uzuburu-buru

Hi
I opened the screen door yesterday and my cat got out and has been missing since then so I was wondering if you are not to busy you could make a poster for
me. It has to be A4 and I will photocopy it and put it around my suburb this afternoon.




This is the only photo of her I have she answers to the name Missy and is black and white and about 8 months old. missing on Harper street and my phone number.
Thanks Shan.

Dear Shannon,
That is shocking news.
Although I have two clients expecting completed work this afternoon, I will, of course, drop everything and do whatever it takes to facilitate the speedy return of
Missy.
Regards, David.

yeah ok thanks. I know you dont like cats but I am really worried about mine. I have to leave at 1pm today.

Dear Shannon,
I never said I don't like cats. Attached poster as requested.
Regards, David.

yeah thats not what I was looking for at all. it looks like a movie and how come the photo of Missy is so small?

Dear Shannon,
It's a design thing. The cat is lost in the negative space.
Regards, David.

Thats just stupid. Can you do it properly please? I am extremely emotional over this and was up all night in tears. you seem to think it is funny. Can you make
the photo bigger please and fix the text and do it in colour please. Thanks.

This is worse than the other one. can you make it so it shows the whole photo of Missy and delete the stupid text that says missing missy off it? I just want it to
say Lost.

yeah can you do the poster or not? I just want a photo and the word lost and the telephone number and when and where she was lost and her name. Not like a
movie poster or anything stupid. I have to leave early today. If it was your cat I would help you. Thanks.

Dear Shannon,
I don't have a cat. I once agreed to look after a friend's cat for a week but after he dropped it off at my apartment and explained the concept of kitty litter. I
have attached the amended version of your poster as per your detailed instructions.
Regards, David.

Thats not my cat. where did you get that picture from? That cat is orange. I gave you a photo of my cat.

I know, but that one is cute. As Missy has quite possibly met any one of several violent ends, it is possible you might get a better cat out of this. If anybody calls
and says "I haven't seen your orange cat but I did find a black and white one with its hind legs run over by a car, do you want it?" you can politely decline and
save yourself a costly veterinarian bill.
Regards, David.

Please just use the photo I gave you.

I didnt say there was a reward. I dont have $2000 dollars. What did you even put that there for? Apart from that it is perfect can you please remove the reward
bit. Thanks Shan.

Can you just please take the reward bit off altogether? I have to leave in ten minutes and I still have to make photocopies of it.

 Fine. That will have to do.

Διπλή ζωή ή ζωή διπλή, είναι το ερώτημα που έχω στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες. Πώς μπορεί κάποιος να περιγράψει αυτό που βιώνω, την καθημερινότητά μου;

Ζω δύο διαφορετικές ζωές, έστω την Α και την Β. Η πρώτη είναι αυτή που ξέρουν όσοι με ξέρουν καλά, τις ώρες που περνάμε, τις στιγμές που ζω μαζί τους, τις εντάσεις μας, τις χαρές μας, τις Κυριακές στο χωριό. Είναι εκείνη η ζωή που μου θυμίζει πως είμαι μέρος του συστήματος, γρανάζι στην καλοκουρδισμένη μηχανή του, βολεμένος στην δερμάτινη παχιά καρέκλα, στο ξύλινο, με μεταλλικές λεπτομέρειες, γραφείο μου.

Είναι εκείνη η ζωή που με έβαλαν από μικρό να ονειρευτώ, να αγωνιστώ να αποκτήσω, με τις σπουδές μου και τα πτυχία, κορνιζωμένα στον τοίχο πίσω μου, σαν σε κάτι κολάζ που κάνει η κόρη μου με κομμάτια εφημερίδων, που μετά την παρουσίασή τους στην τάξη της, οδεύουν προς τον κάδο ανακύκλωσης. Ό,τι με έβαλαν να αγοράσω και να καταναλώσω, τα αμέτρητα ‘‘έξυπνα αντικείμενα’’ (gadgets) που ποτέ δεν έμαθα τη χρηστικότητά τους, η αλλαγή του αυτοκινήτου μου κάθε δύο χρόνια, για να ‘‘μπαίνω’’ στο μάτι του γείτονα, η κατανάλωση ουίσκι, μόνο δώδεκα ετών και άνω…

Μα η άλλη μου ζωή, η δεύτερη, είναι αυτή που κάνω στα κρυφά, κάτω απ’ το πάπλωμά μου, με παρέες που δεν με ζουν καθημερινά, με τους διαδικτυακούς μου φίλους σε μυστικές σελίδες και ηλεκτρονικά ημερολόγια. Σ’ αυτή μου την ζωή, είμαι πυρσός της επανάστασης, της αλλαγής και της ανανέωσης. Είμαι αυτός που δεν ακολουθεί, που σκέφτεται ρηξικέλευθες ιδέες. Είμαι η πέτρα που πέφτει στην ηρεμία της λίμνης και δημιουργεί τον κυματισμό που έπεται.

Εδώ, τα λευκά και τα μαύρα τα φοράω συνειδητά, το κόκκινο στους τοίχους δεν αποτελεί νέα λέξη της μόδας αλλά επιλογή. Σ’ αυτή μου τη ζωή, η γραμμή που χωρίζει το νόμιμο απ’ το παράνομο, μετατοπίζεται ανάλογα με τις ισχύουσες συνθήκες. Εδώ, νοιώθω ελεύθερος, μακριά από τους περιορισμούς που μου θέτουν. Νοιώθω να ταξιδεύω σε μέρη που δεν μπορείς να φανταστείς, να γυρίζω μες στου μυαλού μου τους προορισμούς, χωρίς φραγμούς, εμπόδια και ηθικές δικλίδες.

Σ’ αυτή μου την ζωή, κάνω όλα εκείνα που προσπαθούσαν μεθοδευμένα να μου απαγορεύσουν, όλα όσα περιθωριοποιούσαν και κατέκριναν, εκείνα που δεν θα έπρεπε να αποτελούν κομμάτι της ‘‘ευσυνείδητης’’ ζωής μου, αυτά που προσπαθούν να εξορκίσουν με σταυρούς, θαύματα και αγιασμούς. Εδώ αγαπάω τους φόβους μου κι ερωτεύομαι τις ενοχές μου, φέρνω στη ζωή όλες τις θαμμένες πονηρές και πρόστυχες σκέψεις και φροντίζω επιμελώς να τις ταΐζω από τις εκρήξεις αδρεναλίνης και θυμού.

Μέρες τώρα είναι που κατατρέχει το μυαλό μου αυτό το ερώτημα, τι πραγματικά κάνω, ζω σε δύο διαστάσεις μπερδεύοντας το παρόν με το μέλλον, ώστε να παίρνω όσο περισσότερο μπορώ και από τα δύο, ή κάθομαι και υποκρίνομαι στον εαυτό μου, έναν ψεύτικο εαυτό; Τι πράγματι είναι αλήθεια και ποια από τις δύο εκφάνσεις της ζωής μου είναι αυτή που με γεμίζει πραγματικά; Ή μήπως η μια συμπληρώνει την άλλη ώστε στο τέλος να μπορώ να πω ότι τα έζησα όλα ή μήπως δρω έτσι από αντίδραση για το ‘‘εγώ’’ μου που ποτέ μου δεν ανακάλυψα;

Θέλω πολύ να μάθω, τι αλήθεια συμβαίνει μ’ εμένα και τον τρόπο που ζω, ή τελικά και αυτό μου το δίλημμα, είναι αποτέλεσμα της ζωής μου και κόλπο του συστήματος, ώστε να με επαναφέρει στις τάξεις του;