Με αφορμή...
Ήθελα να το ονομάσω "δίχως αφορμή" αλλά δεν θα κόλλαγε ο τίτλος με το περιεχόμενο, γιατί ξέρω ποια είναι η αφορμή που θέλω να μοιραστώ κάτι με κάποιον. Ξέρω πολύ καλά, αλλά δεν θέλω να πω.
Ναι, είναι λίγο παράξενο να θέλω να μοιραστώ κάτι και συνάμα να θέλω να το κρατήσω κρυφό. Να θέλω να το γράψω στα αγγλικά, για να το μάθουν οι φίλοι μου από το εξωτερικό και ταυτόχρονα να χρησιμοποιώ την μητρική μου γλώσσα. Ίσως φοβάμαι ότι αν το γράψω σε άλλη (παρόλο που απευθύνομαι σε άνθρωπο που δεν μιλάει ελληνικά) να μην είναι τόσο κατανοητό.
Δεν ξέρω τι να πω. Θες ότι μετά από τόσο καιρό που είχα να δω τους φίλους μου, όλα έχουν αλλάξει τόσο πολύ, όλοι έχουν αλλάξει, ζώντας ο καθένας τους στην ίδια σκηνή καθημερινά, με διαφορετικό τρόπο; Θες, ότι μετά από δύο μήνες ανεμελιάς, διασκέδασης και ευχαρίστησης, πέρασα από μία εξεταστική με 12/15 μαθήματα; Θες ότι ένοιωσα κάτι που δεν ξέρω πως να το περιγράψω, αφήνοντας τις αισθήσεις μου σε κάτι μακρινό, σε κάτι περαστικό, σε κάτι ταξιδιάρικο; Θες ότι όλα γυρίζουν τόσο περίεργα στο κεφάλι μου, μέλλον, παρόν, παρελθόν, στόχοι, όνειρα, προσδοκίες, αναμνήσεις, εικόνες;
Δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω. Δεν ξέρω τι θέλω και που θέλω να πάω. Δεν ξέρω τίποτα απ' όλα αυτά, αλλά ξέρω με ποιους θέλω να είμαι. Ξέρω πως θα ήθελα να ήταν τα πράγματα και πως θα έπρεπε να κυλούσαν. Ξέρω τι μου λείπει, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το λησμονώ. ξέρω τι δεν θέλω, αλλά πηγαίνω προς τα πάνω του. Είναι όλα τόσο περίεργα...
Δεν ελπίζω να με καταλάβει κανείς, δεν πιστεύω να προσπαθήσετε να πάρετε την θέση μου, γιατί πολύ απλά δεν σας νοιάζει και δεν θέλω. Ξέρω σίγουρα πως υποψιάζεστε πως έχω πιει ή "έχω πιει" αλλά τίποτα δεν συμβαίνει από τα δύο. Μάλλον καταλήγω σε κάτι που μου είπε κάποιος, ότι " η σκέψη μου είναι σαν την θάλασσα " και ενώ του φίλου μου είναι σαν ράγες τρένου, ρώτησα " και πρέπει να βάλω ράγες στη θάλασσα; ".
Ήθελα να γράψω κάτι μετά από τόσο καιρό, αλλά δεν έβρισκα κάτι καλύτερο να πω, κάτι πιο αληθινό από αυτά που σκέφτομαι. Έτσι, ένα μάτσο λέξεις, αραδιασμένες με τυχαία και ακανόνιστη σειρά, είναι αυτό που σας δίνω. Ίσως να είναι αυτό που τελικά ζητάω ή ίσως αυτό που τελικά έχω. Ίσως πάλι να μην έχω τίποτα καλύτερο από αυτό ή να μην μπορώ τίποτα καλύτερο.
Σίγουρα όμως, ξέρω ότι αυτά που σκέφτομαι, δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά. Δεν μπορώ να αποφασίσω και εντέλει, δεν μπορώ να προχωρήσω.
Αυτά γι' απόψε. Μην ανησυχείτε, αύριο θα ανοίξω τα μάτια μου και τα σύννεφα θα έχουν χαθεί. Θα είναι ήρεμη η θάλασσά μου και οι σκέψεις μου θα ταξιδεύουν με πρίμα τον καιρό.
