Δεξί χέρι ή καλύτερα δεξί πόδι του Φώτη Μεταξόπουλου






Αβραάμ Παπαδόπουλος: Ψήστης- Τυλιχτής σε σουβλατζίδικο



Αναστάσιος Πάντος: Αναπληρωματικό μπουζούκι στην Πέγκυ Ζήνα
Βασίλης Τοροσίδης: Ιδιοκτήτης προπατζίδικου με παράνομα στοιχήματα












Κυριάκος Παπαδόπουλος: Έχει περάσει Ηλεκτρολογία Χαλκίδα και για το χαρτζιλίκι βοηθός πιστολάκι σε κομμωτήριο
Γιάννης Παπαδόπουλος:Συμφοιτητής Κυριάκου και βοηθός του βοηθού πιστολάκι




Ιεροκλής Στολτίδης: Εκπαιδευτής σκύλων αστυνομίας










Λουτσιάνο Μάρτιν Γκαλέτι: Τραυματιοφορέας


Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς: Συνταξιούχος ΟΓΑ μην σου πω τόσα χρόνια στο κουρμπέτι...
Κων/νος Μενδρινός: Κομπάρσος





Αλεχάντρο Σίλβα ντε Σόουζα (Ντουντού Σεαρένσε): Γυψοσανίδες-πλακάκια
Όσκαρ Γκονζάλεθ:Make-up artist αφου βγάζει φρύδι ενα βαψιματάκι δεν θα μπορεί να κάνει;


Εδώ έχουμε τις ειδικές περιπτώσεις...(σημείωση:επηρεαστήκαμε από την καταγωγή τους και την συμπεριφορά τους επειδή είναι λίγο αλάνια μην χέσω...)












Σεμπαστιάν Εντουάρντο Λέτο:
(Η πληροφορία που ακολουθεί είναι σε αποκλειστικότητα) Αυτός που κατάφερε να γκαστρώσει την Χουάνα την Παρθένα...
Φερνάντο Ντάνιελ Μπελούτσι: Αυτός που πήρε αρχικά τη παρθενιά της Χουάνα..


Ντιόγκο Λουίς Σάντο:Αδερφός Χουάνας(είναι στεναχωρημένο το παλικάρι για αυτά που κάνουν στην αδερφή του)











Ντάρκο Κοβάσεβιτς: Δοκιμαστής βότκας από το αποστακτήριο κιόλας...
Κων/νος Μήτρογλου: Κάγκουρας Μπουρναζίου με κωλοφτιαγμένο Peugeot...







Ματ Νταρμπισίρ: Παπαδοπαίδι











Αυτά μας ήρθανε αυτά βάλαμε ελπίζουμε να σας αρέσουν, να ευχαριστήσω και το bikaki για την συνεργασία του...
Να μας πείτε και τις δικές σας ιδέες εννοείται...
Την προηγούμενη ανάρτηση μπορείτε να την βρείτε http://uzuburu-buru.blogspot.com/2008/09/t.html

Φαντάζομαι ότι όλοι ακούσατε για την περίφημη ώρα της Γης στις 28 Μάρτη, έχετε δει όμως πως είναι να σβήνουν τα φώτα σε πόλεις όπως το Λας Βέγκας ας πούμε;

Μου έστειλαν αυτή τη διεύθυνση στο mail μου και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας γιατί οι φωτογραφίες που υπάρχουν εκεί είναι πραγματικά υπέροχες, δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σας για την ώρα της Γης κι αν όντως σβήσατε τα φώτα σας για μια ώρα αλλά μόνο και μόνο για το θέαμα που προσέφερε πιστεύω ότι άξιζε και με το παραπάνω μάλιστα...

Για όσους άσπρισαν τα μαλλιά τους….

«…… Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου. Τί φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησε με να ’ρθω μαζί σου.
…………………………………………………………………………………………………................
Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα, κι όπως θα μας φυσάει ὁ ανοιξιάτικος αέρας μπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε, γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου, σαν το θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν, κι όταν κλείνεσαι μέσα σ’ αυτόν τον ήχο του πετάγματος νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου, κι έτσι σφιγμένος μες στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα, μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους, δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου, δεν είναι τούτο η λύπη μου - η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κι η καρδιά μου. Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου.
Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου…….»
Τα είπε όλα ο Γιάννης Ρίτσος στη «Σονάτα του σεληνόφωτος», εγώ ωστόσο δεν είμαι τόσο υπεράνω όσο η ηρωίδα του ποιήματος, με πειράζει που(είναι δυνατόν?) άσπρισαν τόσο τα μαλλιά μου. Το πεζούλι με τον ανοιξιάτικο αέρα βέβαια είναι ικανό να πάρει τη σκέψη σου από «τρίχες», αρκεί φυσικά ο αριθμός των καθήμενων να είναι πληθυντικός.. Άφησέ με να ‘ρθω μαζί σου!